مقاله حاضر با هدف تبیین جامعه شناختی سالمندی پویا با تأکید بر سرمایه فرهنگی در شهر اصفهان انجام گرفته است. پژوهش حاضر از نظر کنترل شرایط پژوهش، یک بررسی پیمایشی و از نظر هدف، یک بررسی کاربردی و از نوع روش های تحقیق مقطعی است. جامعه آماری تحقیق را کلیه سالمندان بالای 60 سال شهراصفهان در سال 1394 تشکیل می دهند. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 384 نفر بر آورد شده است. نمونه گیری با روش سهمیه ای با محوریت جنسیت و منطقه مسکونی و وضعیت معیشتی انجام گرفته است. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده گردیده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که بین سرمایه فرهنگی و سالمندی پویا رابطه معنا دار آماری وجود دارد و در خصوص، متغیرهای پیشینه ای (تأهل، شغل، درآمد، سن، مسکن و جنس) میانگین برخورداری از سالمندی پویا متفاوت نبوده است، اما در خصوص تحصیلات، میانگین برخورداری از سالمندی پویا در گروه های مختلف تفاوت مشاهده شده است. همچنین نتایج حاصل از مدل معادله ساختاری نشان داد که اکثر شاخص های تطبیقی مدل نیز مقادیر بالاتر از 90/0 را نشان می دهند که به معنای توان مدل از فاصله گرفتن از یک مدل استقلال و نزدیک شدن به یک مدل اشباع شده بر مبنای معیارهای تعریف شده برای آنهاست.
