خطای بینایی ابینگهاوس

هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر خطای بینایی بر یادگیری یک مهارت حرکتی پرتابی در کودکان مبتلا به اوتیسم بود. روش تحقیق از نوع نیمه تجربی با طرح سنجش مکرر و آزمون یادداری بود. نمونه آماری تحقیق 33 نفر از کودکان 10 ساله مبتلا به اوتیسم بودند که به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه ادراک دایره بزرگ تر، ادراک دایره کوچک تر و گروه کنترل تقسیم شدند. ابزار مورد استفاده در خطای ابینگهاوس نمایش داده شده روی زمین و کیسه لوبیا برای پرتاب از پایین شانه به سمت هدف بود. روش اجرا بدین صورت بود که ابتدا شرکت کنندگان 10 کوشش را در مرحله پیش آزمون اجرا کردند. سپس در مرحله اکتساب 20 بلوک 10 کوششی را اجرا کردند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه اکتساب آزمون یادداری در 10 کوشش از آزمودنی ها گرفته شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها، از آزمون تحلیل واریانس مرکب با اندازه گیری تکراری، تحلیل واریانس یکراهه به همراه تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج نشان داد که هم در مرحله اکتساب و هم در مرحله یادداری بین گروه ها تفاوت معناداری مشاهده شد که این تفاوت به نفع گروه ادراک دایره بزرگ تر بود. در کل، نتایج این تحقیق نشان داد که دستکاری ساده ادراکی می تواند یادگیری حرکتی را در کودکان مبتلا به اوتیسم افزایش دهد. بنابراین، به مربیان و معلمان ورزشی پیشنهاد می شود که از این متغیر به منظور بهبود عملکردها و بهبود جلسات تمرینی استفاده کنند.