مدیریت دانش یکی از عوامل موثر در ارتقای عملکرد زنجیره تامین سازمان است که این عامل می تواند با استفاده از چارچوب هایی همچون مدل تعالی EFQM در راستای کسب مزیت رقابتی بهتر تقویت گردد. در این پژوهش، ابتدا توانمندسازهای مدیریت دانش بر اساس معیارهای توانمندساز EFQM دسته بندی می گردد و سپس، به منظور برآورد دقیق وزن (اهمیت) هر توانمندساز مدیریت دانش با استفاده از روش ANP فازی، روابط علت – معلولی میان معیارهای توانمندساز EFQM با استفاده از روش دیمتل فازی ارزیابی می گردد. همچنین، به منظور برآورد میزان اهمیت هر توانمندساز مدیریت دانش در تسهیم دانش میان افراد زنجیره از روش AHP استفاده می گردد. به منظور بهینه سازی مدیریت دانش و اتخاذ یک استراتژی مدیریت دانش در هرقسمت از زنجیره تامین و انتخاب افراد ذی صلاح جهت بهینه سازی نشر دانش در بخش تحقیق و توسعه از برنامه ریزی چند هدفه مختلط استفاده می گردد. نتایج این مدل نشان می دهد که هر بخش از زنجیره تامین باید بر توسعه برخی توانمندسازها تمرکز نموده و هر کدام استراتژی مشخصی را اتخاذ می نمایند. همچین این نتایج بر اثرگذاری توانمندسازها و توسعه آن ها در زمینه انتخاب افراد ذی صلاح تاکید دارد.
