هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش گروهی آنلاین تاب آوری بر میل به طلاق، بخشش، امیدواری و انعطاف پذیری شناختی در زنان دارای تجربه خیانت زناشویی بود. روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون _ پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش، شامل زنان دارای تجربه خیانت زناشویی در اصفهان و مراجعه کننده به مراکز مشاوره در سال 1400 بودند، که ۳۰ نفر به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند و به پرسشنامه میل به طلاق DTS (روزولت و همکاران، ۱۹۸۶) ، پرسشنامه بخشش FQ (مالت و همکاران، ۲۰۰۳) ، پرسشنامه امیدواری LEQ (ا شنا یدر و همکاران، ۱۹۹۱) و پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی CFI ( دنیس و وندروال ، ۲۰۱۰) پاسخ دادند. برای گروه آزمایشی آموزش تاب آوری در 10جلسه یک ساعته و هفته ای یک بار برگزار شد . تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره صورت گرفت. یافته ها نشان داد که با کنترل اثر پیش آزمون بین میانگین پس آزمون دو گروه آزمایش و گواه در متغیرهای میل به طلاق (73/5= F ؛ 026/0= P ) و انعطاف پذیری شناختی (57/9= F ؛ 005/0= P ) تفاوت معناداری وجود دارد. اما در متغیر بخشش (22/2= F ؛ 150/0= P ) و امیدواری (19/3= F ؛ 087/0= P ) تفاوت معناداری وجود ندارد. بر این اساس می توان نتیجه گرفت که مداخله گروهی آنلاین تاب آوری بر میل به طلاق و انعطاف پذیری شناختی موثر بود .