اهداف: امتحان جامع پیش کارورزی، مهم ترین آزمون دانشجویان پزشکی بوده و می تواند توانایی های حرفه ای آنان را ارزشیابی نماید. این پژوهش با هدف تعیین وضعیت نتایج آزمون جامع پیش کارورزی دانشجویان یکی از دانشگاه های تهران طی سال های 87-83 و تعیین عوامل مرتبط با نتایج آزمون پیش کارورزی انجام شد.
روش ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی در جامعه 145 نفری دانشجویان پزشکی یکی از دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران که طی سال های 87-1383 در آزمون جامع پیش کارورزی شرکت کرده بودند، انجام شد و همه دانشجویان به روش سرشماری به مطالعه وارد شدند. به منظور گردآوری داده های مورد نیاز، پرسش نامه و چک لیست اطلاعات دموگرافیک و اطلاعات مربوط به عوامل آموزش تهیه شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 15 طبقه بندی به کمک آزمون T دانشجو، مجذور کای و آنووا تحلیل شد.
یافته ها: میزان قبولی دانشجویان این دانشگاه در آزمون پیش کارورزی در مقطع زمانی مذکور 32/79% بود. میانگین نمره دانشجویان مورد مطالعه 5/109 و میانگین نمره کشوری 3/121 بود. بین نمره پیش کارورزی و معدل دوره استاجری ارتباط آماری معنی دار وجود داشت (0001/0= p ).
نتیجه گیری: در مجموع دوره 5ساله بررسی شده، میانگین نمره آزمون جامع پیش کارورزی دانشگاه مورد مطالعه روند رو به رشدی داشته، ولی نسبت به سال 85 خود افت نموده است. این دانشگاه با توان بالقوه خوبی که دارد با سیاستگزاری بهتر و اصلاح برنامه درسی می تواند موقعیت مطلوب تری را به دست آورد.
