تصمیم گیری یکی از مهمترین موضوعات مورد بررسی در تحقیقات نظامی بشمار می رود. یکی از چالش های موجود در
این بحث وجود عدم قطعیت در محیط های جنگی می باشد که تاثیرات مخربی بر کیفیت و دقت تصمیم گیری می گذارد.
در مقاله هروی و همکارانش، چاپ شده در سال 2193 ، بکارگیری ترکیبی از دو موضوع عامل های شناختی و دسته بندی
براساس قوانین وابستگی فازی به عنوان زمینه های موثر و پرکاربرد، توانسته بود تا حدودی این مسئله را کمرنگ کرده و
سعی در کاهش عدم قطعیت داشته باشد. ولی هم چنان در شرایط حساس و بحرانی، نیاز به سرعت عمل بیشتر با حذف
قوانین نامعتبر و ناکارای استخراج شده در اتخاذ تصمیمهای موثرتر قابل انکار نیست.
هدف این مقاله، بهره گیری از ظرفیت های الگوریتم ژنتیک در انتخاب قوانین واقعبینانهتر به عنوان یک روش فراابتکاری
در تکمیل روش قبلی بصورت ترکیبی، برای کاهش هرچه بیشتر عدم قطعیت در تصمیم گیری ها می باشد. نتایج تجربی
بدست آمده در مقایسه با روش پیشین، به روشنی نشان می دهد که این ترکیب علاوهبر مزیتهای روش قبل، بدلیل کاهش
هرچه بیشتر قوانین تولید شده برای اتخاذ تصمیم، قابل فهم تر، دقیقتر و ریسک پذیری عاقلانهتری دارد.
