اهداف. استرس یکی از مهمترین پدیدههای زندگی در قرن حاضر است که میتواند تاثیر مهمی بر سلامت روانی و جسمانی افراد داشته باشد. بر اساس تجارب بالینی، عمدهترین مشکل دانشجویان پرستاری عوامل تنشزای محیطی است. هدف این پژوهش بررسی میزان شناخت دانشجویان پرستاری از عوامل تنشزای محیط کار بالینی بود.
روشها. این پژوهش روی 120 نفر از دانشجویان کارشناسی دو دانشکده پرستاری به اجرا درآمد. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامهای مشتمل بر 114 سئوال در خصوص میزان تنشزایی مراقبت جسمانی از بیمار، تماسهای فردی با بیمار و خانواده وی، کادر آموزشی و درمانی و برخورد با عوامل محیطی بود. دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS 13 تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها. بیشترین درصد تنیدگی (100%)، مربوط به مراقبتهای جسمانی از بیمار در دانشجویان ترم سوم بود که آزمون مجذور کای تفاوت معنیداری را بین ترمهای مختلف نشان داد (05/0 > p ). ضمناً برخورد با عوامل محیطی، تماس با کادر درمانی و آموزشی در محیطهای کارورزی و تماسهای فردی با بیمار و خانواده وی، عوامل تنیدگیزا را تشکیل میداد. البته از این نظر تفاوت معنیداری بین ترمهای مختلف وجود نداشت.
نتیجهگیری. بهمنظور آموزش بهتر دانشجویان پرستاری در زمینه برخورد با عوامل تنشزای محیطی، لزوم بازنگری و ارتقای سطح کیفی دروس ارایهشده احساس میشود.