واکاوی تأثیر دلبستگی محیطی بر سازگاری اجتماعی در فضاهای آموزشی بر اساس اصل تقویت مکان نظریه سیمون (نمونه موردی: مدارس دخترانه ارومیه) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
بیان مسئله: نگرش اجتماعی فرد، نگرش او نسبت به افراد یا محیط در جامعه است. به فردی که خود را با تغییرات محیط فیزیکی، شغلی و اجتماعی تطبیق می دهد، سازگار با محیط می گویند. در فرایند سازگاری، فرد بین فعالیت های اجتماعی به توازن دست می یابد. مدرسه به عنوان محیط اجتماعی، از طریق افزایش حس دلبستگی به مکان باعث افزایش سازگاری اجتماعی می شود. سؤالات اصلی این پژوهش عبارتند از ؛ مؤلفه های تأثیرگذار بر دلبستگی به مکان طبق نظریه سیمون کدام مؤلفه ها هستند و تأثیر مؤلفه تقویت مکان بر سازگاری اجتماعی چگونه است؟ هدف پژوهش: هدف این پژوهش بررسی میدانی فاکتورهای تأثیرگذار نظریه سیمون و تقویت مکان بر دلبستگی به محیط و سازگاری اجتماعی است. این پژوهش به محققین امکان می دهد، تا نقش عوامل مؤثر بر سازگاری اجتماعی را به طور گسترده تر بررسی کنند. روش پژوهش: در جهت تحقق اهداف، ابتدا از روش تحقیق توصیفی-تحلیلی به استخراج مؤلفه های نظریه سیمون پرداخته می شود؛ سپس طرح نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری برای دو گروه 45 نفره مشاهده و کنترل اجرا می شود. پس از پایان جلسات، پیگیری به کمک پرسشنامه مؤلف ساخت سازگاری اجتماعی انجام می شود. نتیجه گیری: یافته های نظری تحقیق شامل شش مؤلفه نظریه سیمون اعم از تقویت مکان، کالبد مکان، تسلط مکان، وابستگی عاطفی، هویت مکان و تعامل با مکان است که تقویت مکان به عنوان متغیر پژوهش بررسی می شود. یافته ها حاکی از آن است که آموزش های گروهی جهت تقویت مکان، اعم از تشکیل گروه های سرود و نمایش، گروه تئاتر و ورزش ، اردوهای گروهی، تزئین کلاس ها و پانل با دست سازه و تمیزکردن کلاس درس و حیاط با مشارکت دانش آموزان، رنگ آمیزی نیمکت ها تأثیر به سزایی در سازگاری اجتماعی دانش آموزان دارد که به مرور این تمرین در شخصیت دانش آموزان تأثیر می گذارد و آنها را سازگارتر می کند، لذا در مدارس فعالیت هایی جهت تقویت مکان برای افزایش تعامل و حس دلبستگی بیشتر موردتوجه قرار گیرد تا به تبع آن سازگاری اجتماعی افزایش یابد. به عبارت دیگر با افزایش سطح توجه به کالبد محیط و دلبستگی به مکان در مدارس، سازگاری اجتماعی در دانش آموزان نیز افزایش می یابد.Analyzing the Impact of Place Attachment on Social Adaptability in Educational Spaces Based on the Principle of Place Intensification in Seamon’s Theory (Case Study: Girls’ Schools in Urmia)
Problem statement: An individual’s social attitude reflects their perspective towards people or the environment within a community. An individual who adapts to changes in their physical, occupational, and social environments is considered environmentally adaptable. In the process of adaptation, individuals achieve a balance among their social activities. Schools, as social environments, enhance social adaptability by increasing a sense of place attachment. The main questions of this research are: What are the components affecting place attachment according to Seamon’s theory, and how does the component of place intensification influence social adaptability?Research objective: This research aims to conduct a field study on the factors influencing Seamon’s theory and place intensification on place attachment and social adaptability. This study enables researchers to extensively examine the role of factors affecting social adaptability.Research method: To achieve the objectives, the study initially uses a descriptive-analytical method to extract the components of Seamon’s theory. Then, a semi-experimental design with a pre-test, post-test, and follow-up is conducted on two groups of 45 participants each (observation and control groups). After the sessions, follow-up is carried out using the researcher-developed social adaptability questionnaire.Conclusion: The theoretical findings of the research include six components of Seamon’s theory: place intensification, place creation, place release, place realization, place identity, and interaction with place. Place intensification is the variable under investigation. The findings indicate that group activities aimed at place intensification, such as forming a hymn group and theater groups, sports teams, group excursions, decorating classrooms and panels with handmade items, cleaning the classroom and yard with student participation, and painting benches significantly enhance students’ social adaptability. Over time, these practices impact students’ personalities, making them more adaptable. Therefore, schools should focus on activities that intensify place attachment to increase interaction and a greater sense of belonging, thereby enhancing social adaptability. In other words, increasing attention to the physical environment and place attachment in schools results in improved social adaptability among students.
تبلیغات
