مقاله حاضر با هدف توسعه و گسترش فهم جامعه شناختی در حوزه تعارضات درون سازمانی در صدد پاسخگویی به تبیین تعارضات درون سازمانی در جامعه دانشگاه علوم پزشکی تهران و سازمان های تابعه انجام شد. با توجه به تعاریف ارائه شده از تعارض، اهداف کارکنان و میزان دسترسی به آن اهداف به عنوان مفاهیم بنیادی و شیوه سلوک آنان در برابر شرایط به وجود آمده مورد مطالعه قرار گرفت. در این راستا، به دلیل استفاده از روش نظریه زمینه ای، پس از مرور ادبیات نظری و پیشینه تحقیق، بدون پیش فرض گرفتن چارچوب نظری گردآوری داده ها با تکنیک های مصاحبه عمیق نیمه ساختاریافته، مشاهده مستقیم و غیرمستقیم و مشاهده مشارکتی انجام شد. نمونه گیری به صورت هدفمند تا رسیدن به اشباع نظری ادامه پیدا کرد و یافته های تحقیق در چهار مدل تبیینی به نمایش درآمد. نتایج پژوهش نشان داد تعارض ها در سازمان ها به دلیل دست نیافتن به اهداف سازمانی شکل می گیرد و شیوه سلوک کنش گران در برابر تعارض بیگانگی یا سازگاری بوده است. هچنین می توان به دیگر نتایج این پژوهش اشاره کرد که تعارض ها در سازمان یکی از اشکال معیوب در روابط سازمانی هستند که توانمندی افراد در کاهش یا از میان بردن آن ها بستگی به میزان اختیارات آن ها دارد. بدین معنی می توان قدرت را عامل مهمی در کاهش یا افزایش تعارض فرد با سازمان دانست.
