عوامل موثر در ارتباطات دیپلماتیک فرهنگی کلان شهرتهران در راستای دیپلماسی ارتباطی فرهنگی (مقاله پژوهشی دانشگاه آزاد)
درجه علمی: علمی-پژوهشی (دانشگاه آزاد)
آرشیو
چکیده
مقدمه و هدف پژوهش : هدف از پژوهش حاضر بررسی "نقش کلان شهر تهران در بهینه سازی دیپلماسی ارتباطی فرهنگی" با اتخاذ رویکرد میان رشته ای می باشد که در چارچوب تئوریک دربرگیرنده رویکردهای نظری حوزه های: دیپلماسی عمومی استراتژیک؛ نظریه دیپلماسی عمومی-دیپلماسی فرهنگی و ارتباطات- نای در قدرت نرم ، ارتباطات استراتژیک، شهر شبکه ای شهر اطلاعاتی آینده، پارادیپلماسی و دیپلماسی شهری است. روش پژوهش: این پژوهش اکتشافی از نظر هدف کاربردی، از نظر تحلیلی از نوع تحلیل همبستگی و از لحاظ شیوه جمع آوری اطلاعات از نوع تحقیق پیمایشی و مقطعی است. در این پژوهش هم چنین از روش های توصیفی آماری مانند جدول ها و نمودارهای توزیع فراوانی، جدول های توافقی و روش های استنباطی آماری مانند آزمون برازش توزیع کلموگروف-اسمیرنوف، شاپیرو-ویلک، آزمون های معنی داری وجود اختلاف در میانگین ها مانند آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه، آنالیز واریانس ناپارامتری کروسکال-والیس، آزمون تساوی واریانس توکی، آزمون یو من ویتنی استفاده شده است. یافته ها: ماهیت ارتباطات و اقدامات ارتباطی شهر تهران، با ماهیت ارتباطات استراتژیک نوین دیپلماسی عمومی و دیپلماسی فرهنگی هماهنگی ندارد. از سوی دیگر دیپلماسی فرهنگی تهران، ارتباطی و فراشبکه ای طراحی و اجراء نمی شود و این شهر چندان از اعضای فعال سازمان ها، مجامع و برنامه های بین المللی شهری محسوب نمی شود. این ظرفیت فعال محدود شهر تهران در حوزه دیپلماسی فرهنگی، هم چنین زمینه لازم برای اجراء رویکردهای شهر خلاق در روابط بین المللی کنونی شهر تهران را فراهم نمی کند. نتیجه گیری: نتیجه نهایی تحقیق حاکی از آنست که از کلیه ظرفیت های کلان شهر تهران در راستای بهینه سازی دیپلماسی ارتباطی فرهنگی کشور بهره برداری مناسبی انجام نگرفته است و تنها اقدامات و روندهای اندکی در این راستا فعال می باشند. هم چنین این نتیجه حاصل شده است که یک رویکرد سیستماتیک نسبت به نقش کلان شهر تهران در دیپلماسی ارتباطی فرهنگی وجود ندارد.Factors affecting cultural diplomatic relations in the metropolis of Tehran in the direction of cultural communication diplomacy
Introduction & Objective: The purpose of this study is to investigate the "role of Tehran metropolis in optimizing cultural communication diplomacy" by adopting an interdisciplinary approach that includes theoretical approaches in the theoretical framework of the fields: public and strategic diplomacy; The theory of public diplomacy - cultural diplomacy and communication - is the trail in soft power, strategic communications, the network city of the future information city, paradiplomacy and urban diplomacy. Research Method: This exploratory research is applied in terms of purpose, correlation analysis in terms of analysis and survey and cross-sectional research in terms of data collection method. In this study, descriptive-statistical methods such as frequency distribution tables and graphs, agreement tables and statistical inferential methods such as Kolmogorov-Smirnov, Shapiro-Wilk distribution fitting test, significant tests for differences in means such as analysis of variance, analysis of variance and analysis of variance and variance were analyzed. Wallis, Tukey's variance test, U Mann-Whitney test were used. Findings: The nature of communication and communication measures in Tehran is not in line with the nature of modern strategic communication of public diplomacy and cultural diplomacy. On the other hand, Tehran's cultural diplomacy is not designed and implemented through communication and cross-networks, and this city is not considered an active member of international organizations, associations and programs. This limited active capacity of Tehran in the field of cultural diplomacy also does not provide the necessary ground for the implementation of creative city approaches in the current international relations of Tehran. Conclusion: The final result of the research indicates that all the capacities of Tehran metropolis in order to optimize the cultural communication diplomacy of the country have not been properly exploited and only a few measures and processes are active in this regard. It has also been concluded that there is no systematic approach to the role of the metropolis of Tehran in cultural communication diplomacy.