چارچوب مناسب برای گزارشگری غیرمالی، موضوعی است که علیرغم همه تلاشهای صورت گرفته، در بعد عملی و اجرایی، کمتر توسعه یافته است. این پژوهش با مبنا قرار دادن مدیریت مفهومی حسابداری به بررسی ویژگیهای مدنظر برای تدوین چارچوب مفهومی گزارشگری اجتماعی و محیطی (غیرمالی) در ایران می پردازد. مطالعه حاضر از نوع پژوهشهای توصیفی، پیمایشی بوده و دادهها بر مبنای طراحی و توزیع پرسشنامه محقق ساخته، در جامعه ای متشکل از حسابرسان، مدیران شرکتها، استادان و دانشجویان دکتری حسابداری ،کارشناسان فعالیتهای زیست محیطی و اجتماعی و مدیران شرکتهای دولتی گردآوری شده است. نتایج نشان میدهد، از نظر اهداف گزارشگری و همچنین ویژگی های کیفی اطلاعات ،مشابهت های زیادی بین چارچوب مفهومی حسابداری و چارچوب قابل ارائه برای گزارشگری غیرمالی در ایران وجود دارد. هرچند برخلاف گزارشگری مالی، اهمیت گزارشگری غیرمالی برای مدافعان محیط زیست و دولت بیشتر از سایر افراد و گروهها میباشد.