ارتباطات اثربخش ازجمله عوامل مؤثر در کاهش سکوت سازمانی به شمار می رود. سکوت سازمانی تأثیر انکاری ناپذیری بر کاهش مشارکت کارکنان می گذارد. در پژوهش حاضر به بررسی رابطه ارتباط اثربخش و سکوت سازمانی پرداخته شده است. روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش 304 نفر از کارکنان بانک های دولتی و خصوصی شهرستان سنندج است که از این تعداد 190 نفر بر اساس روش خوشه ای چندمرحله ای، نمونه گیری شده اند. داده های لازم از طریق پرسشنامه جمع آوری شده است. پایایی پرسشنامه به روش آلفای کرونباخ برای ارتباط اثربخش و سکوت سازمانی، به ترتیب برابر 881/0 و 889/0 محاسبه شد. روایی آزمون نیز به کمک روش اعتبار محتوا و با استفاده از روش های تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی و شاخص KMO به تأیید رسید. داده های جمع آوری شده در نرم افزارهای SPSSو LISRELتجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان می دهد ارتباط معناداری بین ارتباط اثربخش سازمانی و سکوت سازمانی در جامعه بررسی وجود دارد.