از اسناد تاریخی باستانی چنین بر می‌آید که روابط میانایرانیان و ارامنه دارای تاریخی چند هزار ساله است. همسایگی این دو قوم کهن پیوندی عمیق میان آنها ایجادکرده که ریشه‌ای بس محکم در مراودات فرهنگی آنهادارد.روابط ایران و ارمنستان که از پشتوانه چندهزار ساله برخوردار است، بر پایه ارتباطات فرهنگی ، سیاسی و تاریخی دیرینه دو کشور همسایه و همچنین اشتراکات معنوی و فکری دو ملت استوار می باشد . مشترکاتنژادی، جغرافیایی، تاریخی و فرهنگی آن قدر گسترده استکه تفاوت دینی به چشم نمیخورد تا جایی که می‌توان ادعاکرد نزدیکترین کشور از لحاظ فرهنگی به ایران ، ارمنستاناست.حال سوالی که مطرح می شود اینست که ظرفیت ها و پتانسیل های روابط فرهنگی ایران و ارمنستان تا چه میزان می باشد و آیا تاکنون از این ظرفیت ها به نحو احسن استفاده شده است . براین اساس در چارچوب نظریه سازه انگاری، فرضیه این نوشتار بر این نظر استوار است که با وجود پیوندهای دیرین فرهنگی میان ایران و ارمنستان و همچنین وجود ظرفیتهای و پتانسیل‌های بالقوه و بالفعل فراوان بین این دو کشور ، تاکنون روابط فرهنگی ایران و ارمنستان درسطح قابل قبولی نبوده است. نوشتار حاضر بااستفاده از روش توصیفی – تحلیلی و براساس منابعکتابخانه‌ای و الکترونیکی گردآوری شده و نگارش یافته است.
