راهبرد شبکه سازی از جمله این راه کارها، برای گذر از چالش ها است. مسئله مهم در این پژوهش راهبری امور درون شبکه است. مطابق یافته های پژوهش این مهم توسط نمایندگان سازمان با استفاده از تئوری نمایندگی ها انجام می شود. با استفاده از روش بنیادین-کاربردی؛ مدل این پژوهش در نظر دارد با استفاده از مفاهیم زنجیره تأمین و نظریه نمایندگی ها به طور همزمان، الگوی بهره گیری از ظرفیت های خارج از مرز سازمان و شبکه نمایندگان صنعتی را برای نیازمندی قطعات در محصول نهایی را ارائه نماید. هدف این رویکرد افزایش مطلوبیت طرفین در رابطه میان نماینده مالک و مشتری است. مدل طراحی شده از انواع مدل های تصمیم گیری چندهدفه و برای حل آن از روش تصمیم گیری چندهدفه فازی استفاده شده است. مطابق نتایج به دست آمده متوسط مطلوبیت در وضعیت فعلی مناسب نیست با انجام تخصیص بهینه منابع توسط این مدل می توان مطلوبیت به حد مناسب رساند.