اهداف: با توجه به گسترش آموزش الکترونیکی و تاثیر عمده ای که این نوع آموزش بر پیشرفت دانشگاه های ایران دارد، لازم است میزان دانش و نوع نگرش دانشجویان نسبت به این شیوه جدید آموزشی، همچنین میزان مهارت دانشجویان در استفاده از آن به منظور بهبود سطح کیفی و کمّی دانشگاه ها ارزیابی شود. هدف این مطالعه، تعیین میزان دانش، نگرش و مهارت دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کرمان نسبت به آموزش الکترونیکی بود.
ابزار و روش ها: در این پژوهش توصیفی- مقطعی در سال 1392، 196 نفر از دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمان به روش طبقه ای نسبتی انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسش نامه ای دارای روایی و پایایی بود. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، آنالیز واریانس و T مستقل و با کمک نرم افزار SPSS 19 انجام شد.
یافته ها: میزان دانش و مهارت دانشجویان نسبت به آموزش الکترونیک ""متوسط"" و نگرش آنها ""زیاد"" بود. رابطه معنی داری بین دانش و مهارت (82/0=r؛ 001/0=p) و همچنین دانش و نگرش (37/0=r؛ 001/0=p) مشاهده شد ولی بین مهارت و نگرش (82/0=r؛ 35/0=p) ارتباط معنی داری وجود نداشت. همچنین بین دانش و مهارت افراد براساس جنسیت اختلاف معنی دار مشاهده شد، اما بین نگرش براساس جنسیت، اختلاف معنی داری مشاهده نشد.
نتیجه گیری: دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کرمان نگرش مثبتی نسبت به آموزش الکترونیکی دارند، اما با توجه به سطح دانش و مهارت متوسط، هنوز آمادگی لازم برای اجرای این نوع آموزش در این دانشگاه وجود ندارد.
