مدیریت بازرگانی

هدف: پژوهش حاضر با هدف تبیین سناریو های امکان پذیر آینده صنعت بسته بندی مواد غذایی در ایران، در افق 1404 اجرا شده است. روش: در این پژوهش، مجموعه ای از مدیران و کارشناسان شرکت کرده اند. در گام نخست، عوامل مؤثر و عدم قطعیت های کلیدی در صنعت بسته بندی با روش دلفی فازی شناسایی شدند، سپس با شناسایی حالت های ممکن هر یک از عدم قطعیت های کلیدی، به کمک نرم افزار Scenario Wizard، سه سناریوی سازگار مشخص شد و در نهایت، کارشناسان برای هر یک از این سه سناریو، راهبردهایی پیشنهاد دادند. یافته ها: مطابق یافته های پژوهش، عوامل مؤثر و عدم قطعیت های بحرانی در صنعت بسته بندی عبارت اند از: 1. مقررات مربوط به ارتباطات و تجارت خارجی؛ 2. وضعیت قوانین رقابتی و ورود تازه واردها؛ 3. توجه به موضوعات و استانداردهای بهداشتی و ایمنی؛ 4. توجه به ماهیت مجازی در میان افراد جامعه؛ 5. نوسان های نرخ ارز خارجی؛ 6. نوسان های نرخ تورم؛ 7. هزینه های مستقیم و غیرمستقیم در امر بسته بندی؛ 8. توجه به ابزارهای مختلف تجارت الکترونیک؛ 9. میزان انگیزه و تمایل سرمایه گذاران خصوصی برای سرمایه گذاری در صنعت بسته بندی. نتیجه گیری: پس از آنکه حالت های ممکن برای هر یک از عدم قطعیت های کلیدی، به کمک نرم افزار Scenario Wizard شناسایی شد، سه سناریوی سازگار با عنوان های «رونق»، «واقع بینانه» و «ناعلاجی» به دست آمد. از سوی دیگر، مشخص شد که نرخ ارز خارجی و تورم، بر سایر عوامل و آینده صنعت بسته بندی مواد غذایی در ایران، بیشترین تأثیر را می گذارند.

هدف: هر روز داده های زیادی تولید می شود و این داده ها روزبه روز در حال افزایش است. سهم وسایل متصل به اینترنت در تولید این داده ها، انکارناپذیر است. این داده ها در صورت تحلیل، برای سازمان ها و افراد جامعه، کاربردهای بسیاری خواهند داشت. با توجه به اینکه در پژوهش های گذشته به شناسایی و اولویت بندی این کاربردها پرداخته نشده است، هدف این پژوهش، شناسایی و رتبه بندی کاربردهای تحلیل عظیم داده مبتنی بر اینترنت اشیا است. روش: در این پژوهش، ابتدا به روش فراترکیب، کاربردهای تحلیل عظیم داده مبتنی بر اینترنت اشیا شناسایی شدند، سپس با استفاده از تصمیم گیری چندمتغیره و نظر خبرگان، کاربردهای تحلیلی شناسایی شده، رتبه بندی شدند. در این پژوهش برای رتبه بندی کاربردها از روش امکان سنجی TELOS، برای وزن دهی به معیارهای TELOS از روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) و برای رتبه بندی کاربردها نیز از روش تصمیم گیری چندمتغیره ویکور استفاده شده است. یافته ها: در این پژوهش 256 زیرکاربرد شناسایی شد که در 113 کاربرد اصلی در 16 صنعت و هفت نوع کاربرد تحلیلی دسته بندی شدند. کاربردهای تشخیصی، در دو صنعت حمل ونقل و سلامت و کاربردهای نظارتی در سه صنعت سلامت، حمل ونقل و کشاورزی بیشترین کاربرد را به خود اختصاص داده اند. همچنین با اولویت بندی صورت گرفته در دو صنعت حمل ونقل و سلامت، در صنعت حمل ونقل کاربردهای پیش بینی و در صنعت سلامت کاربردهای خودکارسازی در اولویت قرار گرفتند. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش، تحلیل داده های اینترنت اشیا در صنایع حمل ونقل و سلامت، بیشترین کاربرد را دارند و با توجه به متفاوت بودن اولویت بندی این دو صنعت، توجیه پذیری کاربردها در دو صنعت با یکدیگر متفاوت است.

هدف: گردشگری به عنوان یکی از ارکان رشد و توسعه اقتصادی کشور، در زمینه کسب منافع اقتصادی، پتانسیل زیادی دارد. در این بین، بخشی که در صنعت گردشگری در جزیره کیش بسیار به آن کم توجهی شده، سوغات و عوامل خرید سوغات است. پژوهش کیفی حاضر با هدف شناسایی عوامل مؤثر بر انتخاب محصولات سوغاتی انجام شده و مبتنی بر نظریه پردازی داده بنیاد است. روش: برای گردآوری داده ها از مصاحبه های نیمه ساختاریافته استفاده شد و تجزیه و تحلیل اطلاعات به روش استراوس و کوربین و مدل پارادایمی انجام گرفت. نمونه گیری به روش نمونه گیری نظری بود و با بهره مندی از روش های هدفمند و گلوله برفی انجام شد که بر مبنای آن، 20 مصاحبه با خبرگان مطرح در زمینه گردشگری انجام شد. یافته ها: نتایج تحلیل داده های به دست آمده از مصاحبه ها، طی فرایندهای کدگذاری باز، محوری و انتخابی، به شکل گیری مدل عوامل مؤثر بر انتخاب محصولات سوغاتی بر مبنای نظریه پردازی داده بنیاد انجامید. این مدل شامل شش بخش است که در خصوص شرایط علّی، ارزشی که گردشگر کسب می کند، بیشتر است. نتیجه گیری: در این پژوهش، دو پدیده خاطره سازی از گردش و بهبود تعاملات با دایره دوستان، به عنوان پدیده های اصلی شناسایی شده است. عوامل مداخله گر، شرایط اقتصادی و ویژگی های شخصیتی گردشگر را شامل می شود. بستر این پژوهش، فرهنگ گردشگران است. راهبردهای اصلی نیز عبارت اند از:  جذابیت و اصالت در بازار و پیامد اصلی این پویایی، بازار و جذب گردشگر.

هدف: هدف از این پژوهش، طراحی مدلی برای توسعه برند فردی کارآفرینان شهر اصفهان است. این پژوهش از لحاظ هدف، توسعه ای و از نظر روش، بنیادی اکتشافی است که به دو شیوه کیفی و کمّی اجرا شده است. روش: در بخش کیفی، روش جمع آوری داده ها، مصاحبه بوده است. جامعه آماری آن نیز، برند های فردی در زمینه کارآفرینی شهر اصفهان بودند که 18 نفر، برای نمونه و به روش هدفمند و با رعایت قاعده اشباع انتخاب شدند. جامعه آماری بخش کمّی نیز، کلیه مدیران، رؤسا و کارشناسانی بودند که با برند های فردی به عنوان همکار فعالیت می کردند که 340 نفر از آنها، به روش طبقه ای و با استفاده از فرمول  برای نمونه انتخاب شدند. داده های بخش کمّی نیز از طریق پرسش نامه محقق ساخته جمع آوری شده است که متخصصان منابع انسانی، روایی آن را تأیید کردند و پایایی پرسش نامه نیز با مقدار آلفای کرونباخ 86 تأیید شد. یافته ها: بر اساس یافته های بخش کیفی، دو دسته عوامل درونی و بیرونی بر شکل گیری برند فردی کارآفرینان شهر اصفهان مؤثرند. برند فردی، سه دسته پیامد فردی، اجتماعی و سازمانی را به دنبال دارد. این نتایج در بخش کمّی پژوهش نیز تأیید شدند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش، برای برندسازی فردی لازم است هم به عوامل درونی و هم به عوامل بیرونی توجه شود. عوامل درونی مربوط به خود فرد است و عوامل بیرونی نیز به محیط بیرون مربوط می شوند.

هدف: طراحی ساختار برای اتحادهای استراتژیک، بدون توجه به اقتضائات خاص خاستگاه صنعتی که اتحاد در آن شکل می گیرد، اقدامی پُرریسک است. پژوهش حاضر با طبقه بندی صنایع برحسب تفاوت آنها از حیث فرایند و دستاورد، به کلیدی ترین عامل برای انتخاب و طراحی ساختار در هر طبقه از صنایع اشاره می کند. روش: این پژوهش کیفی از استراتژی نظریه پردازی بر مبنای موردکاوی های چندگانه یا رویکرد معنابخشی تفسیری برای بررسی شش نمونه مستقل از اتحادهای استراتژیک میان شرکای ایرانی و خارجی بهره گرفته است. یافته ها: برحسب یافته های حاصل از تحلیل موردکاوی ها، هرگاه اتحاد در صنعتی شکل گیرد که از حیث فرایند، مدیریت پذیر و از حیث دستاورد، تفسیرپذیر باشد، مؤلفه حفاظت حقوقی در انتخاب و طراحی ساختار اتحاد، بیشترین تأثیر را خواهد داشت. در شرایط مدیریت ناپذیری فرایند و تفسیرناپذیری دستاوردها، مؤلفه اعتماد، به اصلی ترین عامل در طراحی ساختار تبدیل می شود. همچنین، مؤلفه سازوکارهای رسمی کنترل در حالت بینابینی مدیریت پذیری فرایند و تفسیرناپذیری دستاورد و مؤلفه هنجارهای اجتماعی در حالت مدیریت ناپذیری فرایند و تفسیرپذیری دستاورد به اولویت های اصلی در طراحی ساختار مبدل می شوند. نتیجه گیری: خاستگاه های صنعتی متفاوت، بر ساختار و سازمان دهی بنگاه های تجاری، الزام ها و اقتضائات خاصی را حاکم می کنند. برای طراحی ساختار اثربخش و کارآمد، لازم است پس از شناسایی این اقتضائات، از آنها در جایگاه اولویت های مؤثر بر طراحی ساختار استفاده کرد. الگوی این پژوهش، مبنایی برای طبقه بندی صنایع است و اصلی ترین اولویت در طراحی ساختار اتحاد را مشخص می کند.

هدف: هدف پژوهش حاضر، واکاوی مشکلات اثرگذار قانون کار جمهوری اسلامی ایران بر ایجاد، حفظ و توسعه فرصت های شغلی در بنگاه های کوچک اقتصادی و ارائه راهکارهایی به منظور رفع تأثیر این مشکلات است. روش: در این پژوهش کاربردی، برای شناسایی مشکلات، از روش گروه کانونی استفاده شد. جامعه آماری آن، کارآفرینان و مدیران بنگاه های کوچک بخش خصوصی و صاحب نظران حوزه قانون کار و روابط کار با حداقل از 10 سال سابقه کاری بود. انتخاب مشارکت کنندگان به روش نمونه گیری هدفمند انجام گرفت و در نهایت 4 گروه کانونی با حضور 35 نفر برگزار شد. یافته ها: چهار مشکل اصلی که بر ایجاد، حفظ و توسعه فرصت های شغلی تأثیرگذار است، عبارت است از: راه اندازی کسب وکار جدید و توسعه آنها؛ بهره وری و ادامه فعالیت بنگاه های کوچک اقتصادی؛ ادغام بنگاه های کوچک اقتصادی و خروج آنها از بازار و اشتغال زنان. راهکارهای ارائه شده برای این مشکلات بدین صورت مشخص شد: برون سپاری بخشی از فرایندهای تولید به خارج از بنگاه؛ بهره گیری از مشاوران حقوقی توسط بنگاه های کوچک؛ کاهش عناوین شغلی در بنگاه برای کاهش حداکثری نیروی کار و در نظر گرفتن شرایط اقتضایی برای بانوان هنگام استخدام. نتیجه گیری: بنگاه های کوچک اقتصادی، برای رفع مشکلات ناشی از قانون کار، باید دو راهبرد کلان را در پیش بگیرند: 1. پیگیری مطالبات ظرفیت های موجود در قانون کار به کمک مشاوران حقوقی خبره (مانند مواد 191 و 190) و 2. اجرای سناریوهای گوناگون برای به کارگیری نیروی انسانی (برای مثال، عقد قراردادهای موقت کار).

هدف: در دهه اخیر، برخی از پژوهشگران و انجمن های حرفه ای حسابداری، به منظور رفع کاستی ها و ضعف های گزارشگری مالی فعلی، به استفاده از مفهوم الگوی کسب و کار در پژوهش های خود علاقه مند شده اند. با عنایت به نقش و اهمیت گزارشگری مالی، به عنوان یکی از منابع مهم اطلاعاتی در دسترس بازارهای سرمایه و به تبع آن، تلاش پژوهشگران برای افزایش کیفیت گزارشگری مالی، به عنوان ابزاری برای ادای مسئوولیت پاسخ گویی اجتماعی و محیط کسب وکار، پژوهش حاضر نیز، به دنبال ارائه مدلی از گزارشگری مالی مبتنی بر مفهوم الگوی کسب و کار است تا هم ضعف های گزارشگری مالی فعلی را رفع کند و هم کیفیت آن را افزایش دهد. روش: پژوهش حاضر، به لحاظ ماهیت داده ها و روش های تحلیل، از نوع ترکیبی راهبرد اکتشافی متوالی است. با بهره گیری از این راهبرد، سه گام کلی اجرا شده است. گام نخست: استخراج ابعاد و مؤلفه های مؤثر بر گزارشگری مالی مبتنی بر مفهوم الگوی کسب و کار (روش کیفی) با استفاده از روش تحلیل تِم؛ گام دوم: تعیین شاخص های مدل گزارشگری و غربالگری آنها با استفاده از تکنیک دلفی فازی (روش کمّی)؛ گام سوم: معرفی شاخص های مورد اجماع خبرگان و ارائه مدل پیشنهادی نهایی. یافته ها: پس از مرور نتایج به دست آمده در مراحل کیفی و کمّی پژوهش، مدل نهایی به دست آمد که شامل 6 بُعد، 24 مؤلفه و 50 شاخص است. مدل به دست آمده می تواند به عنوان مدل بومی و بدیع برای گزارشگری مالی به کار برده شود. نتیجه گیری: با گسترش روزافزون نیازهای اطلاعاتی در خصوص عملیات واحدهای تجاری، به نظر می رسد که گزارشگری مالی به شکل سنتی، پاسخ گوی تمام نیازهای استفاده کنندگان نیست. بر این اساس، مدل پیشنهادی گزارشگری مالی مبتنی بر مفهوم الگوی کسب و کار در این پژوهش، نه تنها نیازهای ذی نفعان واحد تجاری را تأمین می کند، بلکه در بهبود محتوای اطلاعاتی صورت های مالی نیز، نقش بسزایی ایفا خواهد کرد.

هدف: پژوهش حاضر، پاسخ به این پرسش است که آیا مشتریان با سطوح مختلف رابطه گرایی، ادراک یکسانی از منافع رابطه دارند؟ روش: پژوهش حاضر از نوع کاربردی است و در زمره پژوهش های توصیفی قرار می گیرد. مشتریان خدمات، جامعه آماری این پژوهش بودند و اعضای نمونه، به روش غیراحتمالی و نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به کمک پرسش نامه الکترونیکی، از 543 نفر نظرسنجی به عمل آمد. روایی ابزارهای اندازه گیری، به سه روش روایی محتوا، هم گرا و واگرا تأیید شد و پایایی آنها با استفاده از آلفای کرونباخ، پایایی مرکب و میانگین واریانس تبیین شده، به اثبات رسید. مدل سازی به روش معادلات ساختاری و تحلیل عاملی تأییدی در نرم افزار AMOS انجام گرفت و فرضیه های پژوهش با استفاده از تحلیل واریانس یک طرفه در نرم افزار SPSS آزمون شد. به منظور اطمینان از کفایت داده ها، برای انجام تحلیل عاملی، از شاخص کایزر میر الکین و آزمون بارتلت استفاده شد. یافته ها: نتایج آزمون فرضیه ها به روش تحلیل واریانس یک طرفه، نشان داد که انواع چهارگانه منافع رابطه در سطوح مختلف رابطه گرایی مشتری یکسان نیست و تفاوت آنها از نظر آماری معنادار است. بر همین اساس، تفاوت مشتریان در ادراک منافع اعتماد در سطح معناداری 05/0 و در ادراک منافع اجتماعی، منافع رفتار خاص و منافع احترام در سطح معناداری 001/0 تأیید شد. نتیجه گیری: همه مشتریان منافع رابطه را به طور یکسان درک نمی کنند. هرچه رابطه گرایی مشتری بیشتر باشد، منافع اعتماد، منافع اجتماعی، منافع رفتار خاص و منافع احترام ادراک شده از رابطه بیشتر خواهد بود.

هدف: بنگاه های کوچک و متوسط، نقش مؤثری در توسعه اقتصادی دارند؛ اما به دلیل محدودیت های متعدد، متأسفانه با ورشکستگی زیادی مواجه می شوند. بر این اساس، هدف مقاله حاضر، تدوین الگوی توسعه شبکه ای بنگاه های کوچک و متوسط است. روش: در پژوهش حاضر، از روش نظریه داده بنیاد برای تدوین مدل استفاده شده است. داده های لازم از طریق مصاحبه با خبرگان دانشگاهی، مدیران و مشاوران سازمان صنایع کوچک و همچنین، بررسی اسناد فرادستی و گزارش های مرتبط جمع آوری شده است که با استفاده از روش نمونه گیری نظری، نمونه گیری تا زمان رسیدن به اشباع مقوله ها ادامه یافت. داده های پژوهش نیز هم زمان با جمع آوری، طی مراحل سه گانه کدگذاری باز، محوری و گزینشی تحلیل شدند. یافته ها: بر اساس یافته های پژوهش، الزامات قانونی، اهمیت بنگاه های کوچک و متوسط و محدودیت های آنها، از جمله دلایل و ضرورت های حمایت از بنگاه های کوچک و متوسط است. توسعه همه جانبه بنگاه های کوچک و متوسط شامل توسعه کارآفرینی، توسعه بازار، توسعه منابع انسانی، توسعه فناوری و توسعه شبکه ای است. توسعه بنگاه های کوچک و متوسط با توجه به تعداد زیاد و پراکندگی آنها، به تربیت مشاوران توانمند و مشارکت تمامی نهادهای دولتی و تشکل های خصوصی نیاز دارد. همچنین، با توجه به نیاز توسعه بنگاه های کوچک و متوسط به تخصص های متنوع، لازم است که تیم های توسعه با تخصص های مکمل تشکیل شود و هر تیم، شبکه ای از بنگاه های مشابه و مجاور را تحت پوشش قرار دهد. نتیجه گیری: به دلیل تعداد بسیار زیاد و مقیاس کوچک بنگاه های کوچک و متوسط، در عمل، حمایت انفرادی از آنها امکان پذیر و اثربخش نیست. از این رو، توسعه شبکه ای بنگاه های کوچک و متوسط، متضمن این ایده است که برای افزایش اثربخشی مداخلات توسعه ای، شبکه ای از بنگاه های کوچک و متوسط، به کمک گروهی از مشاوران و متخصصان با حمایت و مشارکت جمعی تمامی نهادهای دولتی، عمومی و خصوصی توسعه یابد.

هدف: سالانه برای تبلیغات چاپی در مدیریت بازاریابی، هزینه های شایان توجهی صرف می شود و اگر این تبلیغات فاقد اثربخشی لازم باشند، علاوه بر منابع مالی، فرصت های زیادی را از سازمان می گیرند. این در حالی است که بخشی از این اثربخشی، مرهون طراحی مناسب عناصر بصری است. این پژوهش با هدف بررسی رابطه عناصر بصری و تعیین طیف های مؤثر در به خاطرآوری تبلیغ در سه مرحله انجام شده است. روش: در مرحله نخست، به روش مرور نظام مند، عناصر بصری تبلیغات تعیین و بر اساس نظر خبرگان، سه عنصر رنگ، تصویر و لوگو به عنوان متغیرهای طراحی تعیین شدند. در مرحله دوم، 5 تبلیغ چاپی شرکت لبنیات پگاه که حاوی طیف های مختلف رنگ، تصویر و لوگو بود، به کمک پنل خبرگان انتخاب و در یک مجله مصنوعی جای گذاری شد. در ادامه، به منظور آزمون تجربی میدانی، مجله مصنوعی همراه با پرسش نامه محقق ساخته به خاطرآوری که پایایی آن با آزمون آلفای کرونباخ به تأیید رسید، در اختیار 341 دانشجوی دانشگاه شیراز قرار گرفت. این مشارکت کنندگان به روش غیرتصادفی در دسترس و طبقه ای انتخاب شدند. در نهایت، داده های گردآوری شده با آمار استنباطی آزمون شدند. یافته ها: عناصر رنگ، تصویر و لوگو، به ترتیب بیشترین رابطه معنادار را با به خاطرآوری دارند. در عنصر رنگ، به ترتیب طیف رنگی سرد، خنثی و گرم، بیشترین تأثیر و در عنصر بصری تصویر، استفاده از تصویر حقیقی، ایستا و عدم استفاده از تصویر مناسبتی و لوگو، رابطه مثبتی با به خاطرآوری داشتند. نتیجه گیری: بهتر است که در طراحی تبلیغات اثربخش برای صنعت لبنیات، رنگ های سرد و پس از آن، رنگ های خنثی، به عنوان رنگ های غالب طراحی و در نظر گرفته شوند و تا حد امکان، از به کاربردن رنگ های گرم پرهیز شود. به کاربردن تصاویر واقعی محصولات لبنی و استفاده نکردن از تصاویر مناسبتی، کارتونی و پویا و به علاوه، درج نشدن لوگوی شرکت در تبلیغات، می تواند به خاطرآوری تبلیغ را به طور معناداری افزایش دهد.

هدف: پیام رسان های ایرانی با موضوع رفتارهای مهاجرتی کاربران مواجه اند، از این رو، شناسایی عواملی که بر مهاجرت کاربران از این پیام رسان ها مؤثر است، به کنترل این رفتارهای مهاجرتی کمک می کند. در این پژوهش به دنبال شناسایی عوامل مؤثر بر مهاجرت کاربران ایرانی از پیام رسان های داخلی بوده ایم. روش: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش اجرا، در دسته پژوهش های توصیفی قرار دارد و به روش تحلیل محتوای کیفی و با ابزار مصاحبه نیمه ساختاریافته با 17 نفر از خبرگان رسانه ای و مدیران پیام رسان ها انجام شده است. یافته ها: بر اساس مدل پژوهش، هر تغییر و مهاجرتی، تحت تأثیر سه گروه از عوامل (فشاری، کششی و مداخله ای) قرار می گیرد. در پژوهش حاضر، عوامل مؤثر بر مهاجرت کاربران از پیام رسان های داخلی، در این سه گروه با ویژگی های مختلف رفتاری و اجتماعی دسته بندی و مشخص شده است. نتیجه گیری: نخستین دسته عوامل مؤثر، عواملی از قبیل بی اعتمادی، نارضایتی، حریم خصوصی، امنیت داده ها، خستگی، وابستگی پیام رسان به سازمان ها و نهادها است که به عنوان عوامل فشاری مؤثر در مهاجرت از پیام رسان های داخلی، اثر منفی ایجاد می کند. دسته دوم، عواملی همچون جذابیت های موجود در نمونه های جایگزین، نفوذ هم سالان، کیفیت و زیرساخت پیام رسان، گمنامی و تغییر در قوانین و سیاست گذاری های حوزه پیام رسان است که به عنوان عوامل کششی، در مهاجرت تأثیر مثبتی دارند و در نهایت، دسته سوم، عواملی همچون هزینه های سوئیچینگ، عادت، مقاومت در برابر تغییر و هنجارهای ذهنی است که به عنوان عوامل مداخله گر، در راستای حفظ وضعیت موجود و نبود تغییر، تأثیری اینرسی گونه و بینابینی ایفا می کند.

هدف: در سال های اخیر با توجه به گسترش کسب وکار های دیجیتال و حضور مشتریان در این محیط، امکان دسترسی به داده های مربوط به علایق و ارزش های مورد انتظار مشتریان فراهم شده است. هدف این پژوهش، شناسایی عناصر سازنده ارزش پیشنهادی به مشتری و بررسی تأثیر آنها بر رضایت مشتری با استفاده از روش تحلیل احساسات بر مبنای متن کاویِ محتوای تولیدشده توسط کاربران در فضای مجازی است. روش: این پژوهش از نظر هدف، کاربردی، از نظر ماهیت، توصیفی پیمایشی، از نظر اجرا، کیفی کمی (آمیخته) با رویکرد استقرایی است. در پژوهش حاضر، کالای تلویزیون هوشمند، به عنوان مطالعه موردی انتخاب شد و 3865 نظر از خریداران این کالا از سایت فروشگاه آنلاین دیجی کالا جمع آوری و با استفاده از روش تحلیل احساسات تجزیه و تحلیل شد. برای طبقه بندی و جداسازی نظرهای مثبت و منفی، از روش های «یادگیری ماشین» استفاده شد و برای استخراج سازه های ارزش پیشنهادی، روش «تخصیص پنهان دریکله» به کار رفت. یافته ها: بر اساس یافته های پژوهش، برای ارزش پیشنهادی به مشتری در رابطه با کالای تلویزیون هوشمند، 30 عنصر شناسایی شد. نتایج پژوهش نشان می دهد که 15 عنصر یا ویژگی محصول، بر رضایت مشتریان تأثیر مثبت دارد و 15 عنصر دیگر، به نارضایتی مشتریان منجر می شود. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان می دهد که تحلیل نظرهای مشتریان و به بیانی «محتوای تولیدشده توسط کاربران»، برای شناخت و بررسی نگرش مشتری در رابطه با محصول، روشی کاربردی بوده و برای کسب وکارها در راستای ارائه محصول موفق با ویژگی های مورد علاقه مصرف کنندگان به بازار، ابزاری مؤثر است و با استفاده از آن توسط یادگیری ماشین، می توان در راستای تسهیل، افزایش دقت و سرعت شناسایی نیاز مشتری و خلق مشترک ارزش، گام های بزرگی برداشت.