امروزه در زنجیره تامین با رویکردهای جدیدی روبهرو هستیم که به ملاحظات زیستمحیطی، اجتماعی و اقتصادی میپردازد و همین امر موجب پیچیدگی بیشتر مسایل آن و به ویژه حوزه مدیریت موجودی میگردد. یکی از این رویکردها، رویکرد پایداری است. از این رو، مساله پژوهش پیش رو یک مسأله مدیریت موجودی پایدار است که در آن، تقاضا در مدت زمان تحویل یک متغیر تصادفی، تابع توزیع آن نامعلوم، اما میانگین و واریانس آن مشخص است. در این راستا، این پژوهش برای حل چنین مشکلی، با استفاده از رویکرد min-max و کران اسکارف، تابع هدف مسأله مورد نظر را به ازای بدترین حالت (بدترین تابع توزیع تقاضا) بهینهسازی کرده است. نتایج بهینهسازی مسأله در شرایط در نظر گرفته شده، نشاندهنده آن است که جنبههای پایداری در تعیین مقدار بهینه سفارش و همچنین وسیله نقلیه مناسب برای حمل سفارش و در نتیجه، هزینههای کلی یک سیستم نقش به سزایی دارد. به این ترتیب، در مسافتهای طولانیتر به دلیل در نظر گرفتن هزینههای زیستمحیطی، هر چه مسافت بین محل سفارشدهی تا محل تامین سفارش بیشتر شود، وسائل نقلیه با فاکتور اتلاف انرژی کمتر انتخاب میشوند و در مقابل، اندازه سفارشدهی افزایش مییابد.
