مقدمه: پژوهش حاضر با هدف ﺑﺮرﺳی مقایسه دیدگاه اساتید و دانشجویان درخصوص کیفیت کاربست روش مربی گری در فعالیت های آموزشی اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام یافته است. روش ها : پژوهش حاضر به شیوه توصیفی- پیمایشی انجام گرفته است. جامعه آماری شامل کلیه اساتید و دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال تحصیلی 97-96 می باشد که حجم نمونه با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، براس اساتید 257 و برای دانشجویان 361 نفر برآورد و انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل: 1. پرسشنامه 34 سوالی روش مربی گری اساتید با ضریب پایایی 915/0 و 2. پرسشنامه 33 سوالی روش مربی گری دانشجویان با ضریب پایایی 935/0 است که روایی پرسشنامه ها توسط اساتید گروه تایید شدند. داده های گردآوری شده با استفاده از آزمون t مستقل و تحلیل واریانس یک راهه ( ANOVA ) تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها : یافته ها نشان می دهد که بین دیدگاه اساتید و دانشجویان تفاوت معناداری در خصوص کیفیت کاربست روش مربی گری وجود دارد. در مولفه شرایط و ویژگی های فراگیر به ترتیب از دید اساتید و دانشجویان با میانگین و انحراف معیار (9/6±08/33؛ 71/6±87/36) و در مولفه شرایط و ویژگی های مربی به ترتیب از دید اساتید و دانشجویان با میانگین و انحراف معیار (34/5±22/25؛ 93/3±83/27) و در مولفه شرایط و الزامات سازمانی به ترتیب از دید اساتید و دانشجویان با مقدار میانگین و انحراف معیار (55/4±21/24؛ 05/5±44/30) بین دیدگاه اساتید و دانشجویان تفاوت وجود دارد. نتیجه گیری: براساس یافته ها می توان نتیجه گرفت که اساتید نسبت به دانشجویان دیدگاه مطلوب تری نسبت به کیفیت کاربست روش مربی از سوی خود دارن د .
