مطالعه ای بر رخداد و ناسینما در اندیشه لیوتار (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
بیان مسئله: ژان فرانسوا لیوتار، از اندیشمندان فلسفه انتقادی، با تعریف دو بدیل مدرنیسم و پست مدرنیسم برای واقع گرایی ضمن ارائه تعریفی جدید و رها از چارچوب های تاریخی، مؤلفه هایی برای اثر هنری پسامدرن برمی شمرد. او در سویی دیگر به مدد احکام تأملی نزد کانت، انگاره رخداد را چنین در نظر می گیرد که ژانرهای گفتمان مستقر را به چالش کشیده و موجب خلق گفتمان جدید در یک اثر هنری پسامدرن می شود؛ گفتمانی که شیوه ادراک جدیدی را نسبت به آنچه در قبل بوده می طلبد. او در نوشتار ناسینما، حرکت را ماده خام سینما قلمداد و ناسینما را سلب کلیه حرکت های متکی به تولید اثر فیلمیک صورت بندی می کند. در این مقاله به تشریح روابط جدید میان رخداد، ناسینما و هنرپسامدرن در اندیشه لیوتار پرداخته شده و در نهایت به این پرسش که انگاره رخداد نزد لیوتارچگونه می تواند بر پیدایش پسامدرنیسم به مفهوم امر کلی غیرتاریخی و ناسینما در مقابل سینما مؤثر باشد پاسخ داده شده است. هدف پژوهش: این پژوهش ضمن صورت بندی نسبت میان دو مفهوم رخداد و ناسینما به عنوان دو مؤلفه مهم نقد هنر و سینما نزد لیوتار، این هدف را دنبال می کند که نشان دهد چگونه پسامدرنیسم به مفهوم سبکی و امر کلی غیرتاریخی در سینما متجلی و ناسینمای لیوتاری محقق می شود. روش پژوهش: روش تحقیق کتابخانه ای و تشریح روابط میان گزاره ها با رویکرد توصیفی تحلیلی بوده است. نتیجه گیری: با وقوع انگاره رخداد در فیلم ها، ژانر مستقر در هر اثر مضمحل و ژانرهای جدید و غیرمنتظره پدید می آیند و در پی آن نمایش امر نمایش ناپذیر ممکن شده و ناسینما درمقابل سینما بروز می یابد و به این ترتیب پسامدرنیسم نه به عنوان یک دوره تاریخی بلکه در شکلی سبکی آشکار می شود.A Study on Event and Acinema in Lyotard’s Thought
Problem statement: In addition to providing a new definition free from traditional constraints, critical theory scholar Jean-François Lyotard specifies new components for postmodern works of art by characterizing modernism and postmodernism as two oppositions to realism. Furthermore, thanks to Kant’s reflective judgment, Lyotard views event in a way that challenges the genres of the dominant discourse and results in the creation of a new discourse in a postmodern work of art; a discourse that requires a different way of perception than what was previously the case. In his writings on acinema, he views motion as the basic building block of cinema and believes that acinema eliminates all motions that are necessary for the creation of a filmic work. This study attempts to elucidate the new connections between event, acinema, and postmodern art in Lyotard’s notions, and answer “How can the event, in Lyotard’s opinion, be effective in the birth of postmodernism as two conceptions of ahistorical and acinema that contradict cinema?”
Research objective:This research, while formulating the relationship between the two concepts of event and acinema as two important components of artistic and cinematic critique according to Lyotard, aims to demonstrate how postmodernism manifests as a stylistic and broadly non-historical matter in cinema, and how Lyotard’s acinema is realized.
Research method: This descriptive-analytical research conducted a desk study to collect data.
Conclusion: With the occurrence of the event paradigm in films, the genre inherent in each work becomes blurred, and new and unexpected genres emerge. As a result, the display of the impossible becomes possible, and acinema emerges in contrast to cinema. In this way, postmodernism is revealed not as a historical period, but rather in a stylistic form.
تبلیغات
