درخت حوزه‌های تخصصی

هدف تحقیق حاضر تعیین رابطه بین رضایت شغلی اعضای هیئت علمی با رضایت دانشجویان تربیت بدنی است. روش تحقیق از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل دو گروه است: 1) کلیه اعضای هیئت علمی تربیت بدنی دانشکده ها و گروه های تربیت بدنی دانشگاه های دولتی تهران که در سال 1388 در دوره تحصیلات تکمیلی مشغول به تدریس بودند (53N=)؛ 2) کلیه دانشجویان تربیت بدنی دانشکده ها و گروه های تربیت بدنی دانشگاه های دولتی تهران که در سال 1388 در دوره تحصیلات تکمیلی مشغول به تحصیل بودند (428N=). در گروه اول، تمام اعضای هیئت علمی نمونه را تشکیل دادند و در گروه دوم 230 دانشجو به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده های مربوط به رضایت شغلی اعضای هیئت علمی و رضایت دانشجویان، به ترتیب از پرسشنامه استاندارد شاخص توصیفی شغل ) (JDI)1991) و پرسشنامه کرانکی (2006) استفاده شد. پایایی پرسشنامه ها، پس از تأیید روایی آن ها توسط متخصصان، در تحقیقی راهنما با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ، به ترتیب 85/0 و 81/0 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون کولموگروف - اسمیرنوف، لوین، همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با روش ورود هم زمان) استفاده شد. نتایج تحقیق رابطه مثبت و معنیداری بین رضایت شغلی اعضای هیئت علمی و رضایت دانشجویان نشان داد. همچنین، نتایج نشان داد رضایت اعضای هیئت علمی از ارتقای سرپرستی و حقوق خود با هر دو جنبه رضایت دانشجویان از تدریس و اثربخشی آنان رابطه مثبت و معنیداری دارد. به علاوه، بین رضایت اعضای هیئت علمی از همکاران خود تنها با رضایت دانشجویان از تدریس آنان رابطه مثبت و معنیداری دیده شد. نتایج رگرسیون چندگانه نیز نشان داد که تنها مؤلفه سرپرستی پیش بین معنیداری برای رضایت دانشجویان است.

هدف از انجام پژوهش نیمه تجربی حاضر، بررسی تأثیر واحدهای تربیت بدنی عمومی یک و دو دانشگاه بیرجند بر هویت ورزشی دانشجویان است. بدین منظور، مقیاس 22 گزینه ای هویت ورزشی ساخته شده توسط چزلاک (2004) در دو مرحله اولین و آخرین جلسه کلاس های تربیت بدنی عمومی یک و دو نیمسال دوم سال تحصیلی 1387- 88، در اختیار 387 دانشجوی مقطع کارشناسی دانشگاه بیرجند با میانگین سنی 79/1±54/20 قرار گرفت. نمونه آماری به طور تصادفی با تخصیص متناسب در هر طبقه انتخاب و به چهار گروه تقسیم شدند که عبارتند از: تجربی واحد عمومی 1 (150=N)، کنترل واحد عمومی 1 (40=N)، تجربی واحد عمومی 2 (159=N) و کنترل واحد عمومی 2 (40= N). روایی محتوایی پرسشنامه توسط متخصصان و ثبات درونی آن نیز در مطالعه ای مقدماتی با آلفای کرونباخ 89/0 تأیید شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های کولموگروف - اسمیرنف، t گروه های همبسته و t گروه های مستقل در سطح معنیداری 05/0>p استفاده شد. یافته ها نشان داد واحدهای تربیت بدنی عمومی 1 (863/1- =t، 065/0=p) و تربیت بدنی عمومی 2 (333/1- =t، 185/0= p) دانشگاه بیرجند بر هویت ورزشی دانشجویان تأثیرگذار نیستند، در حالی که واحد تربیت بدنی عمومی 1 به طور معنیداری بر خرده-مقیاس های انحصارگرایی (767/3- =t، 001/0= p)، هویت اجتماعی (693/4 =t، 001/0= p)، تأثیرپذیری منفی (038/2 =t، 043/0= p) و هویت خود (183/3- =t، 002/0= p) دانشجویان تأثیرگذار بوده و واحد تربیت بدنی عمومی 2 تنها بر خرده مقیاس هویت خود آزمودنیها تأثیرگذار است (162/3- =t، 002/0= p). بر پایه یافته ها، واحدهای تربیت بدنی عمومی 1 و 2 دانشگاه بیرجند در دستیابی به اهداف خود که مهم ترین آن ها بهبود نگرش و مشارکت مورد انتظار از سوی دانشجویان است ناتوان به نظر میرسند.

تکواندو از هنرهای رزمی باستانی در کشور کره است که امروزه در کشور ما بسیار مورد توجه افراد جوان قرار گرفته است. هدف از انجام این پژوهش تعیین نیم رخ شاخص های استعدادیابی در رشته تکواندو (زنان) ایران است. جامعه آماری تحقیق حاضر کلیه ورزشکاران شرکت کننده در مسابقات تکواندو قهرمانی کشور در سال 1387، در رده سنی نوجوانان 15- 17 سال و جوانان بیش از 17 سال بود. بدین منظور 72 تکواندوکار زن نخبه شامل نفرات: اول، دوم، سوم و سوم مشترک که به صورت نمونه گیری هدفمند گزینش شده بودند، به عنوان نمونه آماری پژوهش انتخاب شدند. با توجه به هدف پژوهش، از روش های آمار توصیفی تعیین شاخص های مرکزی و پراکندگی برای تهیه هنجارهای مربوط به هر یک از متغیرها استفاده شد. نتایج پژوهش در متغیرهای پیکرسنجی، فیزیولوژیکی، زیست - حرکتی و روانی-حرکتی، نیم رخ زنان تکواندوکار نخبه را برای استفاده در امر استعدادیابی ارائه می کند. این یافته ها میتواند معیاری مهم برای استعدادیابی باشد و ما را در انتخاب ورزشکاران مستعد یاری نماید.

عوامل بسیاری بر خصوصی سازی باشگاه های ورزشی تاثیرگذارند. هدف از انجام این پژوهش، شناخت عوامل اجتماعی و قانونی موثر بر روند خصوصی سازی باشگاه های ورزشی و ارزشگذاری یا اولویت بندی آنها با استفاده از فرایند تحلیل سلسله مراتبی بود. به این منظور با روش های کتابخانه ای و میدانی عوامل موثر جمع آوری و درخت سلسله مراتب تصمیم گیری تدوین شد. سپس با استفاده از آن، پرسشنامه مطالعه استخراج شد. نرخ سازگاری کمتر از 1 /0 نشانه سازگاری قضاوت هاست. از آنجا که رتبه بندی عوامل باید با نظر خبرگان موضوع انجام گیرد، 45 نفر به عنوان خبره شناسایی شدند و پرسشنامه در اختیار آنها قرار گرفت. نتایج نشان داد عوامل قانونی با وزن 618 /0 در مقایسه با عوامل اجتماعی با وزن 382 /0 در اولویت است. در مدل کل از بین 12 عامل، عامل های «درصد اهمیت ورزش در برنامه های توسعه اقتصادی – اجتماعی ورزش کشور»، «فقدان قوانین لازم و هماهنگ با اجرای فرایند واگذاری»، «چگونگی اتخاذ روش های مناسب در مراحل مختلف اجرا» و «وجود قوانین و مقررات دست و پاگیر»، به ترتیب دارای بیشترین اولویت هستند. اولویت بندی حاصل می تواند کمک شایانی به مدیران اجرایی در خصوصی سازی باشگاه های ورزش کند.

هدف از این تحقیق، بررسی نگرش دانشجویان ساکن در خوابگاه های دانشگاه تهران به ورزش همگانی بود که با استفاده از روش توصیفی از نوع پیمایشی انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق، کلیه دانشجویان (7439 نفر) ساکن در مجتمع های خوابگاهی کوی دانشگاه تهران بودند که از میان آنها 370 نفر براساس جدول مورگان به صورت تصادفی – طبقه ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. روایی این پرسشنامه را 10 نفر از استادان صاحب نظر مدیریت ورزشی تایید کردند و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ 82/0 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی (جدول، نمودار و درصد فراوانی) استفاده شد. نتایج نشان داد که 1/73 درصد کل دانشجویان در فعالیت های ورزش همگانی مشارکت و 9/26 درصد نیز در هیچ گونه فعالیت ورزشی مشارکت نمی کنند. موانع و محدودیت های مشارکت دانشجویان به ترتیب مشغله زیاد، پرداختن به مسائل دیگر، تنبلی و بی حوصلگی بود. عوامل تشویق و ترغیب دانشجویان به ترتیب اولویت شامل تناسب اندام، کسب نشاط و لذت و حفظ تندرستی بود. 82 درصد دانشجویان در حد زیاد از عوامل مثبت ورزش همگانی بر جسم و روان آگاهی داشتند. 2/53 درصد آنها در حد متوسط و 7/32 درصد در حد زیاد از فعالیت های ورزش همگانی خوابگاه رضایت داشتند. 2/5 دانشجویان در اوقات فراغت به نسبت خیلی زیاد، 7/49 درصد در حد زیاد و 1/45 درصد در حد کم به فعالیت های ورزش همگانی می پرداختند.

وجود نیروهای انسانی متعهد به سازمان و حرفه در هر سازمانی ضمن کاهش غیبت، تأخیر و جابه جایی، باعث افزایش چشمگیر عملکرد سازمان، نشاط روحی کارکنان، تجلی بهتر اهداف سازمان و نیز دستیابی به اهداف فردی خواهد شد. با توجه به اهمیت بررسی این موضوع در سازمان ها، هدف کلی این پژوهش بررسی رابطة تعهد سازمانی با تعهد حرفه ای اعضای هیئت علمی دانشکده ها و گروه های تربیت بدنی دانشگاه های دولتی ایران است. جامعة آماری پژوهش شامل کلیة اعضای هیئت علمی دانشکده ها و گروه های تربیت بدنی دانشگاه های دولتی ایران در سال 1388 (215 نفر) است که تعداد نمونه بر اساس جدول مورگان، 152نفر تعیین شد. برای انجام پژوهش از پرسشنامة محقق ساختة ویژگیهایی جمعیت شناختی، پرسشنامه های تعهد سازمانی و تعهد حرفه ای مایر و آلن (1993) استفاده شد. پایایی پرسشنامه های مذکور با استفاده از آلفای کرونباخ، به ترتیب 87/0 و 73/0 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی Tukey HSD، tاستودنت و t تک نمونه ای استفاده شد. در تحلیل توصیفی داده ها مشخص شد جنسیت 75 درصد از اعضای هیئت علمی مرد و 25 درصد زن بود. درصد رتبه های علمی استاد، دانشیار، استادیار، مربی آموزشیار و مربی، به ترتیب 2 درصد، 2/7 درصد، 6/77 درصد، 2 درصد و 2/11 درصد بود. بین تعهد سازمانی و تعهد حرفه ای (001/0P= و 414/0=r)، تعهد سازمانی و خرده مقیاس عاطفی از تعهد حرفه ای (015/0P= و 197/0=r)، تعهد سازمانی و خرده مقیاس مستمر از تعهد حرفه ای (001/0P= و 289/0=r) و تعهد سازمانی و خرده مقیاس هنجاری از تعهد حرفه ای (001/0P= و 38/0=r) رابطة مثبت و معنیدار وجود دارد. بین تعهد سازمانی و تعهد حرفه ای بر اساس جنسیت، تأهل و گرایش تحصیلی تفاوت معنیداری مشاهده نشد. از آنجا که در این تحقیق بین تعهد سازمانی و تعهد حرفه ای رابطة معنیدار مثبتی به دست آمده است، به مدیران دانشکده ها و گروه های تربیت بدنی توصیه میشود برای دستیابی سریع و آسان به اهداف سازمانی، به تعهد حرفه ای و تعهد سازمانی و خرده مقیاس های آن ها توجه جدی مبذول نمایند. توجه به تعهد سازمانی و حرفه ای اعضای هیئت علمی به افزایش کارآیی و اثربخشی در قالب ارتقای سطح علمی استادان و دانشجویان، تولید علم و بهکارگیری آن در جامعه ورزشی منجر میشود.

هدف از تحقیق حاضر، طراحی و تدوین راهبرد توسعه ورزش قهرمانی استان کردستان بود. روش تحقیق، توصیفی و از نوع مطالعات موردی بود. جامعه آماری تحقیق استادان تربیت بدنی استان، مدیران ادارات تربیت بدنی و معاونان مدیرکل استان، مربیان تحصیلکرده و دانشجویان کارشناسی ارشد مدیریت ورزشی استان بودند. نمونه آماری تحقیق، 32 نفر بودند که به علت محدود بودن جامعه آماری، به صورت کل شمار انتخاب شده بودند. برای جمع آوری اطلاعات از منابع کتابخانه ای و مرور ادبیات و پیشینه تحقیق، مصاحبه و پرسشنامه های باز و بسته استفاده شد. پس از تهیه پرسشنامه بسته به منظور چارچوب و راهنمای پژوهش روایی آن توسط استادان و متخصصان مربوطه و پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ و با ضریب 88/0 تایید شد. برای تجزیه و تحلیل یافته های تحقیق از آزمون فریدمن و بحث و تبادل نظر گروهی استفاده شد. باتوجه به نمره نهایی ماتریس ارزیابی عوامل داخلی (29/2) و ماتریس ارزیابی عوامل خارجی (44/2)، مشخص شد که جایگاه راهبردی ورزشی قهرمانی استان کردستان در منطقه WT قرار دارد. در انتها با توجه به یافته های تحقیق و به ویژه در نظر گرفتن جایگاه راهبردی استان و بحث و تبادل نظر گروهی با خبرگان و مسئولان استان، راهبردهای لازم برای توسعه ورزش قهرمانی استان تدوین شد.

هدف این تحقیق بررسی رابطه بین رفتار مربیان با اثربخشی گروهی آن ها از دیدگاه دانشجویان است. جامعه آماری این تحقیق را انشجویان شرکت کننده در اولین دوره المپیاد ملی ورزش دانشجویی تشکیل میدهد (372 نفر) که 190 نفر بر اساس فرمول کرجسی و مورگان به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های مقیاس رهبری در ورزش (چلادوری وصالح، 1980) و اثربخشی گروهی (فردمن و یار براق، 1985) استفاده شد. پایایی پرسشنامه ها با استفاده از آلفای کرونباخ برای مقیاس رهبری در ورزش 85/0 و اثربخشی گروهی 79/0 به دست آمده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها، علاوه بر آمار توصیفی از آمار استنباطی مانند ضریب همبستگی پیرسون، آزمون کولموگروف - اسمیرنوف، واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد بین اثربخشی گروهی و مؤلفه های سبک رهبری (رفتار آموزشی، رفتار دمکراتیک، رفتار حمایت اجتماعی و رفتار بازخورد مثبت) رابطه معنی داری وجود دارد (05/0p≤)، ولی بین اثربخشی گروهی و رفتار آمرانه رابطه ای وجود ندارد. همچنین، مقایسه رفتارهای مختلف مربیان نشان داد که در بین دانشگاه های کشور تنها در رفتار دمکراتیک اختلاف معنی داری وجود دارد و در میان رفتارهای دیگر، تفاوت معنی دار نیست. با توجه به نتایج تحقیق میتوان گفت که سبک رهبری مربیان از عوامل مؤثر بر بهبود اثربخشی گروهی است؛ بنابراین توصیه میشود مربیان از سبکهای رهبری مناسب استفاده کند.

هدف از این تحقیق، بررسی رابطه بین دلبستگی شغلی دبیران تربیت بدنی و جو سازمانی مدارس مقطع متوسطه شهر اهواز بود. به این منظور 146 دبیر تربیت بدنی مرد و زن شهر اهواز به عنوان نمونه آماری در نظر گرفته شدند. روش تحقیق از نوع توصیفی همبستگی و به شکل میدانی انجام شد. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه محقق ساخته جهت بررسی برخی از ویژگی های فردی آزمودنی ها، پرسشنامه استاندارد دلبستگی شغلی ادواردز و کیلپاتریک (1984) و پرسشنامه استاندارد جو سازمانی سوسمان و دیپ (1989) بود. پایایی پرسشنامه ها از طریق ضریب آلفا کرونباخ به ترتیب 74/0 و 83/0 و روایی سازه پرسشنامه ها از طریق بارتلت تست به ترتیب 75/0 و 78/0 محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. آزمون فرضیه های تحقیق در سطح 05/0 P< انجام شد. یافته های تحقیق نشان داد میانگین دلبستگی شغلی دبیران مرد و زن شهر اهواز تقریباً یکسان است (55/52 در مقابل 96/52). میانگین جو سازمانی مدارس پسرانه اندکی کمتر از میانگین جو سازمانی مدارس دخترانه است (94/57 در مقابل 32/60). بین دلبستگی شغلی دبیران تربیت بدنی و جو سازمانی مدارس متوسطه رابطه مثبت معنی دار وجود دارد (45/0=r، 001/0=P). بین دلبستگی شغلی دبیران مرد و زن تفاوت معنی دار وجود ندارد (348/0-=t، 729/0=P). بین جو سازمانی مدارس پسرانه و دخترانه (19/1-=t، 236/0=P) و بین دلبستگی شغلی دبیران (68/1=t، 17=P) در نواحی چهارگانه آموزش و پرورش شهر اهواز تفاوت معنی دار (45/0=F، 71/0 = P) مشاهده نشد. براساس نتایج تحقیق به مدیران و مسئولان آموزش و پرورش توصیه می شود از طریق فراهم کردن جو سازمانی مطلوب و مناسب در مدارس موجب دلبستگی شغلی و افزایش کارآیی و اثربخشی دبیران شوند.

هدف از پژوهش حاضر، تحلیل استنادی مآخذ رساله های دکتری و پایان نامه های کارشناسی ارشد تربیت بدنی دانشگاه تهران در سال های 1386 و 1387 است. در این پژوهش، با استفاده از روش تحلیل استنادی، پایان نامه های مذکور بررسی شد. به این منظور، 12618 استناد مربوط به 145 پایان نامه کارشناسی ارشد و دکتری دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران که بین سال های 1386 و 1387 اتمام یافته اند، بررسی شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و Excel استفاده شد. تجزیه و تحلیل نتایج نشان داد که میزان استناد دانشجویان به نشریات لاتین بیشتر از دیگر منابع می باشد. همچنین استناد دانشجویان به منابع لاتین در سه دوره زمانی تعیین شده در این تحقیق به طور چشمگیری بیشتر از میزان استناد به منابع فارسی است و نیز تعداد استناد دانشجویان به منابع چاپی 26/94 درصد و منابع اینترنتی 74/5 درصد است. همچنین در میزان استناد به آثار علمی استادان راهنما و مشاور مشاهده می شود که به طور میانگین به ازای هر پایان نامه کارشناسی ارشد، 62/1 درصد استناد و برای پایان نامه های دکتری 1 درصد به تولیدات علمی استادان استناد شده است.

ایمنی فضاهای ورزشی دانشکده های تربیت بدنی از دو نظر اهمیت دارد، یکی اینکه این دانشجویان در طول تحصیلات دوره کارشناسی خود ساعات متمادی و بسیاری را صرف آموختن رشته های ورزشی می کنند و اینکه به عنوان کارشناسان آینده ورزش کشور باید با استانداردهای ایمنی ورزش آشنا باشند. هدف از این تحقیق، بررسی و مطالعه نظرهای دانشجویان سال آخر این رشته در دانشکده های تربیت بدنی دانشگاه های دولتی تهران است. روش تحقیق به صورت توصیفی – میدانی بود. جامعه آماری شامل 541 دانشجوی سال آخر تربیت بدنی بود که در نیمسال دوم سال 87 – 1386 در مقطع کارشناسی دانشگاه های دولتی تهران مشغول به تحصیل بودند. برای گردآوری دیدگاه های آنان پرسشنامه محقق ساخته به کار گرفته شد و داده های آن با بهره گیری از آمار توصیفی مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که دانشجویان وضعیت ایمنی سالن های ورزشی دانشکده-های تربیت بدنی را در حد مناسب و مطلوب نمی دانند و در این زمینه تفاوت معناداری بین گروه های دختران و پسران و قهرمانان و غیرقهرمانان وجود ندارد. بنابراین حجم بسیار زیاد صدمات ورزشی دانشجویان تربیت بدنی را می توان معلول نقصان ایمنی در سالن های ورزشی آنها دانست که این امر در تصمیم گیری مدیران تاثیر خواهد داشت. براساس یافته های تحقیق در چهار مولفه بازبینی فضاهای ورزشی، بازبینی اسناد، وضعیت آموزش افراد و نیز آمادگی اقدام در وضعیت اضطراری، الگوی نهایی تحقیق به دست آمد. به کارگیری این الگو می تواند مدیران ورزشی را در امور ارتقای ایمنی فعالیت های ورزشی و آموزشی و همچنین تحلیل بهتر عملکرد ایمنی سالن های ورزشی یاری دهد و به وسیله آن، ضمن پیش بینی اقدامات ایمنی لازم، مقایسه عملکرد ایمنی سالن های ورزشی دانشکده های تربیت بدنی نیز میسر شود.

تحقیق حاضر با هدف مقایسة عوامل استرس زای شغلی مدیریتی و راهکارهای فردی مواجهه با آن در میان مسئولان ورزش شرکت نفت ایران انجام شده است. روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی-پیمایشی است. مسئولان ورزش شرکت ملی نفت در سه گروه مدیران، کارشناسان و مربیان بررسی شدند. تعداد کل این افراد 170 نفر بود که از میان آن ها، با استفاده از جدول مورگان، 117 نفر از طریق نمونه گیری تصادفی نظام دار انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد اشپیل برگر (1984) (با پایایی 905/0 =α) و راهکارهای فردی مواجهه با استرس شغلی اسیپو و اسپوکان (1988) (با پایایی 89/0 =α) استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های کولموگروف-اسمیرنوف، تحلیل واریانس با اندازه گیریهای مکرر، شفه و ANOVA استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد گروه کارشناسان ورزشی، در مقایسه با دو گروه دیگر بیشترین میزان عوامل استرس زای شغلی مدیریتی (با میانگین 77/5) را تجربه کردند، اما میزان استرس زایی این عوامل در گروه ها متفاوت بود. مهم ترین عامل استرس زای شغلی مدیریتی در گروه مدیران ورزش ابهام نقش (با میانگین 35/5)، در گروه کارشناسان ورزش عامل جریان رشد و ارتقاء (با میانگین 84/5) و در گروه مربیان ورزش عامل فناوری مربوط به شغل (با میانگین 41/5) بود. مقایسة راهکارهای فردی مواجهه با استرس شغلی در این گروه ها نشان داد در میان راهکارها بیشترین میزان استفاده از عامل حمایت اجتماعی با میانگین (32/3) و کمترین میزان استفاده مربوط به عامل تفریح و سرگرمی با میانگین (42/1) بود. نمرة استاندارد T و تطبیق آن با جدول استاندارد موجود نشان داد هر سه گروه در سطح متوسط از راهکارهای فردی مواجهه با استرس شغلی استفاده میکنند، اما میزان استفاده از این راهکارها در گروه ها متفاوت بود. سطح معنیداری به دست آمده از آزمون ANOVA نشان داد بین میزان استرس شغلی مدیریتی تفاوت معنیداری در بین سه گروه وجود نداشت (18/0 p=)، ولی در میزان استفاده از راهکارهای مدیریتی مواجهه با استرس شغلی تفاوت معنیداری مشاهده شد (01/0p= ). همچنین نتایج آزمون تعقیبی شفه (0148/0 p =) نشان داد تفاوت موجود در راهکارهای فردی مواجهه با استرس شغلی میان کارشناسان و مربیان بود. همچنین میانگین نمرات مدیران ورزش نشان داد این گروه، در مقایسه با دو گروه دیگر در سطح بالاتری از راهکارهای فردی مواجهه با استرس شغلی استفاده میکنند.

با وجود گذشت یک دهه از خصوصی سازی باشگاه های فوتبال در کشورهای پیشرفته، اغلب باشگاه های فوتبال حرفه ای کشورمان دولتی هستند؛ از این رو تحقیق حاضر به شناسایی و رتبه بندی مهم ترین موانع اقتصادی خصوصی سازی باشگاه های فوتبال حرفه ای کشور در سال 1388-89 می پردازد. این تحقیق برای اولین بار در کشور انجام شده؛ بنابراین از نوع اکتشافی است و به روش توصیفی-پیمایشی (توصیفی-تحلیلی) انجام شده است. مدیران باشگاه های فوتبال لیگ برتر و دسته یک، مدیران ارشد فدراسیون فوتبال (اعضای هیئت رئیسه و مسئولان کمیته های مختلف)، متخصصان مدیریت ورزشی آشنا به مسائل باشگاه های فوتبال (N= 150) به عنوان نمونه انتخاب شدند (روش سرشماری). گردآوری اطلاعات به شیوه میدانی، با استفاده از پرسشنامه انجام شد که استادان متخصص روایی آن را تأیید کردند و پایایی آن، به روش آلفای کرونباخ 92/0 به دست آمد. برای آزمون فرضیه های تحقیق از آزمون های فریدمن و دوجمله ای استفاده شد. نتایج نشان داد به جز دو مورد (نبود نظام پیش بینی نتایج مسابقات و درآمد کم از نقل و انتقال بازیکن)، عوامل بررسی شده از موانع مهم خصوصی سازی باشگاه های فوتبال می باشند. همچنین، رتبه بندی موانع اقتصادی نشان داد که اهمیت موانع بررسی شده، یکسان نیست، به طوری که کم بودن درآمد بلیت فروشی، مهم ترین و نبود نظام پیش بینی نتایج مسابقات باشگاهی، کم-اهمیت ترین موانع معرفی شدند. افزایش کارآیی و اثربخشی، بهبود مدیریت، به دست آوردن نتایج مطلوب و افزایش اعتبار باشگاه از موارد مهمی است که همواره مورد توجه علاقه مندان فوتبال بوده و مشکلات اقتصادی در راه خصوصی سازی باشگاه ها، مانع دستیابی به اهداف مذکور شده است؛ بنابراین رفع موانع اقتصادی موجود نخستین گام ضروری در این زمینه است.

امروزه، خطرپذیری و خودکارآمدی به عنوان دو مؤلفة مهم و تأثیرگذار بر موفقیت ورزشکاران، مورد توجه روان شناسان ورزشی قرار گرفته اند. هدف از این پژوهش بررسی رابطة خطرپذیری، خودکارآمدی و عملکرد صخره نوردان زن و مرد ایرانی است. شرکتکنندگان در این تحقیق شامل 170 صخره نورد زن و مرد (101 نفر مرد و 69 نفر زن) بودند. ابزار اندازه گیری، پرسشنامة هیجان خواهی و تکانشگری زاکرمن (2002) و پرسشنامة خودکارآمدی صخره نوردان لولین و سانچز (2008) بود. برای تحلیل داده ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون، کولموگروف-اسمیرنف و t مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد خطرپذیری (014/0 p=) و خودکارآمدی (001/0 p=) رابطة مثبت و معنیداری با عملکرد دارند. همچنین همبستگی مثبتی بین خطرپذیری و خودکارآمدی مشاهده شد (69/0, r= 001/0 P=). نتایج آزمون t مستقل تفاوت معنیداری بین خطرپذیری (05/0 p<) و خودکارآمدی (01/0P<) صخره نوردان زن و مرد نشان نداد؛ یعنی خطرپذیری و خودکارآمدی صخره نوردان زن و مرد ایرانی یکسان است.

هدف این تحقیق، تعیین ارتباط خودکارآمدی شغلی با عملکرد پژوهشی اساتید تربیت بدنی در دانشگاه های شهر تهران است. به این منظور، 116 استاد و مدرّس تربیت بدنی با میانگین سن 7/3±36 سال و سابقة تدریس 75/2±6/5 سال از دانشگاه های شهر تهران (11 دانشکده) در نیم سال دوم تحصیلی 1388- 89 انتخاب شدند و پرسشنامه های اطلاعات فردی و خودکارآمدی شغلی اساتید تربیت بدنی را تکمیل کردند. برای امتیازدهی فعالیت های پژوهشی از آیین نامة وزارت علوم، تحقیقات و فناوری برای ارتقای مرتبة اعضای هیئت علمی دانشگاه ها استفاده شد. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره در سطح 05/0≥p تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نشان داد عملکرد پژوهشی اساتید با باورهای خودکارآمدی آنان در تدریس تئوری (001/0≥p ,48/0=r)، پژوهش (001/0≥p ,73/0=r)، تدریس عملی (01/0≥p ,41/0=r) و خودکارآمدی شغلی (001/0≥p ,54/0=r) ارتباط معنیداری دارد. علاوه بر این، تحلیل رگرسیون نشان داد خودکارآمدی در تدریس تئوری (002/0=p ,386/0= β)، پژوهش (001/0>p ,401/0= β) و در تدریس عملی (037/0=p ,331/0= β) پیش بینیکننده های معنیدار عملکرد پژوهشی میباشند که 6/31 درصد از واریانس عملکرد پژوهشی را تبیین میکنند. یافته های این تحقیق پیشنهاد میکند که باورهای خودکارآمدی در قبال پژوهش، تدریس تئوری و تدریس عملی، به ترتیب، تعیین کننده های مهم عملکرد پژوهشی میباشند. این نتایج در راستای بهبود بهره وری پژوهشی اساتید تربیت بدنی قابل استفاده است.

این پژوهش در صدد بر آمد اقدام به شناسایی فعالیت ها و ورزش های تفریحی و همگانی مورد علاقه مردم چهار استان جنوبی کشور (بوشهر، خوزستان، سیستان و بلوچستان و هرمزگان) و تعیین اولویت آنها نماید.روش این تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی است و به صورت پیمایشی انجام شده است. برای انجام این پژوهش، اقدام به تهیه پرسشنامه محقق ساخته ای نسبتاً جامع گردید که روایی آن با استفاده از نظرات ارزشمند متخصصان و خبرگان و پایایی آن (Chronbach Alpha= 0.84) با استفاده از تحقیق راهنما مورد تایید قرار گرفت. نمونه آماری این پژوهش را 1034 نفر از اقشار مختلف مردم ساکن در مراکز این چهار استان تشکیل می دادند. یافته ها نشان داد که 75.33 درصد از مردم این چهار استان ورزش نمی کنند. نمونه ها بیشتر در فعالیت های ورزشی غیر رقابتی مشارکت داشتند (62.08 درصد)، به قصد لذت بردن به ورزش می پرداختند، و در زمان کاری و در مجموعه های ورزشی ورزش می کردند. همچنین در این پژوهش، فهرستی از ورزش هایی که نمونه های پژوهش به آن می پرداختند و ورزش های مورد علاقه ارائه شده است و در انتها نیز مدلی از نحوه تاثیر عوامل شناخته شده بر یکدیگر با استفاده از روش مدل سازی معادله ساختاری ارائه شده است.

هدف این پژوهش بررسی رابطة بین نوآوری و کارآفرینی در فدراسیون های موفق است. در این پژوهش که از نوع مطالعات توصیفی - پیمایشی است، پنج فدراسیون موفق که هر سال از طرف سازمان تربیت بدنی انتخاب میشوند، بررسی شده اند. جامعة آماری پژوهش 40 نفر است که اعضای هیئت رئیسه (5 نفر) و 3 نفر کارشناس از هر فدراسیون (جمعاً 8 نفر از هر فدراسیون) را در بر میگیرد. در این پژوهش رابطة بین نوآوری و کارآفرینی در فدراسیون های موفق بررسی شد و نتایج پژوهش نشان داد بین نوآوری و کارآفرینی در مدیران و کارشناسان فدراسیون های موفق رابطة مثبت و معنیداری وجود ندارد. این فدراسیون های موفق عبارتند از: فدراسیون کبدی، فدراسیون جانبازان و معلولین، فدراسیون بدن سازی و پرورش اندام، فدراسیون دو و میدانی و فدراسیون دوچرخه سواری.