درخت حوزه‌های تخصصی

هدف از مطالعه حاضر شناسایی و بررسی عوامل مؤثر بر رضایتمندی مشتریان اماکن ورزشی بر مبنای مدل اهمیت-عملکرد می باشد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه مشتریان اماکن ورزشی شهر مشهد تشکیل دادند که از بین آن ها 396 نفر به صورت در دسترس به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار مورداستفاده جهت گردآوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته ای است که در قالب 13 عامل و 55 سؤال طراحی شد. نتایج پژوهش نشان داد از 13 عامل مؤثر بر رضایتمندی مشتریان، 6 عامل در مشتریان مرد و 7 عامل در بانوان در ناحیه اولویت کم، 6 عامل در مشتریان مرد و 2 عامل در مشتریان زن در ناحیه تمرکز بر آن و 1 عامل در مشتریان مرد و 4 عامل در بانوان در ناحیه حفظ عملکرد قرار گرفتند. عواملی که در ناحیه اولویت کم قرارگرفته اند برای عملکرد سیستم تهدیدکننده نیستند و نیازمند اصلاح فوری نمی باشند. عوامل در ناحیه تمرکز بر آن نیازمند اصلاحی فوری بوده و از این لحاظ در اولویت بالایی قرار دارند. درنهایت عوامل قرارگرفته در ناحیه حفظ عملکرد ازنظر مشتریان نه تنها مهم هستند بلکه از عملکرد آن ها نیز رضایت دارند.

ازبین شیوه های مختلف رقابت، مطالعات متعددی آثار نسبی رقابت فردی و گروهی را بر تکالیف شناختی، بهبود تصمیم گیری و اجرای مهارت های ورزشی بررسی کرده اند؛ باوجوداین، آثار انواع مختلف رقابت بر یادگیری مهارت های ورزشی بررسی نشده است. هدف اصلی از انجام پژوهش حاضر، مقایسه آثار رقابت فردی و گروهی بر اکتساب و یادداری سرویس چکشی والیبال بود. تعداد 40 دانش آموز دوره متوسطه دوم (18-16 سال) که تجربه ای در این مهارت نداشتند، به صورت دردسترس انتخاب شدند. با توجه به نمرات پیش آزمون، شرکت کنندگان به دو محیط رقابت فردی و گروهی تقسیم شدند. شرکت کنندگان هر دو گروه تکلیف را در 10 جلسه تمرین کردند. پیش آزمون قبل از مداخله، آزمون های اکتساب در مرحله اکتساب و آزمون های یادداری فوری و تأخیری بعد از مداخله اجرا شدند. برای اندازه گیری اجرای شرکت کنندگان از آزمون سرویس والیبال ایفرد (1984) استفاده شد. برای تحلیل داده ها، آزمون تی نمونه های مستقل و آزمون تحلیل واریانس با تکرار سنجش در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. نتایج نشان داد که در مرحله اکتساب بین گروه های موردمطالعه تفاوت معناداری وجود نداشت؛ اما در مرحله یادداری، میانگین امتیازهای گروه رقابت گروهی به طور معناداری بهتر از گروه رقابت فردی بود. بنابر نتایج پژوهش می توان اذعان کرد که یادگیری سرویس چکشی والیبال در محیط رقابت گروهی نسبت به رقابت فردی بهتر است. معلمان و مربیان می توانند برای استفاده از نوع رقابت در محیط تمرین برای آموزش سرویس والیبال به دانش آموزان نوجوان، به یافته های این پژوهش توجه نمایند

هدف از پژوهش حاضر تحلیل عوامل موثر بر رفتار مدیران ورزش در موفقیت کاروان ورزشی ایران در بازیهای آسیایی 2022 بود. جامعه آماری پژوهش مدیران فدراسیون های شرکت کننده در بازیهای آسیایی، کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش و جوانان بود(600=N) که بر اساس جدول مورگان 234 نفر به طور تصادفی برای نمونه تحقیق انتخاب شدند. برای دستیابی به اهداف پژوهش از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. روایی صوری و محتوایی آن به تائید 17 نفر از متخصصین مدیریت ورزشی رسید و روایی سازه آن با تحلیل عاملی تائید شد. پایایی پرسشنامه نیز در یک مطالعه مقدماتی با 30 آزمودنی 0/79 محاسبه شد.برای تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و استنباطی از جمله کلموگروف اسمیرنف و تحلیل عاملی اکتشافی با چرخش واریمکس با کمک دو نرم افزار SPSS و آموس استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد برای موفقیت کاروان ورزشی ایران در بازیهای آسیایی 2022 عوامل مدیریتی و علمی، برنامه ریزی، سازماندهی، مالی و انگیزشی، استعدادیابی و آموزشی، رقیب شناسی، تدارکات، تجهیزات و امکانات و فنی در رفتار مدیران ورزش کشور تاثیرگذار هستند.

هدف از این پژوهش یافتن پاسخ این پرسش ها بود: آیا ورزش می تواند نروژنز را افزایش دهد و فاکتور نروتروفیک که برای نروژنز ضروری است آیا با ورزش افزایش می یابد؟30 سر موش صحرایی به چهار گروه کنترل جوان، تمرین جوان، کنترل میانسال و تمرین میانسال تقسیم شدند. تمرین براساس اصل اضافه بار به مدت 6 هفته و 6 جلسه در هفته انجام گرفت. رت های جوان با سرعت 27 متر بر دقیقه و رت های میانسال با سرعت 20 متر بر دقیقه به مدت 20 دقیقه در روز اول دویدند. هر روز 2 دقیقه به زمان دویدن اضافه شد تا به 60 دقیقه در روز رسید. شاخص ها با روش الایزا اندازه گیری و از طریق روش آماری آزمون تعقیبی tukey تجزیه وتحلیل شد.بین وزن گروه های جوان تفاوت معنا داری وجود نداشت (sig=0.979) و تفاوت بین گروه های میانسال معنا دار بود (sig=0.000). Ki67 در گروه تمرینی جوان و میانسال به طور معنا داری از گروه کنترل بیشتر بود؛ به ترتیب (sig=0.002) و (sig=0.037). Midkine در گروه تمرینی جوان در مقایسه با گروه کنترل جوان افزایش معنا دار نداشت (sig=0.134). این شاخص در گروه تمرینی میانسال نیز افزایش یافت، ولی افزایش معنا داری نداشت (sig=0.557). همبستگی بین Midkine و Ki67 معنا دار بود (r=0.407) (sig=0.029). تمرین مداوم می تواند نروژنز را در رت های جوان و میانسال افزایش دهد. احتمالاً این نوع تمرین برای افزایش نروژنز و ملزومات آن یعنی فاکتورهای نروتروفیک مفید است.

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تأثیر پیاده روی حاد تناوبی با محدودیت جریان خون بر غلظت پروتئین های 4EBP1 ، ERK و P38 عضله اسکلتی مردان غیرفعال بود. پنج مرد غیرفعال سالم در دو جلسه پیاده روی حاد تناوبی با محدودیت جریان خون (پنج وهله سه دقیقه ای و یک دقیقه استراحت بین هر وهله با 55 درصد بیشینه ضربان قلب همراه با فشار شریان بند از فشار اولیه 120 به 160 میلی متر جیوه بالای عضله چهارسرران) و پیاده روی حاد تناوبی بدون محدودیت جریان خون (پنج وهله سه دقیقه ای و یک دقیقه استراحت بین هر وهله با 55 درصد بیشینه ضربان قلب) شرکت کردند. نمونه برداری از عضله پهن خارجی ران در قبل و سه ساعت پس از تمرین از پای راست آزمودنی ها، با فاصله پنج تا 10 سانتی از هم انجام گرفت. میزان پروتئین های 4EBP1 ، ERK و P38 به وسیله تکنیک وسترن بلات بررسی شد. از آزمون های تی وابسته و تی مستقل پس از کسر نمره پس آزمون از پیش آزمون، برای تحلیل داده های هر دو گروه استفاده شد ( P ≤ 0.05 ). نتایج آزمون تی وابسته تفاوت معناداری را بین پیش آزمون و پس آزمون 4EBP1  ( 0.001 = P ) و   ERK ( 0.049 = P ) و نبود تفاوت معناداری را در  P38 ( 0.452 = P ) در گروه پیاده روی تناوبی با محدودیت جریان خون نشان داد. تفاوت معناداری نیز بین پیش آزمون و پس آزمون ERK ( 0.012 = P ) و نبود تفاوت معنادار 4EBP1  ( 0.064 = P ) و   P38 ( 0.122 = P ) در گروه پیاده روی تناوبی بدون محدودیت جریان خون مشاهده شد. نتایج آزمون تی مستقل تفاوت معناداری را بین دو شیوه تمرینی برای متغیرهای 4EBP1 ( 0.068 = P )، ERK ( 0.091 = P ) و  P38 ( 0.827 = P ) نشان نداد ( P ≥ 0.05 ). نتایج پژوهش نشان داد که پیاده روی حاد تناوبی همراه با محدودیت جریان خون مسیر پیام رسانی MAPK را فعال نمی کند.

هدف از پژوهش حاضر تحلیل اثر مشارکت ورزشی بر سرمایه اجتماعی مبتنی بر نقش واسطه ای رسانه و قابلیت تعاملی افراد بود. روش از نظر نوع توصیفی همبستگی، از نظر استراتژی فرایندی، از نظر هدف کاربردی و از نظر روش جمع آوری داده ها میدانی می باشد. جامعه آماری تحقیق شامل شهروندان استان گیلان دارای فعالیت ورزشی بودند و نمونه آماری براساس جدول مورگان با بیش از 10 هزار نفر به تعداد 384 نفر برآورد گردید. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه مشارکت ورزشی، پرسشنامه مشارکت در فضای مجازی ورزشی، پرسشنامه قابلیت تعاملی و پرسشنامه سرمایه اجتماعی بودند که هر کدام 4 بُعد و 16 سؤال را دربرمی گرفت. جهت ارزیابی روایی محتوایی و صوری، نظرات و پیشنهادهای شش کارشناس خبره ورزش همگانی و شش متخصص مدیریت ورزشی در بازبینی ابزارها اعمال شد. از روش تحلیل عاملی تاییدی و تحلیل مسیر در نرم افزار پی ال اس جهت بررسی روایی سازه و تحلیل فرضیات اصلی استفاد شد . نتایج نشان داد که مشارکت ورزشی دارای اثر مستقیم و معنی داری بر مشارکت رسانه ای، قابلیت تعاملی و سرمایه اجتماعی بود. ضمنا آزمون سوبل در تحلیل روابط میانجی نشان داد که اثر غیر مستقیم مشارکت ورزشی بر سرمایه اجتماعی از هر دو مسیر میانجی مشارکت رسانه ای و قابلیت تعاملی از اثر مستقیم آن بیشتر است. بنابراین می توان بیان کرد هر چند مشارکت ورزشی به طور مستقیم سبب افزایش سرمایه اجتماعی می شود، اما مداخلاتی مانند آموزش تعاملات و مشارکت رسانه ای اثر آن را افزایش می دهد

اگر چه برای بهبود تعادل و درک حس عمقی، ورزش های تعادلی توصیه می شوند، اما سازوکار روشنی برای اثربخشی تمرین تعادلی روی افراد سالم ارایه نشده است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تعادلی اختصاصی مچ پا بر تعادل و حس عمقی زانو و مچ پای والیبالیست های نوجوان است. نمونه آماری این تحقیق را 30 نفر از بازیکنان والیبالیست نوجوان در لیگ استان گلستان که به طور در دسترس انتخاب و تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی قرار داده شدند . گروه تجربی به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته به مدت 40 دقیقه تمرین تعادلی اختصاصی مچ پای والیبالست ها را انجام دادند. نتایج نشان داد که میانگین تعادل و میزان خطا در بازسازی زوایای مفصلی زانو و مچ پا پس از تمرین در گروه تجربی تفاوت معنی داری داشت، درحالی که در گروه کنترل معنی دار نبود. براساس نتایج تحقیق، می توان گفت که تمرین های تعادلی می تواند سبب بهبود زمان تعادل و همچنین حس عمقی در مفاصل زانو و مچ پا شود .

هدف مطالعه حاضر، بررسی پاسخ های دستگاه هموستازی به غواصی تفریحی در اعماق نه و 18 متری آب های آزاد بود. تعداد 20 غواص مرد با میانگین سنی 2/3 ± 5/24 سال، داوطلبانه در پژوهش حاضر شرکت کردند. در هر جلسه غواصی، تعداد 10 نفر در عمق نه متری و تعداد 10 نفر دیگر نیز در عمق 18 متری به فعالیت غواصی می پرداختند که انتخاب آنان به روش تصادفی ساده بود و در جلسه بعدی، جای آنان عوض می شد. غواصی به مدت 30 دقیقه به طول انجامید. خون گیری بلافاصله قبل و بعد از فعالیت غواصی انجام شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون تی استفاده شد. نتایج نشان داد که میانگین تعداد پلاکت ها، زمان پروترومبین ( PT ) و زمان ترومبوپلاستین نسبی فعال شده ( aPTT )، به دنبال فعالیت غواصی در هر دو عمق نه و 18 متر کاهش یافتند ( 0.05 ≥ P )؛ درحالی که مقادیر فیبرینوژن به دنبال فعالیت غواصی در هر دو عمق نه و 18 متر و فعالیت فعال کننده پلاسمینوژن بافتی ( tPA ) تنها در عمق 18 متر در مقایسه با حالت پایه افزایش یافتند ( 0.01 > P ). همچنین، به دنبال غواصی در عمق 18 متر، تعداد پلاکت ها و PT کمتر بودند ( 0.05 ≥ P ) و مقادیر فیبرینوژن و فعالیت tPA در مقایسه با غواصی در عم ق نه مت ر بیشتر ب ودن د ( 0.01 > P ). به نظر می رسد که فعالیت غواصی در آب های آزاد می تواند دستگاه هموستاز به ویژه انعقاد خون را مختل کند. به علاوه، عمق غواصی و به دنبال آن، ارتفاع رفع فشار پاسخ های هموستازی را تحت تأثیر قرار می دهد.

هدف از انجام این پژوهش، بررسی تأثیر دست کاری کانون توجه بر اجرای ضربه فورهند تاپ اسپین بازیکنان ماهر و مبتدی تنیس روی میز در شرایط فشار روانی بالا بود. تعداد 30 نفر (15 ماهر و 15 مبتدی) در این پژوهش شرکت کردند. افراد در شرایط فشار روانی بالا و پایین و کانون های توجهی مختلف (حالت یک تکلیفی، تکیف دوگانه با توجه درونی، تکلیف دوگانه با توجه بیرونی نامرتبط و تکلیف دوگانه با توجه بیرونی مرتبط) ضربه تاپ اسپین را اجرا کردند. نتایج نشان داد که گروه مبتدی در حالتی که توجه آن ها به سمت درون هدایت شده بود، افت کمتری در شرایط فشار روانی بالا داشتند. در گروه ماهر، زمانی که توجه آن ها به سمت بیرون بود (مرتبط یا نامرتبط)، در شرایط فشار بالا افتی در عملکرد آن ها دیده نشد. این نتایج با توجه به اثر دوگانه فشار روانی و همچنین، بحث کنترل درجات آزادی توجیه شد.

هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر شش هفته تمرین استقامتی تداومی بر بیان ژن کاسپاز-3 و متالوتیونئین - 2 بافت بطن چپ موش های صحرایی نر سالمند بود. تعداد 14 سر موش صحرایی     (26-24 ماهه و میانگین وزنی 20 ± 380 گرم)، به طور تصادفی به دو گروه کنترل و تمرین تقسیم شدند. گروه تمرین، تمرین استقامتی تداومی روی تردمیل را به مدت شش هفته انجام دادند ( 65 تا 70 درصد سرعت بیشینه). بیان ژن های کاسپاز-3 و متالوتیونئین- 2 بافت بطن چپ با تکنیک Real time PCR سنجیده شد و پس از کمی سازی مقادیر بیان ژن، با استفاده از فرمول 2-∆∆ct به وسیله روش آماری تی مستقل بررسی شد ( P < 0.05 ). نتایج نشان داد که شش هفته تمرین استقامتی تداومی به کاهش غیرمعنادار بیان ژن کاسپاز-3 ( P = 0.078 ) و افزایش غیرمعنا دار بیان ژن متالوتیونئین-2 ( P = 0.513 ) منجر شد. به نظر می رسد که انجام تمرین های استقامتی تداومی در سالمندان خطر آسیب های ناشی از آپوپتوز را القا نمی کند و می تواند در این جمعیت به کار گرفته شود.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر شدت تمرین ورزشی بر ظرفیت نوزایی قلبی در رت های مبتلا به آنفارکتوس میوکارد (MI) بود. به این منظور، ابتدا رت های نر نژاد ویستار تحت عمل جراحی بستن شریان کرونری LAD قرار گرفتند و سپس از طریق اکوکاردیوگرافی ایجاد MI تأیید شد. چهار هفته پس از جراحی، رت های مبتلا به MI به صورت تصادفی در گروه های تمرین ورزشی با شدت های کم (LIT)، متوسط (MIT)، بالا (HIT) و شم (Sham) به اضافه گروه کنترل سالم (Con) قرار گرفتند و پروتکل های تمرین ورزشی را به مدت 6 هفته و 5 جلسه در هفته اجرا کردند. پس از اتمام مداخله تمرین ورزشی رت ها تشریح شده و داده های حاصل از طریق آزمون ANOVA یکطرفه و آزمون LSD تجزیه وتحلیل شدند. نتایج نشان داد بین گروه ها در مقادیر کسر تزریقی، کسر کوتاه شدگی، mRNA Gata4 و mRNA Tbx5 تفاوت معناداری وجود دارد (001/0P=). نتایج آزمون تعقیبی نشان داد در هر سه گروه تمرین ورزشی مقادیر کسر تزریقی و کسر کوتاه شدگی نسبت به گروه Sham افزایش معناداری داشته اند، اما با وجود این افزایش، مقادیر آنها در گروه Con به شکل معناداری بیشتر از گروه های مبتلا به MI بود. همچنین در مقادیر mRNA Gata4 گروه LIT نسبت به گروه های MIT، HIT، Sham و Con افزایش معناداری مشاهده شد. با وجود این، در مقادیر mRNA Tbx5 بین گروه های مبتلا به MI تغییرات معناداری مشاهده نشد و تنها مقادیر mRNA Tbx5 در گروه Con نسبت به گروه های مبتلا به MI به صورت معناداری بیشتر است. در نتیجه، تمرین ورزشی صرف نظر از شدت، عملکرد قلبی رت های مبتلا به MI را افزایش می دهد، اما به نظر می رسد تمرین ورزشی با شدت کم، عامل مؤثرتری در افزایش ظرفیت نوزایی قلبی رت های مبتلا به MI باشد.

قدرت و توان ازجمله مهم ترین عناصر مؤثر در شمشیربازی هستند، اما درحال حاضر چگونگی اندازه گیری درست آن ها در شمشیربازی شناخته شده نیست؛ براین اساس، هدف این پژوهش مقایسه کینتیک پرش و تعیین ارتباط آن با عملکرد لانج شمشیربازان ملی پوش و باشگاهی فلوره بود. در این مطالعه، هشت شمشیرباز زن، شامل چهار نفر ملی پوش و چهار نفر باشگاهی در اسلحه فلوره شرکت کردند. توان مفصلی، انرژی مکانیکی و نیروی عکس العمل در لحظه پوش آف شمشیربازان با استفاده از صفحه نیرو و سرعت لانج با استفاده از انتگرال گیری از نمودار نیروی عکس العمل افقی زمین به دست آمدند. یافته های پژوهش نشان دادند که بین توان اسکات جامپ و دراپ جامپ با سرعت لانج ارتباطی معنادار وجود داشت و این متغیرها در شمشیربازان تیم ملی بیشتر از شمشیربازان باشگاهی بودند (P < 0.05). همچنین، اسکات جامپ در ارزیابی قدرت کانسنتریک و دراپ جامپ در ارزیابی قدرت انفجاری اندام تحتانی شمشیربازان نسبت به سایر آزمون ها مؤثرتر عمل کردند. با توجه به اهمیت این متغیرها در شمشیربازی می توان از آن ها به عنوان آزمونی مناسب برای ارزیابی شمشیرباز استفاده کرد.

ﺍﺷﺎﻋﻪ ارزشهای اخلاقی ﺩﺭ ﺩﻧیﺎی ﺍﻣﺮﻭﺯ، امری ضروری است. ﻭﺭﺯﺵ ﺩﺭ ﺍﺑﻌﺎﺩ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧی، ﻫﻤﮕﺎﻧی، ﭘﺮﻭﺭﺷی ﻭ ﺣﺮﻓﻪ ﺍی ﺑﻪ رویکرد ﺟﺪیﺪی ﻧیﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ، ﺗﺎ ﺑﺮﺍﺳﺎﺱ ﺁﻥ ﺯﻣیﻨﻪ توسعه اخلاقی و ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎی ﻭﺭﺯﺷی ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁیﺪ. از اینرو تحقیق حاضر به طراحی الگوی ارزش های اخلاقی متناسب با ورزش ایران پرداخته است. با عنایت به ماهیت کیفی و اکتشافی موضوع، از روش تحقیق کیفی از نوع گراندد تئوری و به شیوه گلیزر (1992) استفاده شد. نمونه پژوهش را 25 نفر از نخبگان که در زمینه ارزشهای اخلاقی در ورزش دارای تخصص بودند تشکیل داد و نمونه گیری تا دستیابی به اشباع نظری ادامه پیدا کرده است. جهت تدوین الگوی پژوهش، نخست از طریق مطالعات اولیه کتابخانه ای، فهرست مقدماتی عوامل شناسایی گردید. سپس از طریق مصاحبه های نیمه ساختار یافته داده های کیفی لازم گردآوری شد. نتایج کدگذاری باز حاکی از آن بود که 58 ارزش می تواند در طراحی الگوی ارزش های اخلاقی موثر باشد. در مرحله کدگذاری محوری، ارزش ها در 7 مفهوم طبقه بندی شد. در نهایت این مفاهیم، در سه مقوله رفتاری فردی، میان فردی (تعاملی و بین فردی) و ساختاری (سازمانی و ملی) ترکیب و الگوی نهایی ترسیم گردید. یافته های این تحقیق می تواند به عنوان مبنایی جهت توسعه ارزشهای اخلاقی در ورزش مورد استفاده نهادهای سیاست گذار امور فرهنگی و همچنین سازمانهای اجرایی ورزش کشور قرار گیرد.

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر محیط حامی-نیاز بر عملکرد ورزشی در دانش آموزان و مقایسه آن با گروه سنتی رایج بود. 208 نفر از دانش آموزان پسر و دختر دوره پنجم و ششم ابتدایی ( بامیانگین سنی 58/11) که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده -بودند در دو رشته بدمینتون و والیبال تحت دو سبک آموزشی محیط حامی-نیاز (گروه تجربی 1) و سنتی (گروه تجربی 2) قرار گرفتند. در گروه تجربی1 مربیان ضمن آموزش مهارت های حرکتی بر اساس رویکرد قیود-محور، از سه نیاز اساسی روان شناختی در کلاس های آموزشی حمایت کردند. درگروه تجربی2 مربیان به شکل معمولی آموزش دادند. عملکرد مهارت های حرکتی در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و یادداری بر اساس مطالعات قبلی مورد بررسی قرار گرفت. عملکرد در بازی در مرحله آزمون انتقال با استفاده از شاخص ارزیابی عملکرد بازی (GPAI) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد رویکرد محیط حامی-نیاز و همچنین رویکرد سنتی رایج در زمینه پیشرفت مهارت های والیبال و بدمینتون از پیش آزمون به پس آزمون تفاوت معنی داری داشت. اما در محیط حامی-نیاز تنها در گروه والیبال مهارت سرویس بالاتر از گروه سنتی بود. در مرحله انتقال، به طور کلی، افرادی که با سبک آموزشی حامی-نیاز آموزش دیده بودند عملکرد بهتری نسبت به افرادی که با رویکردهای سنتی رایج آموزش دیده بودند، داشتند. نتایج مطالعه حاضر ضمن تایید کلی فرضیات پژوهش حاضر، از رویکرد نظریه خود-مختاری در زمینه کلاس های تربیت بدنی حمایت کرد. این مطالعه همچنین نشان می دهد که سبک آموزشی حامی-نیاز رویکردی مناسب در زمینه ارتقاء عملکرد ورزشی در مهارت های مورد نظر می-باشد.

پژوهش حاضر باهدف طراحی الگوی توسعه گردشگری ورزشی با چارچوب تبلیغاتی AIDAR در رسانه های جمعی انجام گرفت. روش تحقیق از نوع ترکیبی و به صورت میدانی انجام گرفته است. جامعه آماری را کارشناسان ورزش همگانی و قهرمانی و متخصصان گردشگری تشکیل دادند که در بخش کیفی و با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و گلوله برفی و در بخش کمی نیز با توجه به جدول مورگان حجم نمونه 384 نفر تعیین شد. ابزار اندازه گیری این پژوهش در بخش کیفی شامل پرسشنامه بود و در بخش کمی از پرسشنامه حاصل از بخش کیفی استفاده شد. پس از اشباع نظری اقدام به تحلیل عاملی تائیدی شد و پرسشنامه تاثیر رسانه ها بر توسعه گردشگری ورزشی با چارچوب تبلیغاتی AIDAR شامل 5 مولفه و 41 گویه به دست آمد و پایایی توسط ضریب آلفای کرونباخ 89/0 به دست آمد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون K-S، تحلیل عاملی اکتشافی و آزمون فریدمن استفاده شد. همچنین از روش تحلیل معادلات ساختاری برای تدوین مدل استفاده شد. تمامی عملیات آماری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 و آموس انجام شد. نتایج تحقیق نشان داد که بین عوامل موثر بر توسعه گردشگری ورزشی با چارچوب تبلیغاتی AIDAR و از طریق رسانه ها از دیدگاه نمونه های تحقیق تفاوت معناداری وجود دارد به طوری که از دیدگاه نمونه تحقیق «نقش های آگاهی دهنده» بالاترین رتبه و «نقش های اقدام کننده (اقدام به خرید)» پایین ترین رتبه را در عوامل موثر بر توسعه گردشگری ورزشی با چارچوب تبلیغاتی AIDAR و از طریق رسانه ها به خود اختصاص داده اند.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی ظهور مهارت برجسته در پرتاب آزاد بسکتبال در سطوح مختلف مهارتی طبق مدل یادگیری نیوول بود.شرکت کنندگان در سه گروه مهارتی (10=n)، مرحله هماهنگی، مرحله کنترل هماهنگی و مرحله بهینه سازی قرار گرفتند و تعداد 350 شوت ثابت را از هفت نقطه پارامتری (74/2، 35/3، 96/3، 57/4، 18/5، 79/5، 4/6)، هر نقطه 50 شوت انجام دادند. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد دقتِ افرادی که در مرحله سوم نیوول قرار داشتند، در نقطه 57/4 متری که همان خط پنالتی است، به طور معنی داری از پیش بینی معادله رگرسیون بالاتر بود و از ظهور مهارت برجسته حمایت کرد (05/0>P)، ولی سایر نقاط از اصول تغییرپذیری نیرو پیروی کردند و با افزایش پارامتر مسافت دقت اجرا کاهش یافت. همچنین بررسی رگرسیون چندگانه نشان داد که سایر نقاط مشارکتی در ظهور مهارت برجسته ندارند و این نتیجه شاید دلیلی باشد برای رد کردن دیدگاه عمومی بودن در به وجود آمدن مهارت برجسته.

هدف از انجام مطالعه حاضر، تحلیل محتواى مقاله های نشریه های علمی- پژوهشى داخل کشور در حوزه رفتار حرکتی و روان شناسی ورزشی منتشرشده در سال هاى 1388 تا 1395 بود. پژوهش حاضر ازنوع کاربردى و روش پژوهش، تحلیل محتوا بود. در این مطالعه، درمجموع، 814 مقاله در شش نشریه مختلف بررسی شدند. پس از مراجعه به نسخه بایگانی شماره های منتشرشده از نشریه ها و ورود داده های کمّی خام در برگه کدگذاری، شاخص های آماری توصیفی ازطریق نرم افزار اس.پی.اس.اس. محاسبه شدند و جدول های توزیع فراوانی تنظیم شدند. نتایج نشان داد که نشریه رفتار حرکتی با 28 درصد بیشترین تعداد و نشریه پژوهش نامه مدیریت ورزشی و رفتار حرکتی با 7/5 درصد کمترین مقاله را داشتند. مشاهده شد که کمترین زمان پذیرش مقاله ها به نشریه مطالعات روان شناسی ورزشی با میانگین 227/2 ± 50/3 ماه مربوط بود. نویسندگان مرد با 9/70 درصد ، نویسندگان دانشجوی دکتری با 8/11 درصد، نویسندگان با رتبه علمی استادیار با 5/20 درصد و نویسندگان گرایش رفتار حرکتی با 4/71 درصد، بیشتر نویسندگان مقاله ها بودند . همچنین، مشخص شد که عمده مقاله ها با موضوع روان شناسی ورزشی و بعد از آن، با موضوع یادگیری حرکتی منتشر شده اند و به حیطه رشد و کنترل حرکتی کمتر پرداخته شده است. دراین میان، مقوله هیجان ها (3/13 درصد) بیشتر از سایر موارد موردتوجه پژوهشگران بود. در مقاله های موردبررسی، عمده آزمودنی ها غیرورزشکار و ازنظر سطح مهارت، «مبتدی» بودند و فقط 2/7 درصد در دسته «نخبه» قرار داشتند. همچنین، بیشتر مقاله ها در حوزه «سلامت» انجام شده بودند. نمونه های انسانی، جوان و سالم اغلب نمونه آماری مقاله ها را تشکیل می دادند و فقط در 5/12 درصد از مقاله ها، آزمودنی ها مبتلابه کم توانی بودند. نتایج نشان داد که در مقاله ها از منابع انگلیسی بیشتر از منابع فارسی استفاده شده بود. همچنین، بیشترین خوداستنادی نشریه در نشریه رشد و یادگیری حرکتی- ورزشی (124 مورد) و بیشترین خوداستنادی نویسنده به نشریه رفتار حرکتی (146 مورد) مربوط بود . اغلب پژوهش ها ازنوع کاربردی بودند و از روش پژوهش نیمه تجربی استفاده شده بود. همچنین، مشخص شد که دانشگاه تهران با 477 مورد، بیشترین سهم از مقاله ها را دربین نهادهای علمی مشارکت کننده به خود اختصاص داده است. براساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گیری کرد که با توجه به بی توجهی به جامعه سالمندان و افراد کم توان و همچنین، نبود توازن در مطالعات انجام شده در حیطه های گوناگون رفتار حرکتی، تعیین اولویت های پژوهشی براساس نیازسنجی در نشریه های مختلف و اطلاع رسانی به پژوهشگران می تواند گامی درجهت رفع کمبودها و خلأ های علمی و پژوهشی باشد . کمبود پژوهش های کیفی، کمبود مشارکت علمی بین رشته ای دربین نویسندگان مقاله ها، سهم کم دانشیاران و استادان درزمینه تولید مقاله ها، تمایل اندک به انجام پژوهش درزمینه رشد و کنترل حرکتی و بهره گیری کم از گروه سنی کودک و سالمند به عنوان نمونه پژوهش، از نقاط ضعف و محدودیت های مهم درخور اشاره هستند.  

هدف از پژوهش حاضر، بررسی ارتباط محیط زمینه ای اجتماعی، انگیزش، احساس لذت از فعالیت بدنی و رضایت مندی دانشجویان در کلاس تربیت بدنی، بر اساس نظریه خودمختاری بود. روش پژوهش توصیفی- همبستگی می باشد. تعداد 393 دانشجو (200 مرد، 193 زن) از دانشجویانی که در نیم سال اول 94-95،  درس تربیت بدنی عمومی داشتند، به روش نمونه گیری خوشه ای، انتخاب و پرسش نامه های محیط حامی خودمختاری و کنترل کننده، جهت گیری انگیزشی، احساس لذت از فعالیت بدنی، و رضایت مندی از کلاس تربیت بدنی را تکمیل کردند. نتایج تحلیل همبستگی و تحلیل مسیر، نشان داد محیط حامی خودمختاری در کلاس تربیت بدنی پیش بین کننده جهت گیری انگیزشی خودمختار دانشجویان نیست و تنها ارتباط مستقیمی با احساس لذت و رضایت مندی از کلاس تربیت بدنی دارد. با این وجود، محیط کنترل کننده از طریق نقش واسطه ای شاخص خودمختاری انگیزش، احساس لذت از فعالیت های بدنی، و رضایت مندی از کلاس تربیت بدنی را به طور منفی پیش بینی می کند.

این پژوهش با هدف بررسی جایگاه آی تی در توسعه فرصت های کارآفرینی در ورزش اجرا گردید. روش اجرای این تحقیق پیمایشی بود. جامعه آماری این تحقیق شامل مدیران شرکت های تولید کننده محصولات ورزشی در ایران (460=N) بود که از بین آن ها به صورت تصادفی، تعداد 169 شرکت به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسش نامه هیسریچ و پیتر (2002) که روایی و پایایی آن در تحقیق خسروانی فرد (1391) مورد ارزیابی و تأیید قرار گرفته بود، استفاده شد. ضریب پایایی پرسش نامه در تحقیق حاضر با روش آلفای کرونباخ (89/0 ) و روایی (صوری و محتوایی) آن بر اساس نظرات اساتید مجرب و متخصص تربیت بدنی و با استفاده از روش سیگمای شمارشی 85/0  محاسبه شد. برای تحلیل داده ها از تکنیک های آمار توصیفی و آمار استنباطی و از نرم افزار SPSS 20   در سطح معناداری (05/0 P