یکی از مهمترین ویژگیهای کارآمدی در حمل و نقل، قابلیت اعتماد است. باوجود خطراتی که در بخشهای مختلف، یک حمل و نقل ایمن را تهدید میکنند، بیمه میتواند ریسکها را بهخوبی پوشش داده و قابلیت اعتماد را در این حوزه افزایش دهد. شرکتهای بیمه بهدلایل مختلف، ازجمله قیمتگذاری صحیح و اجتناب از ریسکهای غیرمنطقی، تمایل دارند که یک تصویر مناسب از عوامل ریسک داشته باشند. در این پژوهش بیمههای باربری دریایی مورد بررسی قرارگرفته و به شناسایی و رتبهبندی عوامل تأثیرگذار بر احتمال وقوع خطر در بخش حمل و نقل باری دریایی پرداختهشده است. در ابتدا، عوامل مؤثر بر ریسک به کمک مطالعات پیشین، پرسشنامه و مصاحبه تکمیلی با خبرگان شامل مدیران بیمه حمل و نقل، ارزیابان خسارت و ناخدایان، شناسایی شد. سپس از روش دیمتل برای تشخیص روابط درونی و وابستگی معیارها و از فرآیند تحلیل شبکهای برای یافتن وزن معیارها و رتبهبندی نهایی عوامل مؤثر استفاده شده است. همچنین بهمنظور لحاظکردن عدمقطعیت موجود در تصمیمگیریها، از تئوری فازی بهره گرفته شده است. چارچوب ارائهشده در زمینه شناسایی، رتبهبندی و اولویتبندی عوامل ریسک در بخش حمل و نقل در رشته بیمههای باربری دریایی میتواند شرکتهای بیمهای را در تصمیمگیری صحیح و دقیق در زمینه پوشش این ریسکها به شکل مؤثری یاری کند.
