زمینه و هدف: بیماری کروناویروس ۲۰۱۹، بیماری ای عفونی است که بر اثر کروناویروس سندرم حادتنفسی ۲(SARS-CoV-۲) ایجاد می گردد. شیوع این ویروس، اثرات گوناگونی را بر افراد مختلف جامعه برجای گذاشته است. در این میان برخی افراد میزان بیشتری از رفتارهای خودمراقبتی را نشان می دهند که می تواند به دلایل گوناگونی اشاره داشته باشد. هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش کانون کنترل سلامت و اضطراب مرگ در پیش بینی رفتارهای خودمراقبتی مرتبط با کرونا در دانشجویان شهر تهران بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر توصیفی همبستگی به شیوه ی پیش بینی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه ی دانشجویان شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بودند که از میان آن ها ۴۷۸ نفر به شیوه ی نمونه گیری در دسترس، برای نمونه ی پژوهشی انتخاب شدند و با مقیاس کانون کنترل سلامت (۱۹۷۸) و اضطراب مرگ (۱۹۷۰) به صورت اینترنتی و از طریق شبکه های اجتماعی مورد ارزیابی قرار گرفتند. سپس داده های حاصل با استفاده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام، از طریق نسخه ۲۶ بسته ی آماری برای علوم اجتماعی تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد بین کانون کنترل درونی، کانون کنترل مربوط به افراد مؤثر و اضطراب مرگ با رفتارهای خودمراقبتی رابطه ی مثبت و معنادار (۱/۰ p<) و بین کانون کنترل مربوط به شانس و رفتارهای خودمراقبتی رابطه ی منفی و معنادار (۰۵/۰ p<) وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که متغیرهای پژوهش تنها قادر به تبیین و پیش بینی ۱۴ درصد از واریانس رفتارهای خودمراقبتی دانشجویان شهر تهران هستند. نتیجه گیری: به طورکلی یافته های این پژوهش مؤید نقش برجسته تر کانون کنترل مربوط به افراد مؤثر در پیش بینی رفتارهای خودمراقبتی مرتبط با کرونا در دانشجویان بود.
