رویکردی ترکیبی به عوامل توانمندساز معاونان و مربیان پرورشی(مقاله علمی وزارت علوم)
منبع:
تعلیم و تربیت دوره ۳۷ زمستان ۱۴۰۱ شماره ۱۵۲
۷۰-۴۹
پژوهش حاضر با هدف ارائه الگو و شناسایی ابعاد و مؤلفه های توانمندسازی معاونان و مربیان پرورشی مدارس متوسطه اول و دوم طراحی و اجرا شده است. روش پژوهش، آمیخته اکتشافی است که در بخش کیفی، از راهبرد نظریه برخاسته از داده ها و در بخش کمی از روش توصیفی پیمایشی استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق در مرحله اول - بخش کیفی - خبرگان و متخصصان حوزه تعلیم و تربیت بودند که برای دستیابی به مدل اولیه تعداد 50 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و پس از انجام مصاحبه های لازم با ده نفر از آنان، اشباع اطلاعاتی حاصل شد. در مرحله دوم - بخش کمی - کارکنان و مربیان آموزش پرورش به صورت نمونه گیری تصادفی طبقه ای از میان کارکنان آموزش و پرورش استان ایلام انتخاب شدند (N=169). ابزار پژوهش برای بخش کیفی، مصاحبه نیمه ساختاریافته و در بخش کمی پرسشنامه محقق ساخته (برگرفته از متن مصاحبه ها) بوده است. در مرحله اول، پژوهشگر موضوع اتکاپذیری پژوهش را رعایت کرده و برای پایایی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده است (0/96=α). روایی پرسشنامه با بهره گیری از نظرات اساتید و خبرگان مورد تائید قرار گرفت. برای تحلیل داده ها ابتدا ضریب بارتلت و ضریب KMO برای همبستگی درونی به کار گرفته شدند و کفایت حجم نمونه 0/92 به دست آمد. سپس از طریق مدل یابی معادلات ساختاری، الگوی مفهومی استخراج شده از بخش کیفی مورد آزمون و تأیید قرار گرفت. بر اساس یافته های تحقیق، عوامل محیطی، شرایط زمینه ای، شرایط مداخله گر، عوامل راهبردی و پیامدها بر توانمندسازی مربیان و معاونان پرورشی مؤثر شناخته شدند.
