امر به معروف و نهی از منکر در قانون اساسی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
حق نظارت مردم بر کارکرد حاکمیت و نهادهای وابسته به آن، که در متون دینی امر به معروف و نهی از منکر نامیده میشود از اصول اولیه مردمسالاری به شمار میرود. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به عنوان سند رسمی مردم سالاری دینی ضمن به رسمیت شناختن این حق، تلاش کرده است تا ساز و کارهای متفاوتی برای تضمین اجرای آن پیشبینی کند. این مقاله با اشاره به ساز و کارهای مورد نظر به تحلیل مفاد اصل هشتم میپردازد که بنیادیترین اصل قانون اساسی در این باره است. طبق این اصل، مردم صاحبان اصلی حکومت و حاکمان نماینده و امین آنان در اداره امور عمومی جامعه هستند و به همین دلیل حق، و بلکه وظیفه همگان است که مراقب روند امور باشند و با هدف اصلاح (و نه مچگیری) از موضع برتر، انتقاد و امر و نهی کنند. اما این همه نیازمند تصویب قانون یا قوانین عادی در مجلس شورای اسلامی است که متأسفانه هنوز هم انجام نشده استPromotion of virtue and prevention of vice in the Constitution
The people’s right to monitor the performance of the government and its affiliated bodies, which is called, Promotion of virtue and prevention of vice in veligious texts, is one of the basic principles of democracy. In addition to recognizing this right, the Constitution of the Islamic Republic of Iran, as the official document of religious democracy, has tried to devise various ways to guarantee its materialization. This article reviews the existing mechanisms and analyses of the code 8, which is the most fundamental article of the Constitution in this regard. According to the article, people are the real owners of the government and the officials are the people’s representatives in running the society. Thus, it is incumbent on everyone to closely monitor the situation and encourage the good and forbid the evil in order to improve it. All this requires the legislation of laws in the Majlis, (Islamic parliament) which unfortunately has not been done yet.
تبلیغات
