تبیین مؤلفه های زیبایی شناسی معماری مبتنی بر تجربه مخاطب (موردپژوهی: بناهای فرهنگی شاخص در شهر تهران) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
بیان مسئله: زیبایی امری است در وهله اول تجربی، تجربه ای که در شرایط مختلف، صورت های متنوعی به خود می گیرد. اینکه چه چیزی در محیط های ساخته شده، خوشایند به نظر می رسد، همیشه بحث برانگیز بوده و چندان روشن نیست و به نوع رابطه ایی که با ادراکات انسان برقرار کرده، بستگی دارد و می تواند در بسترهای جغرافیایی، اجتماعی و فرهنگی متفاوت باشد. لیکن تأکید افراطی بر سلیقه ای بودن آن و عدم توجه به اشتراکات فرهنگی/اجتماعی که زمینه ساز ادراکات ذهنی مشترک است، سبب شده موضوع زیبایی شناسی از منظر تجربه کاربران فضا مغفول بماند و زمینه ساز ناهنجاری هایی در طراحی معماری شود. لذا در این راستا چنین پرسش هایی مطرح می شوند: مؤلفه های مؤثر در شکل گیری تجربه زیبایی شناسی معماری از منظر مخاطب عام چیست؟ و چه مؤلفه هایی عمده ترین تأثیر را در شدت ایجاد این تجربه ایفا می کنند؟ هدف پژوهش: مقاله حاضر درصدد است تا به تبیین مقوله زیبایی و معیارهای آن از ورای ادراک و تجربه زیسته مخاطب در جهت فراهم سازی احیاء مجدد این حس در کاربران از طریق ترجمان آن به مؤلفه های اثرگذار پردازد. روش پژوهش: این تحقیق با موضوع تجربهزیسته افراد در بناها، به لحاظ ماهیتْ از گونه کیفی با رویکرد فلسفیِ پدیدارنگاری است و به لحاظ قصد پژوهش، تفسیری و از نظر منطق پژوهش، استقرایی است. نتیجه گیری: در شکل گیری تجربه زیبایی شناسی معماری مجموعه مؤلفه های ادراکی، انگیزشی، حسی-حرکتی، شناختی، رفتاری و هیجانی؛ هرکدام نقش اثرگذاری در فرایند ادراک زیبایی از منظر مخاطب ایفا می کنند. در واقع نقش هریک از این مؤلفه ها بر این تجربه مطابق با ویژگی های هر ساختمان به صورت متفاوتی برجسته می شوند و در هر ساختمان اولویت هرکدام از مؤلفه ها و بازخوردهای آن ها متغیر است. منتها زمانی که همه مؤلفه ها در تکامل یکدیگر در یک فرایند تجربی قرار می گیرند؛ می توانند این تجربه را به حداکثر میزان خود برسانند و مؤلفه هیجانی عمده ترین نقش را در شدت اثر این تجربه ایفا می کند.Explaining Components of Architectural Aesthetics Based on Humans’ Experience (Case Study: Prominent Cultural Buildings in Tehran)
Problem statement: Aesthetics, an experience that manifests itself in various forms under different conditions, is primarily experimental. What appears pleasant in the built environment has always been contentious and ambiguous. It can vary in geographical, social, and cultural contexts depending on the type of relationship it has with human perceptions. However, aesthetics has been overlooked in terms of users’ experience with an environment due to an overemphasis on its preferential nature, as well as obliviousness to sociocultural commonalities that lay the groundwork for subjective perceptions. As a result, some anomalies in architectural design have come to light. The following questions arise in this regard: What factors influence the development of architectural aesthetic experience from the standpoint of an ordinary user? What factors contribute significantly to the intensity of this experience? Research objective: The purpose of this paper is to explain aesthetics and its criteria through users’ perceptions and lived experiences to revive their aesthetic feelings by translating them into effective components. Research method: This descriptive study employed the philosophical phenomenography of people’s lived experiences in buildings. It is also classified as interpretative-inductive research. Conclusion: Perceptual, motivational, sensorimotor, cognitive, behavioral, and emotional components all play important roles in the process of aesthetic perception from the user’s standpoint, resulting in the architectural aesthetic experience. In fact, the role of each component in this experience is highlighted differently depending on the features of different buildings, which are distinguished by variable component priority and feedback. However, when all components in an experimental process play complementary roles, the experience can be maximized. Moreover, for this experience to be effective, the emotional component must be strong.
تبلیغات
