پژوهش حاضر با عنوان بررسی عوامل مؤثر بر میزان مرگ و میر کودکان با استفاده از شاخص های جمعیت شناختی در استان اصفهان (نمونه تحلیلی، شهرستان های دهاقان و شهرضا) در سال 1387 به روش پیمایشی صورت گرفته است. هدف از این بررسی نشان دادن وضعیت مرگ و میر کودکان در استان اصفهان و در کل توجه به وضعیت توسعه اقتصادی اجتماعی در ایران بوده است. کاهش مرگ و میر نوزادان و اطفال (گروه سنی 1 0 و 4 1 ساله) قابل توجه ترین کاهش در بین گروه های مختلف سنی بوده است. کاهش مرگ و میر نوزادان و اطفال اساساً به سبب تنزل میزان مرگ و میر بیماری های عفونی و انگلی بوده است. به جرأت می توان ادعا کرد در میان شاخص های مختلف، شاخص مرگ و میر کودکان، تعیین کننده بسیار مناسبی برای سطح توسعه یافتگی جوامع و قرار گرفتن آن ها در مرحله توسعه اقتصادی اجتماعی است. چرا که بسیاری از علل تعیین کننده ی مرگ و میر در سنین اولیه مربوط به شرایط زندگی خانواده هایی است که نوزادان در آن جا به دنیا می آیند و پرورش می یابند. مرگ و میر به طور عام و مرگ و میر کودکان به طور اخص، پدیده ای است که تحت تاثیر عوامل و تعیین کننده های چندی عمل می نماید. شدت و ضعف این عامل ها موجب بروز و شیوع مرگ و میر و یا کنترل آن می گردد. در این بررسی سعی بر آن داشته ایم که تاثیر علل و عوامل مستقیم و غیرمستقیم را به صورت انفرادی و نیز به صورت جمعی بر سطح و روند مرگ و میر کودکان بررسی و بازشناسی کنیم، بنابراین با توجه به اهداف مورد نظر تحقیق، فرضیاتی با متغیرهای زیر مورد بررسی و آزمایش قرار گرفته است: سطح تحصیلات مادران، شاغل بودن و نبودن مادران، نوع شغل پدر، فرهنگ تغذیه خانواده، با تعداد فرزندان و فاصله سنی بین آن ها و متغیرهای دیگر مورد توجه بوده اند.
