کار در کارگاههای صنعتی و انجام فعالیتهای سنگین بر سلامت کارگران تاثیر داشته و به لحاظ آسیبهای شغلی مخاطرات فراوانی را برای آنان به همراه دارد. از آنجایی که در واحدهای صنعتی کارهای متفاوتی به لحاظ بار ارگونومیکی و نیز سختی کار وجود دارد، می توان با ایجاد یک برنامه چرخش کار، آسیبهای شغلی را کاهش داد. در این مقاله با استفاده از رویکرد تبدیل، مساله زمانبندی گردش کار ارگونومیکی به مساله ماشینهای موازی تبدیل شده تا از روشهای حل دقیق آن )مانند روش شاخه و کران( استفاده شود. با توجه به تبدیل انجام شده، استفاده از حد پایینهای ارائه شده برای مساله زمانبندی ماشینهای موازی برای روش حل شاخه و کران مورد استفاده قرار گرفت. هدف اصلی تهیه جدول زمانی مطلوب برای گردش شغلی کارکنان با رویکرد مهندسی عوامل انسانی به منظور کمینه کردن بیشینه بار ارگونومیکی موجود روی کارکنان می باشد . در اینجا با توجه به تبدیل انجام شده، حد پایینی ارائه شده است.