مقدمه: یادگیری زبان محصول تعامل پیچیده عوامل درونی تفکر و شناخت، و عوامل بیرونی هیجانات و تعاملات اجتماعی و فرهنگی است. اضطراب یادگیری زبان دوم به عنوان یکی از انواع اضطراب های آموزشی می تواند بر عملکرد فراگیران تاثیر می گذارد. این پژوهش با هدف مدل یابی خودهای انگیزشی زبان انگلیسی بر اساس عملکرد زبان با نقش میانجی اضطراب یادگیری زبان انگلیسی در دانش آموزان مقطع دوم متوسطه انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر از نوع پژوهش های همبستگی مبتنی بر روش مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری را شامل دانش آموزان دختر سال سوم متوسطه اول شهرستان بابل در سال تحصیلی 97-1396 تشکیل دادند که تعداد 260 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده ها شامل پرسشنامه اضطراب کلاس زبان انگلیسی هوروتیز و همکاران (1986)، پرسشنامه سیستم خودهای انگیزشی زبان تاگوچی و همکاران (2009) و نمره درس زبان عنوان شاخص عملکرد زبان بودند. برای تجزیه و تحلیل داده ها در آمار توصیفی از میانگین و انحراف استاندارد و در سطح آمار استنباطی از مدل یابی معادلات ساختاری با نرم افزارهای 24 SPSS و23 Amos استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین سیستم خودهای انگیزشی زبان و اضطراب زبان انگلیسی با عملکرد زبان رابطه معنی داری وجود دارد. اضطراب زبان انگلیسی در رابطه بین سیستم خودهای انگیزشی زبان با عملکرد زبان نقش میانجی دارد. همچنین مدل پژوهش تایید شد و به طور کلی 30 درصد از عملکرد زبان انگلیسی توسط سیستم خودهای انگیزشی زبان و اضطراب زبان انگلیسی قابل تبیین است [001/≥p]. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که سیستم خودهای انگیزشی زبان می تواند سبب کاهش اضطراب زبان گردد و نهایتا منجر به افزایش یادگیری زبان در یادگیرندگان شود.
