مدل یابی علی خشونت خانگی بر اساس صمیمیت زناشویی، مهارگری و تعارض زناشویی (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

پژوهش حاضر با هدف مدل یابی علی خشونت خانگی بر اساس صمیمیت زناشویی، مهارگری و تعارض زناشویی انجام شد. روش پژوهش توصیفی همبستگی از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بود. ج امعه آماری این پژوهش شامل تمامی زوج های درگیر خشونت خانگی شهر شیراز در سال های 1399 تا 1400 است که در بازه زمانی حداقل 6 ماه و حداکثر 18 ماه از خشونت خانگی علیه زنان این زوجین گذشته را تشکیل دادند که از میان آن ها و به صورت در دسترس222 زوج انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل 4 پرسشنامه برای هر زوج بود که پرسشنامه خشونت خانگی محسنی تبریزی و همکاران ( DVQ ) (1391) توسط زنان و پرسشنامه های تعارضات زناشویی ثنایی ( MCQ ) (1379)، مهارگری زناشویی امینی و همکاران ( MIQ ) (1396) و صمیمیت زناشویی باگاروزی ( MINQ ) (2001) توسط همسران آن ها تکمیل شد. تحلیل داده ها با استفاده از مدلیابی معادلات ساختاری انجام شد. ن تایج حاکی از برازش مدل کلی پژوهش با داده های تجربی بود. یافته ها نشان داد که مهارگری زناشویی و تعارض زناشویی هم به صورت مستقیم و هم بصورت غیرمستقیم از طریق صمیمیت زناشویی، خشونت خانگی را پیش بینی می کنند ( 01/0 p < ). ا ز یافته ها می توان نتیجه گرفت که مهارگری زناشویی و تعارض زناشویی نقش کلیدی در پیش بینی خشونت خانگی دارند و توجه بیشتر کلینیک های مشاوره و رواندرمانی به این متغیر ها در کاهش خشونت خانگی ضروری بنظر می رسد.