نقش تکتونیک فضا بر فرم بنا با هدف بهبود ارتباط بین بنا و بستر بناهای فرهنگی در 1357 تا 1399 (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
بیان مسئله : در حال حاضر، افزایش ساخت وساز منجر به ایجاد واگرایی و کاهش ارتباط مؤثر در رابطه میان فرم، فضا، بستر و معماری شده است که این خود می تواند باعث کاهش تجربه و درک مخاطب از مفهوم عمیق و واقعی بنا شود. در عین حال تکتونیک به عنوان یک تکنیک دیرپا با مفهوم فن و هنر شاعرانه ساختن می تواند پاسخی برای معماری مدرن که معمولاً خالی از حس معماری است فراهم کند. نگرش تکتونیک را به عنوان عامل وحدت فضا و فرم در ارتباط با بستر می توان تعریف کرد. هدف پژوهش : پژوهش حاضر جهت تبیین چگونگی نسبت تکتونیک فضا و فرم کالبدی بناهای فرهنگی معماری معاصر ایران با بهره گیری از تکنیک های سنجش معنا در طی چهار دهه اخیر انجام شده است. روش پژوهش : پژوهش حاضر به شیوه ترکیبی و در زمره پژوهش های توصیفی-تحلیلی انجام شد. برای انجام این امر مبانی نظری پژوهش و مطالعات میدانی به روش ترکیبی مورد بررسی قرار گرفته شد و از متون، منابع و اسناد تصویری به صورت کتابخانه ای استفاده شد. تکنیک اصلی مقایسه معنای دریافتی از بناهای فرهنگی معاصر در دوره های زمانی یکسان به شیوه افتراق معنایی است. براساس تحلیل ها و نظر کارشناسان الگوی مناسب استخراج شد. نتیجه گیری : یافته اصلی پژوهش نشان دهنده آن است که بین تکتونیک فضا و فرم کالبدی رابطه خطی معنی داری در هیچ یک از دوره های زمانی وجود ندارد. تشریح اجزای مدل مفهومی پژوهش به این صورت است که تغییر در تکتونیک فضا موجب تغییر در فرم کالبدی بنا نمی شود. بنابراین می توان نتیجه گرفت، فرم در معماری معاصر ایران حتی در تصور ذهنی افراد مفهومی متفاوت با تکتونیک فضا دارد.Pace Tectonics Role in Building Forms: Improving the Relationship between Buildings and Sites of Cultural Buildings 1978 - 2020
Problem statement: Recent developments in construction have resulted in divergence and reduction in the effective communication of the relationship between form, space, site, and architecture, which in turn reduces the audience’s experience and recognition of the inherent and actual concept of the building. Meanwhile, tectonics, as a long-standing technique, with a concept of poetic art can provide a solution for modern architecture which lacks feelings of architecture. Tectonic attitude can be defined as a factor, unifying space and form in relation to the site. Research objectives: This study attempts to examine the relationship between space tectonics and the physical form of cultural buildings of contemporary architecture in Iran in the last four decades, via semantic measurement technics. Research method: This study is descriptive-analytical using a mixed method. Theoretical foundations of research and field study were combined and sources, documents, as well as texts were examined using the library method. The main technique was measuring the connotative meaning associated with the concepts of contemporary cultural buildings in identical periods via the semantic differentiation scale. The appropriate pattern was extracted based on analysis and experts’ opinions. Conclusion : The main finding of the research implies that there is no significant linear relationship between space tectonics and physical form in any of the periods. The conceptual model components are explained such that a change in space tectonics does not lead to a change in the physical form of the building. Therefore, it can be concluded that the form of contemporary architecture in Iran is different from space tectonics even in the conceptual image of people.
تبلیغات
