منطق چند روایتی/ تک روایتی در تولیدات رسانه ای (مورد مطالعه: مجموعه های تلویزیونی) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
پژوهش حاضر تلاشی برای واکاوی منطق چندروایتی/ تک روایتی در تولیدات رسانه ای است که به طور خاص ژانر مجموعه های تلویزیونی برای مطالعه انتخاب شده است. به لحاظ نظری، از آرای میخاییل باختین، رولان بارت و ژیل دلوز برای مفهوم پردازی دوگانه تک روایتی/ چندروایتی بودن متن استفاده شده است و به لحاظ روشی، تحلیل محتوای کیفی به کار رفته است. با اتکا بر نمونه گیری نظری هدفمند دو مجموعه "روزگار قریب" و "پروانه" برای تحلیل انتخاب شدند که وجه مشترکشان روایت پردازی قصه ای تاریخی است. از "روزگار قریب" پنج سکانس و از "پروانه" سه سکانس که حاوی غنی ترین داده ها هستند انتخاب شدند. نتایج نشان می دهد که "روزگار قریب" مبتنی بر منطق چندروایتی است و در آن روایت پردازی قصه اصلی در متن پرداختن به انواع خرده داستان ها و خرده روایت های دیگر انجام می پذیرد. نه فقط شخصیت ها و کنش ها و تعامل ها در ابعاد مختلف و از نقطه نظرهای متفاوت به نمایش گذاشته می شوند، بلکه طیف وسیعی از ماجراها و رخدادهای به ظاهر حاشیه ای، شخصیت های فرعی، صداهای ناشنیده و برهم کنش های به ظاهر بی اهمیت در کنار قصه اصلی روایت پردازی می شوند. درست در نقطه مقابل، مجموعه "پروانه" داستانی واحد را با اتکا بر روایتی خطی و یک سونگر به نمایش می گذارد که در آن مخاطب فقط قادر به شنیدن صدای راوی مسلط، و نه هیچ کس دیگر، است.Multi-Narrative/Single-Narrative Logic in Media Productions (Case Study: TV Series)
The current research is an attempt to analyze the multi-narrative/mono-narrative logic in media productions, which is specifically chosen for the study of the genre of television series. In terms of theory, the opinions of Mikhail Bakhtin, Roland Barthes and Gilles Deleuze have been used for the dual conceptualization of mono-narrative/multi-narrative of the text, and in terms of method, qualitative content analysis has been used. Based on theoretical-targeted sampling The two series "Roozgar Gharib" and "Parvaneh" were selected for analysis, which have a common feature of narrative-historical storytelling. Five sequences were selected from "Roozgar Gharib" and three sequences from "Parvaneh" which contain the richest data. The results show that "Roozgar Gharib" is based on multi-narrative logic, and in it, the narration of the main story is done in the context of dealing with all kinds of sub-stories and other sub-narratives. Not only the characters and actions and interactions are displayed in different dimensions and from different points of view, but also a wide range of apparently marginal adventures and events, secondary characters, voices unheard of and seemingly insignificant interactions are narrated alongside the main story. On the opposite point, the "Butterfly" series presents a single story relying on a linear and monotonous narration, in which the audience is only able to hear the voice of the dominant narrator, and no one else.
تبلیغات
