هدف: هدف پژوهش حاضر ارزیابی پردازش معنایی واژه های گفتاری و نوشتاری در نوجوانان فارسی زبان مبتلا به فلج مغزی و مقایسه آن با نوجوانان سالم بود. روش: پژوهش حاضر، از نوع کمی و از نظر روش تجربی است. جامعه آماری متشکل از 60 نوجوان مبتلا به فلج مغزی و سالم ساکن شهر تهران بود. گروه آزمایش شامل30 نوجوان مبتلا به فلج مغزی 10-15 ساله (17 دختر و 13 پسر) بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. عارضه همه آنها از نوع انقباظی بود. برای گروه کنترل، 30 نوجوانان سالم براساس با جنسیت، سن و تحصیلات نوجوانان مبتلا به فلج مغزی انتخاب شد. برای ارزیابی توانایی های واژگانی آزمونی های پژوهش از آزمون های (47) و (48) انطباق واژه های گفتاری و نوشتاری با تصویر استفاده شد. آزمون ها با فاصله یک هفته ای روی آزمودنی ها اجرا شد. یافته ها: نتایج نشان داد که توانایی نوجوانان مبتلا به فلج مغزی در پردازش معنایی واژه های گفتاری و واژه های نوشتاری به طور معناداری نسبت به نوجوانان سالم ضعیف تر است. همچنین، الگوی رشد درک واژه های گفتاری و نوشتاری نوجوانان مبتلا به فلج مغزی نسبت به نوجوانان سالم دچار تأخیر است. نتیجه گیری: تحلیل یافته های پژوهش مشخص کرد، اختلال در شبکه واژگانی و اختلال ادراکی نوجوانان مبتلا به فلج مغزی عامل ضعف در پردازش معنایی واژه های گفتاری و نوشتاری آنها است. هر چند که اختلال ادراکی آنها به مراتب بیشتر اختلال در شبکه واژگانی است.