ارزیابی اثربخشی درمان مبتنی بر تجارب زیسته انگ اجتماعی بر استحکام روانی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (مقاله پژوهشی وزارت بهداشت)
درجه علمی: علمی-پژوهشی (وزارت بهداشت)
آرشیو
چکیده
زمینه و هدف: مولتیپل اسکلروزیس یک بیماری میلین زدای عص بی مرک زی اس ت. ای ن بیم اری یک ی از شایع ترین بیماری های نورولوژیک در انسان بوده و ناتوان کننده ترین بیماری سنین جوانی است در این راستا هدف از پژوهش حاضر ارزیابی اثربخشی درمان مبتنی بر تجارب زیسته انگ اجتماعی بر استحکام روانی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس شهر اصفهان بود. مواد و روش ها: روش پژوهش از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری یک ماهه بود، جامعه آماری پژوهش کلیه بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس در سال 1399 به مطب متخصص مغز و اعصاب شهر اصفهان مراجعه کردند بود و همچنین افرادی که از طریق آگاهی در شبکه های اجتماعی مطلع شدند که 30 بیمار مبتلا به ام اس به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه درمان مبتنی بر تجارب زیسته انگ اجتماعی و گروه کنترل (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند آزمودنی ها به مدت 8جلسه هفتگی 90 دقیقه ای تحت درمان مبتنی بر تجارب زیسته انگ اجتماعی قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکردند. داده ها در این پژوهش، توسط پرسش نامه استحکام روانی (MTQ48) (کلاف و همکارانش، 2007) در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری گردآوری شد و با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر در نرم افزار SPSS نسخه 22 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس مختلط با اندازه گیری مکرر نشان داد درمان مبتنی بر تجارب زیسته در مرحله بین گروهی تفاوت معنی داری ایجاد کرده است(05/0>P). نتیجه گیری: درمان مبتنی بر تجارب زیسته انگ اجتماعی موجب افزایش استحکام روانی در افراد مبتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس گردیده است. بنابراین این نتایج برای متخصصین بالینی و مراقبین بهداشتی توصیه می گردد.Evaluation of the Effectiveness of Treatment Based on Lived Experiences of Social Stigma on the Mental Toughness of Patients with Multiple Sclerosis
Aim and Background: Multiple sclerosis is a demyelinating disease of the central nervous system. This disease is one of the most common neurological diseases in humans and is the most debilitating disease of young people. In this regard, the aim of this research was to evaluate the effectiveness of treatment based on lived experiences of social stigma on the Mental Toughness of multiple sclerosis patients in Isfahan city.
Methods and Materials: The research method was a pre-test and post-test with a control group and a one-month follow-up. The statistical population of the research was all patients with multiple sclerosis who referred to the neurologist's office in Isfahan city in 2019. The society was informed that 30 patients with MS were selected by available sampling and randomly divided into two treatment groups based on lived experiences of social stigma and the control group (15 people in each group). The subjects underwent 8 weekly 90-minute sessions. The treatment was based on the lived experiences of social stigma and the control group did not receive any treatment. The data in this research was collected by the mental toughness questionnaire (MTQ48) (Clough et al., 2007) in three stages: pre-test, post-test and follow-up and were analyzed using variance analysis with repeated measurements in SPSS software version 22.
Findings: The results of mixed variance analysis with repeated measurements showed that the treatment based on the lived experiences of social stigma has created a Pnificant difference in the inter-group stage (P<0/05).
Findings: The results of mixed variance analysis with repeated measurement showed that the treatment based on the lived experiences of social stigma has created a Pnificant difference in the post-test stage compared to the follow-up and the pre-test (P<0/05).
Conclusion: Treatment based on lived experiences of social stigma has increased mental toughness in people with multiple sclerosis. Therefore, these results are recommended for clinical experts and health care workers
Treatment based on lived experiences , Mental Toughness , multiple sclerosis,
تبلیغات
