پژوهش حاضر با عنوان"بررسی رابطه دین داری با رضایت از روابط متقابل زوجین در مناطق (18و6) شهر تهران" و با هدف بررسی تأثیر دین داری بر رضایت مندی از روابط متقابل زوجین صورت گرفت.طرح پژوهش در این تحقیق توصیفی می باشد. جامعه آماری متشکل از تمامی زوج های ساکن در مناطق 18 و 6 شهر تهران بوده و نمونه پژوهشی شامل، 400 آزمودنی 200 زوج است که به شیوه تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. روش پژوهش، روش پیمایشی (survey research) بوده و ابزار پژوهش شامل پرسش نامه های جهت گیری دینی (درونی- بیرونی) آلپورت و پرسش نامه نظام باورها (SBI15R)، جهت سنجش دین داری و پرسش نامه اینریچ، جهت سنجش میزان رضایت از روابط متقابل زوجین می باشد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS، علاوه بر روش های آمار توصیفی و استنباطی از آزمون tهمبستگی پیرسون، رگرسیون و تحلیل مسیر استفاده شده است.تحلیل نتایج نشان می دهد که:
دین داری، بر رضایت از روابط متقابل زوجین تأثیر مستقیم دارد.
جهت گیری دینی بیرونی، بر رضایت از روابط متقابل زوجین تأثیر معکوس دارد.
جهت گیری دینی درونی، بر رضایت از روابط متقابل زوجین تأثیر مستقیم دارد.
عمل کردن به باورهای مذهبی بر رضایت از روابط متقابل زوجین تأثیر مستقیم دارد.
در نهایت متغیرهای مستقل در کنار هم در مدل رگرسیون 7/29% از تغییرات متغیر وابسته را تبیین کردند.
