مطالعات مدیریت انتظامی (پژوهش های مدیریت انتظامی)

زمینه و هدف: ارتقای مهارت های مدیران در سازمان ها، درواقع یکی از راه های اصولی برای جهت بخشیدن به تحقق اهداف سازمان است. بهره مند بودن سازمان هایی چون نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران از مدیران لایق و کارآمد می تواند ضامن امنیّت مردم جامعه باشد. از این رو پژوهش حاضر با هدف اعتباریابی الگوی ارتقای مهارت های مدیران مجتمع های آموزشی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر رویکرد، کمّی از نوع پیمایشی است. ابزار پژوهش، پرسش نامه محقق ساخته بود. جامعه آماری پژوهش، کارکنان مجتمع های مراکز آموزشی ناجا به تعداد 214 نفر بودند که به روش تصادفی طبقه ای متناسب با حجم و با استفاده از فرمول کوکران، تعداد 176 نفر انتخاب شدند. برای تحلیل داده ها نیز از آزمون های معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار «ایموس» استفاده شد. یافته ها: در تحلیل یافته ها، مهارت های اجتماعی، مهارت های عمومی، مهارت روان شناختی، خودشناسی، مهارت توانمندسازی کارکنان، مهارت های محیطی مدیران دارای مقدار معنی داری است. رتبه بندی مهارت ها نشان داد؛ مهارت توانمندسازی کارکنان در رتبه اول و مهارت روان شناختی در رتبه آخر قرار دارد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که مسئولین امر به منظور ارتقای مهارت های مدیران مجتمع های آموزشی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران لازم است نسبت به اجرایی نمودن راهکارهای شناسایی شده در این پژوهش اهتمام بیشتری داشته باشند.

زمینه و هدف: مرور نظام مند نشریات به مدیران آن ها کمک می کند که با آگاهی از وضعیت نشریه، اطلاعات لازم را در خصوص نقاط ضعف و قوت نشریه به دست آورند. هدف این پژوهش، مرور نظام مند مقالات منتشرشده فصلنامه پژوهش های مدیریت انتظامی طی دوره پنج ساله 1399-1395 است. روش: این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی است که با رویکرد مرور نظام مند به بررسی نشریه پژوهش های مدیریت انتظامی پرداخته است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی مقالات منتشرشده در مجله طی سال های 1395 تا 1399 به تعداد 149 مقاله است که همه آن ها به عنوان نمونه آماری انتخاب شد. داده های پژوهش با به کارگیری نسخه های الکترونیکی نشریه، گردآوری و با استفاده از نرم افزار اکسل مورد تجزیه وتحلیل آماری قرار گرفته است.  یافته ها: داده ها نشان می دهد در پنج سال مورد بررسی، تعداد 149 مقاله با مشارکت 421 نویسنده منتشر شده است. از نظر جنسیتی 94% نویسندگان را مردان و 6% را زنان تشکیل داده اند. بیشترین فراوانی نویسندگان مقالات از نظر رتبه علمی مربوط به استادیاران و بالاترین فراوانی سازمانی از دانشگاه علوم انتظامی امین، علامه طباطبایی و آزاد اسلامی است و مقالات بیرون از سازمان با 42% بیشترین حجم مقالات منتشره را دارد. بیشترین فراوانی مشارکت گروهی نویسندگان مربوط به مقالات دونفره با 45 و سه نفره با 44 عنوان است. 47% نویسندگان از روش تحقیق کمّی و 32% از روش کیفی استفاده کرده اند. بیشترین فراوانی ارجاعات به منابع فارسی با 61% و منابع انگلیسی با 39% بوده و مهم ترین ابزار جمع آوری داده ها پرسش نامه است. نتیجه گیری: مرور نظام مند فصلنامه پژوهش های مدیریت انتظامی نشان می دهد، این نشریه تا حدود زیادی در شاخص های استاندارد بررسی نشریات وضعیت نسبتاً مناسبی مطلوبی را دارد، اما با توجه به استانداردهای جدید وزارت علوم در تعدادی از شاخص ها باید تقویت شود.

  زمینه و هدف: یکی از ابزارهای اثربخش منابع انسانی، توجه به مدیریت استعداد است که با ایجاد سازوکار مناسب، یک تعهّد دو سویه بین مدیریت و سازمان به وجود می آورد که ممکن است منجربه بهبود کیفیّت خدمات انتظامی شود. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی نقش مدیریت استعداد بر کیفیّت خدمات انتظامی در شهرستان کرج است. روش: پژوهش حاضر به لحاظ هدف، کاربردی و از نظر ماهیت در زمره تحقیقات توصیفی -  همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش افسران ارشد و رؤسای کلانتری های شهرستان کرج دارای مدرک تحصیلی کارشناسی و کارشناسی ارشد به تعداد 146 نفر بودند که از میان آن ها و با استفاده از جدول مورگان به صورت تصادفی ساده، 106 نفر انتخاب شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون های آماری ضریب همبستگی و رگرسیون استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد در متغیر مدیریت استعداد، بالاترین میانگین مربوط به حفظ و نگهداری استعداد و انتخاب استعداد و بیشترین میانگین در بُعد کیفیّت خدمات، مربوط به شاخص های اطمینان پذیری و شواهد فیزیکی ملموس است. همچنین نتایج یافته ها نشان داد ابعاد مدیریت استعداد به طور معناداری باعث ارتقا کیفیّت خدمات انتظامی می شود (05/0 ˂ P). نتیجه گیری: برآیند یافته های پژوهش حاکی از ضرورت کشف استعدادهای موجود در فرماندهی انتظامی شهرستان کرج و استفاده بهینه از آن ها برای ارائه خدمات مطلوب به شهروندان می باشد.

زمینه و هدف: عملکرد شغلی، کنشی سازمانی و نهادی است و به مفهوم بازدهی و اثربخشی یا برآیند شغلی در یک سازمان اطلاق می شود. عملکرد شغلی سازمانی تحت تأثیر هنجار شغلی، سرمایه درون و برون گروهی، اعتماد سازمانی و روابط اجتماعی در یک مجموعه قرار می گیرد و آثار آن خلاقیت، نوآوری و شکوفایی سازمانی است. بر این اساس، هدف پژوهش حاضر، تبیین عوامل مؤثر بر عملکرد شغلی کارکنان نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران است. روش: شیوه اجرای پژوهش فراتحلیل - کمّی است. هدف این روش، انسجام بخشی، مرور نظام مند و یکدست سازی مطالعات انجام شده در یک حوزه معین پژوهشی است. جامعه آماری آن 43 پژوهش است که 32 نمونه سند پژوهشی با هدف ترکیب و شناسایی میزان تأثیر آن انتخاب شدند. یافته ها: یافته های تحلیلی پژوهش حاکی از این است که عملکرد شغلی کارکنان ناجا به عنوان متغیر وابسته اصلی تأثیرپذیر از عوامل سازمانی، اخلاقی، شغلی، روانی، سرمایه اجتماعی است و درمجموع این متغیرها توانسته اند (297/0=Effect size، 485/13 = Z و 000/0= sig) عملکرد شغلی کارکنان ناجا را تبیین کنند. نتیجه گیری: باتوجه به یافته های به دست آمده می توان چنین استنباط کرد که ارتقای عملکرد شغلی کارکنان و نیروی انسانی در نیروی انتظامی تحت تأثیر شش مؤلفه بیان شده می تواند به بهبود و توسعه مجموعه نهادی پلیس کمک کند.

زمینه و هدف : پژوهش حاضر با هدف بررسی قابلیت های جانشینی رهبری در انجام مأموریت های سازمانی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران انجام شد تا مشخص کند کدام مأموریت توسط جانشین های رهبری قابلیت اجرایی در ناجا را دارد. جانشین های رهبری، با عواملی نظیر ویژگی فردی، شغلی، سازمانی و ارزشی مشخص می شود که لزوم رهبری را در بسیاری از شرایط غیرضروری می سازند.  روش: روش پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از حیث ماهیت داده ها، کمّی است. جامعه آماری پژوهش شامل خبرگان و مدیران و کارشناسان ستادی نیروی انتظامی است و نمونه آماری آن مشتمل بر 7 نفر از خبرگان سازمانی و 54 نفر از مدیران ستادی و 200 نفر از کارشناسان ستادی نیروی انتظامی است که به شیوه نمونه گیری ساده و در دسترس انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه محقق ساخته که روایی صوری و محتوایی آن توسط خبرگان تایید و ضریب آلفای کرونباخ آن نیز 85/0 بود استفاده شد. همچنین برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون های تی تک نمونه ای و تی مستقل استفاده شد. یافته ها: انجام این پژوهش، نشان داد ویژگی ارزشی می تواند به عنوان جانشین رهبری در تمام مأموریت های ناجا مورد توجه قرار گیرد؛ اما ویژگی فردی برای هیچ کدام از مأموریت ها به عنوان جانشین رهبری نمی تواند ایفای نقش کند. همچنین نتایج نشان داد در حوزه های مورد بررسی بین وضع موجود و مطلوب تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0 < p). نتیجه گیری: در راستای نتایج بدست آمده پیشنهاد می شود دوره ها و کارگاه های تخصصی ارتقای خلاقیت و خودشکوفایی برای توانمندسازی کارکنان برگزار شود تا ابعاد مختلف جانشین رهبری در سازمان تحقیق یابد.

زمینه و هدف: برقراری امنیّت پایدار از طریق همکاری مردم با پلیس میسر است و در این همکاری، نحوه ارتباط، عملکرد و رفتار مناسب و مؤثر پلیس با شهروندان، نقش اساسی را ایفا می کند؛ بنابراین شناسایی علمی و ارائه الگوی عملی راهکارهای تحول در ارتباط و رفتار کارکنان کلانتری ها و پاسگاه های انتظامی به عنوان هدف اصلی این پژوهش، می تواند در این زمینه یاری گر سازمان پلیس باشد. روش: این پژوهش، از نظر روش از نوع ترکیبی (کیفی- کمی) است. به منظور تأیید مؤلفه های احصا شده و سنجش روایی و اعتبار الگو، پرسش نامه محقق ساخته ای تنظیم و از داده های گردآوری شده برای تحلیل عاملی تأییدی بهره برداری شد. جامعه آماری، شامل صاحب نظران، فرماندهان و رؤسای پلیس پیشگیری و کلانتری های فرماندهی انتظامی ویژه غرب استان تهران است. در مرحله اول، تعداد 35 نفر و در مرحله تعیین روایی، 70 نفر کارشناس و متخصص به صورت روش هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای حصول اطمینان از اعتبار پرسش نامه، از اعتبار محتوایی و برای سنجش پایایی مقیاس های مورداستفاده، از روش ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. یافته ها: بر اساس نتایج تحلیل عاملی، مقدار بار عاملی همه عوامل مؤثر بر تحول رفتاری کارکنان اعم از عوامل اعتقادی، مدیریت و نقش فرماندهان، عوامل روان شناختی، آموزش، ساختار سازمانی و شغل، نظارت و کنترل و عوامل فراسازمانی بزرگ تر از 40/0 و مطلوب است. نتیجه گیری: به طورکلی، بر اساس یافته ها و نتایج حاصل از پژوهش، سه دسته عوامل (باوراننده، برانگیزاننده و بازدارنده) در تحول رفتاری کارکنان کلانتری ها تأثیر دارد که تعامل صحیح، اثربخش و هم افزای این عوامل، موجب تثبیت و تحکیم رفتارهای سازنده، مقبول و استاندارد و از بین رفتن رفتارهای مسئله ساز و مشکل آفرین در سازمان ناجا می شود.

زمینه و هدف: امروزه گروه های مختلفی در جامعه با استفاده از فضای مجازی اقدام به انتشار فراخوان های تجمعات غیرقانونی و به دنبال آن وقوع جریان های اعتراضی می کنند. ازاین رو هدف اصلی این پژوهش، پیش بینی جریان های اعتراضی در فضای مجازی مبتنی بر داده کاوی است. روش: تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی - تحلیلی است که در آن از داده های اطلاعاتی موجود در اَسناد، مدارک سازمانی و همچنین بانک های اطلاعاتی غیرمتمرکز در رده های عملیاتی پلیس استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش، تمامی داده های اطلاعاتی فراخوان های تجمعات غیرقانونی در فضای مجازی است که برای نمونه گیری از روش پیش پردازش داده ای و به صورت تمام شمار استفاده شدند. به منظور پیش بینی و پیشگیری از ارتکاب جرائم، با استفاده از نرم افزار رپیدماینر به عنوان یک ابزار داده کاوی متن باز با زبان جاوا، ابتدا مؤلفه های اصلی فراخوان های تجمعات غیرقانونی در فضای مجازی شناسایی، روابط بین مؤلفه های شناسایی شده احصا، داده ها تحلیل و درنهایت مؤلفه های مؤثر در پیش بینی جریان های اعتراضی اولویت بندی شد. یافته ها: از بین مدل های مختلف پیاده سازی شده، مدل درخت تصمیم با دقت 39/91 درصد، بالاترین نتیجه را برای داده های موردنظر و پیش بینی وقوع جریان های اعتراضی ارائه کرد و مهم ترین دستاوردهای آن، طراحی مدلی جهت پیش بینی تجمعات غیرقانونی و همچنین تعیین مؤلفه های تأثیرگذار در وقوع تجمعات غیرقانونی است. نتیجه گیری: مؤلفه های «نگرش فکری انتشاردهنده فراخوان ها، تعداد بازدید فراخوان ها، زیرعرصه فراخوان ها و تعداد اعضای منابع و نشانگاه ها به ترتیب بیشترین تا کمترین تأثیرگذاری را بر وقوع تجمع ها و جریان های اعتراضی غیرقانونی داشته اند؛ به عبارت دیگر، نگرش فکری انتشاردهنده فراخوان ها در ایجاد تجمعات نقش مستقیم دارد و پلیس با تمرکز بر آن می تواند احتمال وقوع تجمعات غیرقانونی را پیش بینی کند.