این پژوهش به بررسی رابطه حمایت اجتماعی با سلامت روانی زنان شهر خلخال می پردازد. برای رسیدن به اهداف پژوهش از نظریه های انسجام اجتماعی دورکهیم، شبکه اجتماعی در قالب مدل برکمن و سیم و مدل تأثیر مستقیم استفاده شده است. روش تحقیق پیمایشی و ابزار گردآوری داده ها در بخش تجربی، پرسشنامه محقق ساخته است که به صورت حضوری تکمیل شده اند. نمونه آماری پژوهش شامل 375 نفر از زنان 64 18 سال شهر خلخال است که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شده اند. یافته های پژوهش با استفاده از آزمون تی تست و ضریب همبستگی پیرسون نشان می دهد میانگین سلامت روانی زنانی که از تراکم عضویت گروهی بالایی برخوردارند، نسبت به زنانی که از تراکم عضویت گروهی پایینی برخوردارند، بیشتر است، میانگین سلامت روانی زنانی که از تراکم بالای شبکه اجتماعی شخصی برخوردارند، نسبت به زنانی که از تراکم شبکه اجتماعی شخصی پایینی برخوردارند، بیشتر است، بین متغیرهای؛ پیوند قوی با اعضای شبکه اجتماعی شخصی، دریافت عاطفی، حمایت ابزاری، حمایت اطلاعاتی، پایگاه اجتماعی اقتصادی و سلامت روانی زنان رابطه مستقیم و مثبتی وجود دارد. نتایج پژوهش نشان می دهد که رابطه مستقیم و مثبتی بین حمایت اجتماعی و میزان سلامت روانی زنان وجود دارد
