معاصرسازی اقتصاد مبنا و حفظ میراث معماری معاصر راهکارهایی برای اقدام در بناهای مسکونی دهه 30 تا 50 شمسی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
بیان مسئله: بحث در مورد امکان سنجی مالی معاصرسازی در بین سرمایه گذاران، برنامه ریزان، سیاست گذاران و حامیان میراث فرهنگی برقرار است. رویکرد مبنی بر ایدئولوژی اینکه تخریب خانه قدیمی و جایگزینی آن با ساختمانی جدید سودآورتر است، خیابان های بسیاری از شهر تهران را به مکان های بی هویت تبدیل کرده است. به طورکلی سرمایه گذاران کمترین علاقه را برای سرمایه گذاری در بازسازی و استفاده مجدد از ساختمان های قدیمی نشان می دهند. بااین حال، تعداد فزاینده ای از پروژه های موفق با نوسازی و استفاده مجدد ساختمان ها در حال ظهور هستند.هدف پژوهش: هدف از این مطالعه، بررسی حفظ بناهای تاریخی و معاصرسازی آن از نگاه اقتصادی در مقابل نوسازی بناهاست.روش پژوهش: روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش، روش کمی بوده و از رگرسیون ملایم و کدنویسی در نرم افزار متلب بهره برده شده است.نتیجه گیری: یافته ها نشان داد رشد اقتصادی بر اساس معاصرسازی به صورت صعودی رشد می کند و درحالی که هزینه های متفاوتی چون جذب مخاطب برای ساختمان ها و راهکارهایی دارد که در ادامه به آن پرداخته شده است، اما رشد اقتصادی بیشتری نسبت به تخریب و ساخت وساز از خود نشان داده است. ایجاد بسته مالی، وام، ایجاد مشارکت های بانکی از نمونه راهکارهای پیشنهادی در جهت تشویق به معاصرسازی بناهای مسکونی و عدم تخریب بناهای دوره 1330 تا 1350 در این پژوهش ارائه شد. همچنین نتایج نشان داد شهرداری ها باید سیاست های جدیدی را برای ترویج معاصرسازی اتخاذ و توسعه دهند و آن را به بخشی جدایی ناپذیر از طرح های رشد هوشمند تبدیل کنند. شهرداری ها باید دستورالعمل های طراحی سخت گیرانه را در محله هایی که ساختمان های بالقوه معاصرسازی وجود دارد به منظور جذب سرمایه گذاری بیشتر، حفاظت از جامعه و افزایش ارزش املاک در آن مناطق و از سرمایه گذاری های بالقوه اجرا کنند.Economy-based Contemporization and Preservation of Contemporary Architectural Heritage; Strategies for Action in Residential Buildings from the 1951s to the 1971s
Problem statement: The discussion about the financial feasibility of contemporization among investors, planners, policymakers, and supporters of cultural heritage is ongoing. The ideology-driven approach that advocates for demolishing old houses and replacing them with more profitable structures has transformed many streets in Tehran into soulless places. Generally, investors show minimal interest in investing in the renovation and reuse of old buildings. However, there is a growing number of successful projects emerging that involve refurbishment and reuse of existing structures.Research objective: The objective of this study is to examine the preservation of historical buildings and their contemporization from an economic perspective in contrast to building new structures.Research method: The research methodology employed in this study is quantitative, utilizing the techniques of smooth regression and coding in the MATLAB software.Conclusion: The findings indicate that economic growth based on contemporization follows an upward trend. While there are various costs involved, such as attracting audiences to buildings and the implementation of strategies that are discussed further, economic growth has demonstrated a greater inclination towards contemporization rather than demolition and construction. Proposed solutions in this study include the establishment of financial packages, loans, and banking partnerships to incentivize the contemporization of residential buildings and discourage the demolition of structures from the 1950s to 1970s. Furthermore, the results suggest that municipalities should adopt new policies to promote contemporization and integrate it as an integral part of smart growth initiatives. Municipalities should enforce strict design guidelines in neighborhoods with the potential for contemporization to attract more investment, protect communities, increase property values in those areas, and facilitate potential investments.
تبلیغات
