غلامرضا فرجی

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر دیپلماسی ورزشی بر کسب کرسی های بین المللی با نقش میانجی رفتار سیاسی بود. مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر دیپلماسی ورزشی بر کسب کرسی های بین المللی با نقش میانجی رفتار سیاسی بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی و از نوع تحقیقات آمیخته کیفی- کمی با رویکرد اکتشافی است. بدین منظور جامعه آماری پژوهش دو بخش است. در بخش کیفی شامل مدیران و خبرگانی است که در زمینه مدیریت ورزشی تخصص علمی، اجرایی و یا هر دو را دارند. در بخش کمی نیز شامل مدیران میانی ستادی وزارت ورزش و جوانان (150 نفر)، رؤسای فدراسیون های ورزش های المپیکی (33 نفر)، رؤسای هیأت های ورزشی های المپیکی (1023 نفر) است. نمونه آماری در بخش کیفی به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. در بخش کمی نیز به تعداد قابل کفایت جهت مدلسازی معادلات ساختاری در محیط نرم افزار PLS از فرمول کوکران استفاده شد که تعداد 384 نفر به عنوان نمونه آماری در نظر گرفته شد. برای گردآوری داده های خام در بخش کیفی از پرسشنامه های محقق ساخته دیپلماسی ورزشی، کسب کرسی های بین المللی کشاورز و همکاران (1396) و رفتار سیاسی تانا (2016) استفاده شد. در بخش کیفی، برای تجزیه وتحلیل داده ها از روش تجزیه وتحلیل داده ها به شیوه گلیزر استفاده شد. برای بررسی و پاسخ به پرسش های پژوهش و رسم و تدوین مدل اندازه گیری و مدل ساختاری از نرم افزارهای SPSS نسخه 26، Smart PLS نسخه 0/2 استفاده شد. یافته ها: در بخش کیفی، شاخص های دیپلماسی فرهنگی استخراج شد، در بخش کمی نیز مدل پژوهش به تأیید رسید، بنابراین نتایج نشان داد که دیپلماسی ورزشی بر کسب کرسی های بین المللی با نقش میانجی رفتار سیاسی تأثیر دارد. نتیجه گیری: استفاده از نمایندگان ورزشی به عنوان دیپلمات یا سفیران کشورها نمونه ای از روابط ورزش و محیط بین المللی است که می توانند نقش سازنده ای در روابط بین المللی کشورها بازی کنند. یافته ها: نتایج نشان داد که دیپلماسی ورزشی بر کسب کرسی های بین المللی با نقش میانجی رفتار سیاسی تأثیر دارد. نتیجه گیری: بنابراین پیشنهاد می شود استفاده از نمایندگان ورزشی به عنوان دیپلمات یا سفیران کشورها نمونه ای از روابط ورزش و محیط بین المللی می باشند که می توانند نقش سازنده ای در روابط بین المللی کشورها بازی کنند.

هدف از پژوهش حاضر تدوین مدل آمایش زیرساخت های ورزشی شهرداری تهران بود. جامعه آماری را مدیران و کارشناسان ستادی سازمان ورزش، کارشناسان اداره های تربیت بدنی مناطق22گانه و مدیران مجموعه های ورزشی و سایر سازمان های شهرداری تهران مرتبط با پژوهش تشکیل دادند. با توجه به حجم نمونه، از روش نمونه گیری در دسترس استفاده گردید که درمجموع نظرات 237 نفر مورد تحلیل قرار گرفت. برای دستیابی به اهداف تحقیق از پرسشنامه محقق ساخته 69 سؤالی استفاده شد که روایی صوری و محتوایی آن به تائید 15 نفر از متخصصان مدیریت ورزشی و شهری رسید و روایی سازه آن با تحلیل عاملی تأییدی بررسی و تائید شد. پایایی پرسشنامه نیز در یک مطالعه مقدماتی با 30 آزمودنی و با آلفای کرونباخ 87/0 محاسبه شد. برای تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و استنباطی ازجمله کولموگروف اسمیرنوف، تحلیل عاملی تأییدی و اکتشافی با چرخش واریمکس و با استفاده از دو نرم افزار اس پی اس اس نسخه 22 و آموس استفاده شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که عوامل کالبدی و زیرساختی با ضریب 82/0 میزان اثرگذاری بیشتری بر آمایش اماکن ورزشی شهرداری دارد. بعدازآن به ترتیب عوامل مالی (77/0)، عوامل فرهنگی اجتماعی (76/0) و عوامل مدیریتی (65/0) در برنامه ریزی آمایش تأثیرگذار هستند. با توجه با نتایج مدیران شهرداری تهران برای برنامه ریزی و طراحی زیرساخت های ورزشی می توانند از فرآیند آمایش اماکن و جنبه های مختلف برای توسعه زیرساخت ها استفاده کنند که درنهایت با پیروی از این فرایند باعث توسعه پایدار شهری شود.

هدف از پژوهش حاضر تدوین مدل آمایش زیرساخت های ورزشی شهرداری تهران بود. جامعه آماری را مدیران و کارشناسان ستادی سازمان ورزش، کارشناسان اداره های تربیت بدنی مناطق22گانه و مدیران مجموعه های ورزشی و سایر سازمان های شهرداری تهران مرتبط با پژوهش تشکیل دادند. با توجه به حجم نمونه، از روش نمونه گیری در دسترس استفاده گردید که درمجموع نظرات 237 نفر مورد تحلیل قرار گرفت. برای دستیابی به اهداف تحقیق از پرسشنامه محقق ساخته 69 سؤالی استفاده شد که روایی صوری و محتوایی آن به تائید 15 نفر از متخصصان مدیریت ورزشی و شهری رسید و روایی سازه آن با تحلیل عاملی تأییدی بررسی و تائید شد. پایایی پرسشنامه نیز در یک مطالعه مقدماتی با 30 آزمودنی و با آلفای کرونباخ 87/0 محاسبه شد. برای تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و استنباطی ازجمله کولموگروف اسمیرنوف، تحلیل عاملی تأییدی و اکتشافی با چرخش واریمکس و با استفاده از دو نرم افزار اس پی اس اس نسخه 22 و آموس استفاده شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که عوامل کالبدی و زیرساختی با ضریب 82/0 میزان اثرگذاری بیشتری بر آمایش اماکن ورزشی شهرداری دارد. بعدازآن به ترتیب عوامل مالی (77/0)، عوامل فرهنگی اجتماعی (76/0) و عوامل مدیریتی (65/0) در برنامه ریزی آمایش تأثیرگذار هستند. با توجه با نتایج مدیران شهرداری تهران برای برنامه ریزی و طراحی زیرساخت های ورزشی می توانند از فرآیند آمایش اماکن و جنبه های مختلف برای توسعه زیرساخت ها استفاده کنند که درنهایت با پیروی از این فرایند باعث توسعه پایدار شهری شود.

متن مؤلفه های تأثیرگذار بر سازمان ها باید همیشه مورد ارزیابی و سنجش قرار بگیرد تا سازمان ها بتوانند الگوی توسعه خود را پیش ببرند، لذا هدف از انجام این پژوهش، بررسی رابطه مدیریت دانش و فرهنگ سازمانی با مدیریت عملکرد کارآمد در اداره کل ورزش و جوانان استان البرز بود. روش این پژوهش کاربردی از نوع توصیفی- همبستگی است. بر اساس جدول تعیین حجم نمونه مورگان 127 نفر از کارکنان اداره کل ورزش و جوانان استان البرز پرسشنامه های استاندارد فرهنگ سازمانی دنیسون (2000)، مدیریت دانش لاوسون (2003) و مدیریت کارآمد مقیمی و رمضان (2011) را به صورت تصادفی تکمیل کردند. تجزیه وتحلیل داده ها با روش ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون انجام گردید. با محاسبه ضریب همبستگی پیرسون رابطه مثبت و معنی داری بین مدیریت و دانش فرهنگ سازمانی با مدیریت عملکرد کارآمد نشان داده شد و همچنین تحلیل رگرسیون نشان داد که مدیریت دانش و فرهنگ سازمانی به ترتیب 47/0 و 28/0درصد مدیریت عملکرد کارآمد کارکنان را پیش بینی می کنند. با توجه به یافته های پژوهش می توان گفت بکارگیری صحیح مولفه های مدیریت دانش و فرهنگ سازمانی در مدیریت عملکرد کارآمد بسیار هوشمندانه است و راه پیشبرد اهداف را هموار می سازد و ابزار رشد، موفقیت و ارتقا سازمان را در اختیار مدیریت قرار می دهد.

هدف از تحقیق حاضر، شناسایی عوامل مؤثر بر آمایش اماکن ورزشی شهرداری تهران بود. روش پژوهش کیفی از نوع اکتشافی بود. جامعه آماری تحقیق شامل مدیران شهرداری تهران، متخصصان و برخی استادان دانشگاهی در حوزه های اجرایی، علمی و پژوهشی در حوزه تحقیق حاضر بود. روش نمونه گیری به صورت هدفمند و ابزار جمع آوری داده ها انجام مصاحبه با خبرگان بود. تعداد 15 مصاحبه و تا رسیدن به اشباع نظری صورت گرفت. در مجموع، تعداد 16 عامل بر آمایش اماکن ورزشی شناسایی شد، که این عوامل در قالب ۴ مقوله اصلی به دست آمد. این مقوله ها شامل عوامل مدیریتی، عوامل اقتصادی، عوامل فرهنگی و اجتماعی و عوامل کالبدی و زیرساختی دسته بندی شدند. با توجه به یافته های پژوهش، به نظر می رسد توجه به عوامل مذکور موجب توزیع مناسب براساس نیازمندی ها و علاقه مندی های شهروندان و جلوگیری از آسیب های اکولوژیک شهری خواهد شد.

زمینه: حفظ تعادل بدن، الزامی اولیه برای فعالیت های حرفه ای و شخصی محسوب می شود و همچنین عدم تعادل و اختلال در الگوی راه رفتن از عوامل مؤثر در سلامت جسمانی، روانی و اجتماعی بزرگسالان است. بر این اساس، آیا با استفاده از تمرینات برایتونیک می توان سلامت جسمانی و به طبع آن سلامت روانی و اجتماعی را بهبود بخشید؟ هدف: تأثیر تمرینات برایتونیک برتعادل ایستا، پویا و عوامل روانشناختی در زنان بزرگسال بود. روش: این تحقیق، نیمه آزمایش، با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این تحقیق زنان 30-50 ساله شهر تهران بودند که 26 نفر از زنان بزرگسال (30-50 سال) به صورت در دسترس به عنوان نمونه انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابزار عبارتند از:. برنامه تمرینی برایتونیک (دهقانی زاده، رحمتی ارانی و حیدری، 1397) و پرسشنامه سلامت عمومی (گلدبرگ و هیلر، 1979). تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آماری t و آنالیز واریانس یک راهه انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد تفاوت معنی داری بین گروه های تحقیق از نظر تعادل ایستا وجود ندارد ولی در تعادل پویا بین گروه ها تفاوت معنی داری وجود داشت، گروه های تحقیق از نظر شاخص های اختلالات اجتماعی و افسردگی با یکدیگر تفاوت معنی داری نداشتند، در حالی که از نظر اختلالات جسمانی، اضطراب و نمره کل عملکرد روانی با یکدیگر تفاوت معنی داری نشان دادند (0/001 P< ). نتیجه گیری: انجام تمرینات برایتونیک باعث بهبود تعادل پویا و برخی عوامل روانی مانند اضطراب و اختلالات جسمانی می شود و به عنوان راه کاری برای تقویت مهارت های جسمانی و روانی در زنان بزرگسال پیشنهاد می شود.