امروزه، شرکت ها برای دستیابی به عملکرد بهتر و بهبود رقابت پذیری، به دنبال یافتن پارادایم های مناسب زنجیره تأمین خود هستند؛ زیرا رقابت بین زنجیره های تأمین جایگزین رقابت بین شرکت ها شده است. در میان پارادایم های مختلف مدیریت زنجیره تأمین، ترکیب پارادایم های ناب، چابک و تاب آور ایده ای جدید برای دستیابی به عملکرد بهتر و رقابت پذیری به شمار می رود. هدف اصلی این مقاله، شناسایی اقدامات مهم ناب، چابک و تاب آوری است که مدیران ارشد باید برای بهبود عملکرد زنجیره های تأمین بر آنها تمرکز کنند؛ ازاین رو رویکرد مدلسازی ساختاری تفسیری به عنوان روش شناسی مناسب برای تعیین روابط میان اقدامات ناب، چابک و تاب آور و عملکرد زنجیره تأمین و نیز طبقه بندی آنها بر اساس قدرت نفوذ و وابستگی در نظر گرفته شده است. با توجه به نتایج این پژوهش، اقدام ارتباط با تأمین کننده در پایین ترین سطح با قدرت نفوذ بالا و معیار عملکردی چرخه نقدینگی با قدرت نفوذ ضعیف و وابستگی بالا است؛ به این معنا که به شدت تحت تأثیر سایر متغیرهای مورد مطالعه قرار دارد؛ اما بر آنها تأثیری ندارد.
