هدف پژوهش حاضر ارزیابی تغییرات بهره وری بانک های تجاری ایران و بررسی عوامل مؤثر بر آن است. به منظور اندازه گیری تغییرات بهره وری، از شاخص مالم کوئیست و روش تحلیل پوششی داده ها و به منظور بررسی عوامل مؤثر بر آن، از رگرسیون چند متغیره استفاده شد. دوره زمانی پژوهش شامل یک دوره 8 ساله منتهی به سال 1396 و نمونه مورد بررسی شامل 10 بانک فعال در ایران است. یافته های پژوهش نشان داد که به طور میانگین واحدهای مورد بررسی با رشد در بهره وری همراه و این رشد را مدیون رشد کارایی فنی خود هستند. بنابراین، نوسازی نقش فزاینده ای در بهبود بهره وری و عملکرد واحدهای مورد بررسی خواهد داشت. البته، از نقش بهبود در کارایی فنی و الگو برداری از واحدای مرجع نیز نباید غافل شد. نتایج دیگر پژوهش نشان داد که اندازه به صورت مستقیم، نسبت هزینه به سود به صورت معکوس و رقابت در بازار جذب سپرده به طور مستقیم می تواند بهره وری و عملکرد بانک ها را تحت تأثیر قرار دهد.
