هدف این مقاله تدوین الگوی انعطاف پذیری تولید در صنایع غذایی می باشد. تحقیق حاضر از نظر روش تحقیق از نوع آمیخته کیفی و کمی است. در بخش پژوهش کیفی، روش داده بنیاد ابزاری برای ساخت مدل مفهومی انعطاف پذیری تولید می باشد. نمونه آماری این بخش، شامل 20 نفر از خبرگان آشنا به موضوع انعطاف پذیری تولید است. روش نمونه گیری در بخش کیفی، روش گلوله برفی می باشد. روش جمع آوری داده ها در این بخش مصاحبه نیمه ساختار یافته است. روش تجزیه و تحلیل داده ها در بخش کیفی، فرایند سه مرحله ای کدگذاری باز، محوری و انتخابی می باشد. نتایج این بخش نشان دهنده مدل پارادایم انعطاف پذیری تولید است. ابزار گردآوری داده ها در بخش کمی، پرسشنامه ای محقق ساخته بر اساس مقوله های فرعی و مفاهیم بدست آمده از مرحله کیفی می باشد. روش تجزیه و تحلیل داده ها در این بخش تحلیل عاملی تأییدی و مدل معادلات ساختاری است. نمونه آماری در این بخش 201 نفر از مدیران شرکت های صنایع غذایی در استان آذربایجان شرقی می باشد. نتایج نشان می دهد که پویایی محیطی، افزایش توان رقابتی و دسترسی به بازار های جدید از جمله علل نیاز به انعطاف پذیری تولید است که در این راه خودکارسازی و تولید به موقع از راهبردهای صنایع برای دستیابی به انعطاف پذیری تولید تلقی می گردند؛ این عوامل دارای اثر مستقیم بر افزایش عملکرد سازمانی و رضایت مشتری به عنوان پیامدهای انعطاف پذیری است. نتایج همچنین نشان می دهد که مداخله گرهایی مانند عوامل مدیریتی، توانمندی مالی و .. می-توانند راهبردها را تحت تأثیر قرار دهند.