اثربخشی آموزش مهارت های مبتنی بر ایماگو درمانی بر جهت گیری گفت وشنود و جهت گیری همنوایی در زنان متقاضی طلاق (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارت های مبتنی بر ایماگو درمانی بر جهت گیری گفت وشنود و جهت گیری همنوایی در زنان متقاضی طلاق بود. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری یک ماهه بود. جامعه آماری را کلیه زنان متقاضی طلاق در سال 1401- 1400 تشکیل دادند که از بین آنها به صورت در دسترس 30 نفر (هر گروه 15 نفر) به عنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگذاری شدند. داده ها با استفاده از مقیاس الگوهای ارتباطی کوئرنر و فیتزپاتریک ( CPQ ) (1990) جمع آوری شد. مداخله آموزش مهارت های مبتنی بر ایماگو درمانی طی 8 جلسه 90 دقیقه ای هفته ای یکبار انجام شد؛ اما گروه گواه هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. داده های پژوهش، به روش تحلیل واریانس آمیخته (با اندازه گیری مکرر) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد آموزش مهارت های مبتنی بر ایماگو درمانی بر جهت گیری گفت وشنود و جهت گیری همنوایی در زنان متقاضی طلاق موثر است (05/0 > p ) . همچنین تأثیر آموزش مهارت های مبانی بر ایماگو درمانی بر جهت گیری گفت وشنود و جهت گیری همنوایی پایدار بود (05/0> P ). نتیجه گیری می شود آموزش مهارت های مبتنی بر ایماگو درمانی بر افزایش جهت گیری گفت و شنود و کاهش جهت گیری همنوایی در زنا متقاضی طلاق موثر است.