زبان وسیله اساسی تبادل اندیشه ها و ابزار همگانی و جهانی است. زبان از جمله ابزار های است که در مسیر تغییر و تحولات سیاسی و فرهنگی قرار می گیرد و در طول تاریخ بشریت رنگ و لعاب متفاوتی به خود می گیرد. ولی آنچه برای اقتدار هر دولت و ملتی مهم است اینکه با توجه به این تحولات بتواند، فرهنگ و زبان ملی و قومی خود را محفوظ دارد. آموزش از جمله عواملی است که می تواند ضمانت آن را تا حدودی حفظ کند. در این مطالعه با استفاده از روش کتابخانه ای به شکل مروری با استفاده از یافته های پژوهش داخل و خارج از کشور در زمینه موضوع مورد بحث، تحقیق انجام شده است. واضح است، آموزش به تنهایی معنایی ندارد بلکه روند آموزش شامل آموزش فرهنگ نیز می شود. زیرا زبان، فرهنگ محور است. یعنی زبان یکی از جنبه های فرهنگ و رفتار اجتماعی است. هدف مقاله بر آن است تا با رویکرد آموزشی به ساختار فرهنگی، سیاسی زبان تأملی داشته باشد.
