شناسایی و اعتباریابی مؤلفه های مهارت مربی گری اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان (مقاله پژوهشی وزارت بهداشت)

چکیده

مقدمه: مربی گری رویکرد نوین توسعه حرفه ای و آموزش می باشد. بخش مهمی از این رویکرد را مهارت های مربی گری را تشکیل می دهد. در علوم پزشکی به دلیل ماهیت رشته ها و بالینی بودن آموزش ها این مهارت ها نیاز می باشد. هدف این پژوهش شناسایی و اعتباریابی مؤلفه های مهارت مهم مربی گری در اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی بود. روش کار: پژوهش با روش ترکیبی (کمی و کیفی) انجام شد. در بخش کیفی 17 نفر از اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با روش شبکه متخصصان انتخاب و مصاحبه شد. در بخش کمی با استفاده از ساخت پرسشنامه به جمع آوری داده های اقدام گردید. تعداد 157 نفر از اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال تحصیلی 96-95 بعنوان نمونه بطور تصادفی با استفاده از جدول مورگان اتخاب شدند. برای تجزیه وتحلیل داده هااز نرم افزار PLS استفاده شد. یافته ها: با تحلیل داده های کیفی هشت مؤلفه مهارت مربی گری تنظیم گردید و اعتباریابی آن ها در بخش کمی انجام پذیرفت که آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی هشت مؤلفه بالای 70/0 بود و معیار روایی همگرا برای هشت مؤلفه بالای 50/0 بود که نشان از همبستگی سازه مهارت مربی گری با مؤلفه های خود است. این مؤلفه ها عبارتند از: پرسش و پاسخ، گوش دادن، ارزیابی فرد و موقعیت، بازخورد، همکاری و تعامل، انعطاف پذیری، ثبات عاطفی. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد هشت مؤلفه مهم مهارت مربی گری برای اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان وجود دارد که این مؤلفه ها برای مؤثر بودن مربی گری اعضای هیات علمی مورد نیاز می باشند.