صنعتی شدن یکی از اصلی ترین عوامل در ساخت اقتصاد جهان است و ارتباط مستقیمی با مسأله ی توسعه یافتگی داشته است و رهایی از وابستگی و عقب ماندگی را به دنبال دارد. صنعتی شدن روندی پویا و بلندمدت است و کشور ما آغازگر این روند نبوده و انقلاب صنعتی در گوشه ای دیگر از دنیا اتفاق افتاده است پس باید راه دنباله روی و پیروی را طی می کرد و دوره های متعدد سیاسی را پشت سر می گذاشت. در تحقیق حاضر موانع سیاسی صنعتی شدن ایران در دوره های صفویه، تا پهلوی اول مورد بررسی قرار گرفته است. چون ماهیت دوره های متعدد تاریخی مورد مقایسه و تطبیق قرار گرفته از روش تاریخی مقایسه ای و تطبیقی استفاده شده است و نتایجی که از این تحقیق حاصل شد مشخص گردید که: عوامل داخلی شامل: 1 وجود حکومت استبدادی؛ 2 جدال داخلی و نبود امنیت جهت سرمایه گذاری؛ 3 نبود شایسته سالاری و حذف نخبگان از صحنه سیاسی کشور؛ 4 آگاهی و شعور سیاسی نداشتن مردم و حاکمان. و عوامل خارجی شامل: 1 ناتوانی برخورد با جهانی شدن و رویارویی با غرب؛ 2 حضور بیگانگان و شرایط نیمه استعماری ایران؛ 3 تهاجمات خارجی و هدر رفت سرمایه های کشور؛ 4 امتیاز ها و قراردادهای نابرابر ، از دلایل صنعتی نشدن ایران در دوره های مورد بحث می باشد.
