نقش هوش اجتماعی و تاب آوری در احتمال خودکشی دانش آموزان (مقاله پژوهشی وزارت بهداشت)

چکیده

مقدمه: هوش اجتماعی و تاب آوری از عوامل مهم تأثیرگذار بر احتمال خودکشی دانش آموزان به شمار می روند. لذا، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش هوش اجتماعی و تاب آوری در احتمال خودکشی دانش آموزان انجام شد. روش ها: روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر اهر در سال تحصیلی 1397-1396 بود که 337 نفر از آن ها با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از مقیاس هوش اجتماعی ترومسو (2001)، مقیاس خود تاب آوری کلاهنن (1996) و مقیاس احتمال خودکشی کال و گیل (2002) استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار spss22 و روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه گام به گام) استفاده گردید. یافته ها : نتایج ضرایب همبستگی پیرسون نشان داد که بین هوش اجتماعی و تاب آوری با احتمال خودکشی رابطه منفی معنادار وجود دارد (01/0 P< ). همچنین هوش اجتماعی و تاب آوری توانستند به طور معناداری احتمال خودکشی دانش آموزان را پیش بینی کنند. نتیجه گیری : نتایج این پژوهش نشان داد که هوش اجتماعی و تاب آوری نقش مهمی در کاهش احتمال خودکشی دانش آموزان دارند؛ بنابراین، در هرگونه برنامه ریزی برای پیشگیری و کاهش خودکشی دانش آموزان، باید به هوش اجتماعی و تاب آوری توجه ویژه ای شود .