اثربخشی آموزش خود دلگرم سازی شوناکر بر احساس تنهایی دانشجویان (مقاله پژوهشی وزارت بهداشت)

چکیده

مقدمه: انسان موجودی اجتماعی است که به داشتن رابطه با همنوعان خود نیازمند است. فقدان روابط مطلوب و رضایت بخش اجتماعی یا همان احساس تنهایی اثرات مخربی بر سلامت و کیفیت زندگی دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش خود دلگرم سازی شوناکر بر احساس تنهایی دانشجو-معلمان دانشگاه فرهنگیان شهر زاهدان بود. روش کار: پژوهش حاضر، از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری یک ماهه بود. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه دانشجو-معلمان مقطع کارشناسی دانشگاه فرهنگیان، پردیس دخترانه رسالت شهرستان زاهدان در سال تحصیلی97-1396 بود که از میان آن ها تعداد 30 نفر که در پرسشنامه احساس تنهایی دانشجویان بر اساس مقیاس آشر ( SLFS ) نمره بالایی گرفته بودند، به روش تصادفی انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر کدام 15 نفر) گنجانده شدند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش خود دلگرم سازی به شیوه شوناکر قرار گرفت و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. پس از اتمام جلسات، هر دو گروه آزمایش و کنترل در معرض پس آزمون و یک ماه بعد ، آزمون پیگیری قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره با استفاده از نرم افزار SPSS_23 استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین نمرات احساس تنهایی عاطفی و احساس تنهایی اجتماعی در دانشجو- معلمان گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل در مراحل پس آزمون و پیگیری بطور معناداری کاهش پیدا کرده است(05/ ۰ > P ). نتیجه گیری: بر اساس یافته ها می توان نتیجه گرفت که آموزش خوددلگرم سازی مبتنی بر روش شوناکر می تواند از طریق تقویت مهارتهای ارتباطی و افزایش علاقه اجتماعی، باعث کاهش احساس تنهایی در دانشجویان گردد.