الگوی جامعه شناختی تحول رفتار کارکنان کلانتری ها و پاسگاه های انتظامی فرماندهی انتظامی ویژه غرب استان تهران (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

زمینه و هدف: برقراری امنیّت پایدار از طریق همکاری مردم با پلیس میسر است و در این همکاری، نحوه ارتباط، عملکرد و رفتار مناسب و مؤثر پلیس با شهروندان، نقش اساسی را ایفا می کند؛ بنابراین شناسایی علمی و ارائه الگوی عملی راهکارهای تحول در ارتباط و رفتار کارکنان کلانتری ها و پاسگاه های انتظامی به عنوان هدف اصلی این پژوهش، می تواند در این زمینه یاری گر سازمان پلیس باشد. روش: این پژوهش، از نظر روش از نوع ترکیبی (کیفی- کمی) است. به منظور تأیید مؤلفه های احصا شده و سنجش روایی و اعتبار الگو، پرسش نامه محقق ساخته ای تنظیم و از داده های گردآوری شده برای تحلیل عاملی تأییدی بهره برداری شد. جامعه آماری، شامل صاحب نظران، فرماندهان و رؤسای پلیس پیشگیری و کلانتری های فرماندهی انتظامی ویژه غرب استان تهران است. در مرحله اول، تعداد 35 نفر و در مرحله تعیین روایی، 70 نفر کارشناس و متخصص به صورت روش هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای حصول اطمینان از اعتبار پرسش نامه، از اعتبار محتوایی و برای سنجش پایایی مقیاس های مورداستفاده، از روش ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. یافته ها: بر اساس نتایج تحلیل عاملی، مقدار بار عاملی همه عوامل مؤثر بر تحول رفتاری کارکنان اعم از عوامل اعتقادی، مدیریت و نقش فرماندهان، عوامل روان شناختی، آموزش، ساختار سازمانی و شغل، نظارت و کنترل و عوامل فراسازمانی بزرگ تر از 40/0 و مطلوب است. نتیجه گیری: به طورکلی، بر اساس یافته ها و نتایج حاصل از پژوهش، سه دسته عوامل (باوراننده، برانگیزاننده و بازدارنده) در تحول رفتاری کارکنان کلانتری ها تأثیر دارد که تعامل صحیح، اثربخش و هم افزای این عوامل، موجب تثبیت و تحکیم رفتارهای سازنده، مقبول و استاندارد و از بین رفتن رفتارهای مسئله ساز و مشکل آفرین در سازمان ناجا می شود.