بررسی استراتژیک روایت های سیاسی معاصر از امام محمد غزالی؛ درس هایی برای ایران (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
اندیشه اسلامی در تنگنای سنت و مدرنیته راهی جز بازخوانی انتقادی سنت فکری خود ندارد. این بازخوانی جز از طریق جدال های معاصر ممکن نیست و هر گونه بازخوانی گذشته به عنوان سلاحی در جدال های معاصر به کار می رود و خصم و دوست را باز تعریف می کند. در این مقاله چهار گفتمان استراتژیک سنتی، فراسنتی، مدرن و پسامدرن بر اساس سطح و دامنه کاربرد، رویکرد و ماهیت جدال توضیح داده می شود. بازخوانی های معاصر از اندیشه غزالی که در پنج گروه نومسیحی، نومشایی، نواشعری، نومعتزله و نوخسروانی شناسایی شده، به سنجه گفتمان های استراتژیک مورد ارزیابی قرار می-گیرند و در هر گروه، اندیشمندان مهم و منابع اصلی قرائت شده از غزالی معرفی می شوند و نکات زیربنایی بازخوانی آنها مورد بحث قرار می گیرد؛ هر گروه سعی دارد خلاقیت غزالی در جمع جریان های فکری اسلامی را به سنت خود نسبت دهد و زوال تفکر فلسفی پس از او را به تاثیرپذیری غزالی از آرای دشمن.Strategic review of contemporary political narratives by Imam Mohammad Ghazali; Recommendations for Iran
Islamic thought, caught in the straitjacket of tradition and modernity, has no choice but to critically reinterpret its own intellectual tradition. This reinterpretation is only possible through contemporary debates, and any reinterpretation of the past is used as a weapon in contemporary debates, redefining friend and foe. This article explains four strategic discourses: traditional, supra-traditional, modern, and postmodern, based on the level and scope of application, approach, and nature of the debate. Contemporary reinterpretations of Ghazali's thought, which have been identified in five groups: neo-Christian, neo-Peripatetic, neo-Ash'arite, neo-Mu'tazilite, and neo-Khosrowani, are evaluated against the strategic discourses. In each group, important thinkers and the main sources of readings of Ghazali are introduced, and the underlying points of their reinterpretations are discussed. Each group tries to attribute Ghazali's creativity in the context of Islamic intellectual currents to its own tradition and the decline of philosophical thought after him to Ghazali's influence by the views of the enemy.
تبلیغات
